Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
W 2003 roku Polska przystąpiła do Programu Eurodesk. Jest to program wspierany przez Komisję Europejską. Służy rozpowszechnianiu europejskiej informacji młodzieżowej oraz komunikacji między pracownikami młodzieżowymi. W większości państw Eurodesk działa w strukturach Narodowych Agencji Programu Młodzież.
Podstawowym źródłem informacji w Eurodesk jest Internet. Za jego pośrednictwem młodzież ze wszystkich krajów uczestniczących w programie ma dostęp do informacji o programach unijnych, narodowych i regionalnych. Baza danych Eurodesku zawiera informacje o organizacjach młodzieżowych, a ponadto unijne dokumenty i inne źródła informacji (książki, artykuły, ulotki).
Eurodesk służy także informacją bieżącą. W program zaangażowanych jest ponad 500 regionalnych punktów informacyjnych w 27 krajach (wszystkie kraje Unii Europejskiej oraz kraje EFTA/EEA). Można zwrócić się z pytaniem o możliwości stażu za granicą, pracy, taniego zakwaterowania lub jakiejkolwiek innej informacji potrzebnej młodemu człowiekowi do swobodnego poruszania się w Unii Europejskiej. Dzięki sprawnemu systemowi punktów regionalnych odpowiedź można uzyskać w ciągu kilku minut.
Szkockie początki
Eurodesk wyrósł właśnie z regionalnego punktu informacji europejskiej dla młodzieży, który rozpoczął działalność w Szkocji. Jednym z jego organizatorów był Bob Payne - obecnie dyrektor Brussels Link, instytucji koordynującej Program Eurodeks na szczeblu europejskim w Brukseli.
W 1990 roku Bob i jego współpracownicy mieli poczucie, że są bardzo daleko od Europy. Winą za to obarczali Wielką Brytanię, która ich zdaniem blokowała przepływ informacji ich interesujących. A interesowały ich wszelakie dane dotyczące możliwości działania dla młodzieży. Zorganizowali zatem wyjazd studyjny do Brukseli. Przez pięć dni zebrali bardzo dużo wiadomości, ale doszli także do wniosku, że nie tak to powinno wyglądać.
Informacje, które zebraliśmy były informacjami publicznymi. A skoro tak – powinny być dostępne wszędzie. Nie tylko w Brukseli – wspomina Bob Payne. - Postanowiliśmy wobec tego stworzyć projekt, który przełamałby barierę informacyjną w Szkocji.
Tytuł roboczy projektu brzmiał Eurodesk, a pierwszym celem było zebranie wszelkiej informacji przydatnej młodzieży w Szkocji. W ciągu 3-4 tygodni od uruchomienia serwisu, poprzez Internet wpłynęło ponad 300 zapytań. Były one pomocne w ostatecznym zaprojektowaniu serwisu, tak aby jak najlepiej odpowiadał na zapotrzebowania młodych ludzi. Dość szybko okazało się także, że 40% zapytań wpływa spoza Szkocji. To obalało początkowe przypuszczenie, że Wielka Brytania blokuje przepływ informacji do Szkocji. W latach 1991-1994 nastąpił rozwój sieci punktów informacyjnych w całej Wielkiej Brytanii. Wtedy także projektem zainteresowała się Komisja Europejska. Postanowiono sprawdzić, czy to, co zostało stworzone na Wyspach Brytyjskich może funkcjonować także w innych krajach Unii Europejskiej. W 1995 roku rozpoczął się projekt pilotażowy European Network of Eurodesk. Projekt okazał się udany, ponieważ Komisja Europejska do dzisiaj wspiera działania programu. W 1996 roku w Brukseli powstało biuro Brussel Link, które koordynuje pracę programu Eurodesk w całej Europie.
Partnerzy w 27 krajach
Obecnie Eurodeks posiada partnerów w 27 krajach, w których działa ponad 500 regionalnych i lokalnych punktów informacyjnych. Partnerzy narodowi są wyznaczani przez krajowe rządy, zazwyczaj są to agencje Programu Młodzież. Głównym celem sieci jest zwiększenie dostępu do informacji europejskiej, przy dostosowaniu rodzaju działalności do specyfiki danego kraju. Oznacza to, że Eurodesk dopasowuje się do już istniejących w danym kraju sieci. Główny obszar działania to bezpłatne udzielanie odpowiedzi na pytania nadsyłane przez młodych. Na pytania odpowiadają przede wszystkim partnerzy regionalni i lokalni. Z czasem zakres ich działalności się rozszerza - angażują się także w działalność wydawniczą, organizację różnych wydarzeń i promocję działań sieci. Użytkownikami informacji rozpowszechnianych poprzez Eurodesk są w 40 % młodzi ludzie. Pozostali zaś są to osoby pracujące z młodzieżą – nauczyciele, wychowawcy, działacze organizacji młodzieżowych.
Działalnośc Eurodesk finansuje Komisja Europejska (60%) oraz rządy krajów, w których działa Eurodesk (40%). Ponadto każdy kraj jest zobowiązany do uiszczenia opłaty na rzecz Brussels Link związanej z obsługą techniczną programu. Jej wysokość równa się 10% całkowitego budżetu Eurodesk w danym kraju. Pracownicy regionalnych punktów informacyjnch nie są wynagradzani za swą pracę.
Podstawowym źródłem informacji w sieci są Internet i Intranet. Na stronie http://www.eurodesk.org dostępnych jest dziewięć sposobów przeszukiwania informacji, w tym m.in. baza danych. Intranet dział na poziomie narodowym i służy do zarządzania wszystkim tym, co dzieje się między partnerem a biurem w Brukseli.
Obecnie sieć się rozrasta zarówno na poziomie narodowym, jak i lokalnym. Przewiduje się, że do 2005 roku partnerzy Eurodesk będą w około 30 krajach. Udziałem w Programie zainteresowane są także USA i Kanada.
Prace w Polsce
Jednym z krajów, który ostatnio przystąpił do Programu jest Polska. Wizyta Boba Payne w naszym kraju służyła m.in. opracowaniu kryteriów, na podstawie których zostaną wyłonieni partnerzy lokalni. Problem bowiem polega na tym, że w Polsce nie istnieje struktura informacji młodzieżowej. Ministerstwo Edukacji Narodowej musi aktualnie podjąć decyzję w jaki sposób taką platformę narodową stworzyć. Podczas spotkania zorganizowanego przez MENiS i Narodową Agencję Programu Młodzież Bob Payne nie tylko zaprezentował sieć Eurodeks, ale także wysłuchał uwag ze strony organizacji pozarządowych. Zgłoszono m.in. kilka propozycji wykorzystania istniejących sieci informacji europejskiej, np. 16 Regionalnych Centrów Informacji Europejskiej UKIE. Powstanie platformy będzie pierwszym etapem wprowadzania Eurodesku w Polsce. Następne to uruchomienie strony internetowej, czego można się spodziewać już we wrześniu oraz uzupełnianie i aktualizowanie bazy danych o organizacjach młodzieżowych, tłumaczenie materiałów. Od listopada 2003 prawdopodobnie rozpocznie się proces rozbudowy sieci lokalnej. Będą prowadzone testy narzędzi komunikacji i szkolenia. Kolejne etapy prac będą opisywane na przyszłej stronie internetowej.
Eurodesk służy także informacją bieżącą. W program zaangażowanych jest ponad 500 regionalnych punktów informacyjnych w 27 krajach (wszystkie kraje Unii Europejskiej oraz kraje EFTA/EEA). Można zwrócić się z pytaniem o możliwości stażu za granicą, pracy, taniego zakwaterowania lub jakiejkolwiek innej informacji potrzebnej młodemu człowiekowi do swobodnego poruszania się w Unii Europejskiej. Dzięki sprawnemu systemowi punktów regionalnych odpowiedź można uzyskać w ciągu kilku minut.
Szkockie początki
Eurodesk wyrósł właśnie z regionalnego punktu informacji europejskiej dla młodzieży, który rozpoczął działalność w Szkocji. Jednym z jego organizatorów był Bob Payne - obecnie dyrektor Brussels Link, instytucji koordynującej Program Eurodeks na szczeblu europejskim w Brukseli.
W 1990 roku Bob i jego współpracownicy mieli poczucie, że są bardzo daleko od Europy. Winą za to obarczali Wielką Brytanię, która ich zdaniem blokowała przepływ informacji ich interesujących. A interesowały ich wszelakie dane dotyczące możliwości działania dla młodzieży. Zorganizowali zatem wyjazd studyjny do Brukseli. Przez pięć dni zebrali bardzo dużo wiadomości, ale doszli także do wniosku, że nie tak to powinno wyglądać.
Informacje, które zebraliśmy były informacjami publicznymi. A skoro tak – powinny być dostępne wszędzie. Nie tylko w Brukseli – wspomina Bob Payne. - Postanowiliśmy wobec tego stworzyć projekt, który przełamałby barierę informacyjną w Szkocji.
Tytuł roboczy projektu brzmiał Eurodesk, a pierwszym celem było zebranie wszelkiej informacji przydatnej młodzieży w Szkocji. W ciągu 3-4 tygodni od uruchomienia serwisu, poprzez Internet wpłynęło ponad 300 zapytań. Były one pomocne w ostatecznym zaprojektowaniu serwisu, tak aby jak najlepiej odpowiadał na zapotrzebowania młodych ludzi. Dość szybko okazało się także, że 40% zapytań wpływa spoza Szkocji. To obalało początkowe przypuszczenie, że Wielka Brytania blokuje przepływ informacji do Szkocji. W latach 1991-1994 nastąpił rozwój sieci punktów informacyjnych w całej Wielkiej Brytanii. Wtedy także projektem zainteresowała się Komisja Europejska. Postanowiono sprawdzić, czy to, co zostało stworzone na Wyspach Brytyjskich może funkcjonować także w innych krajach Unii Europejskiej. W 1995 roku rozpoczął się projekt pilotażowy European Network of Eurodesk. Projekt okazał się udany, ponieważ Komisja Europejska do dzisiaj wspiera działania programu. W 1996 roku w Brukseli powstało biuro Brussel Link, które koordynuje pracę programu Eurodesk w całej Europie.
Partnerzy w 27 krajach
Obecnie Eurodeks posiada partnerów w 27 krajach, w których działa ponad 500 regionalnych i lokalnych punktów informacyjnych. Partnerzy narodowi są wyznaczani przez krajowe rządy, zazwyczaj są to agencje Programu Młodzież. Głównym celem sieci jest zwiększenie dostępu do informacji europejskiej, przy dostosowaniu rodzaju działalności do specyfiki danego kraju. Oznacza to, że Eurodesk dopasowuje się do już istniejących w danym kraju sieci. Główny obszar działania to bezpłatne udzielanie odpowiedzi na pytania nadsyłane przez młodych. Na pytania odpowiadają przede wszystkim partnerzy regionalni i lokalni. Z czasem zakres ich działalności się rozszerza - angażują się także w działalność wydawniczą, organizację różnych wydarzeń i promocję działań sieci. Użytkownikami informacji rozpowszechnianych poprzez Eurodesk są w 40 % młodzi ludzie. Pozostali zaś są to osoby pracujące z młodzieżą – nauczyciele, wychowawcy, działacze organizacji młodzieżowych.
Działalnośc Eurodesk finansuje Komisja Europejska (60%) oraz rządy krajów, w których działa Eurodesk (40%). Ponadto każdy kraj jest zobowiązany do uiszczenia opłaty na rzecz Brussels Link związanej z obsługą techniczną programu. Jej wysokość równa się 10% całkowitego budżetu Eurodesk w danym kraju. Pracownicy regionalnych punktów informacyjnch nie są wynagradzani za swą pracę.
Podstawowym źródłem informacji w sieci są Internet i Intranet. Na stronie http://www.eurodesk.org dostępnych jest dziewięć sposobów przeszukiwania informacji, w tym m.in. baza danych. Intranet dział na poziomie narodowym i służy do zarządzania wszystkim tym, co dzieje się między partnerem a biurem w Brukseli.
Obecnie sieć się rozrasta zarówno na poziomie narodowym, jak i lokalnym. Przewiduje się, że do 2005 roku partnerzy Eurodesk będą w około 30 krajach. Udziałem w Programie zainteresowane są także USA i Kanada.
Prace w Polsce
Jednym z krajów, który ostatnio przystąpił do Programu jest Polska. Wizyta Boba Payne w naszym kraju służyła m.in. opracowaniu kryteriów, na podstawie których zostaną wyłonieni partnerzy lokalni. Problem bowiem polega na tym, że w Polsce nie istnieje struktura informacji młodzieżowej. Ministerstwo Edukacji Narodowej musi aktualnie podjąć decyzję w jaki sposób taką platformę narodową stworzyć. Podczas spotkania zorganizowanego przez MENiS i Narodową Agencję Programu Młodzież Bob Payne nie tylko zaprezentował sieć Eurodeks, ale także wysłuchał uwag ze strony organizacji pozarządowych. Zgłoszono m.in. kilka propozycji wykorzystania istniejących sieci informacji europejskiej, np. 16 Regionalnych Centrów Informacji Europejskiej UKIE. Powstanie platformy będzie pierwszym etapem wprowadzania Eurodesku w Polsce. Następne to uruchomienie strony internetowej, czego można się spodziewać już we wrześniu oraz uzupełnianie i aktualizowanie bazy danych o organizacjach młodzieżowych, tłumaczenie materiałów. Od listopada 2003 prawdopodobnie rozpocznie się proces rozbudowy sieci lokalnej. Będą prowadzone testy narzędzi komunikacji i szkolenia. Kolejne etapy prac będą opisywane na przyszłej stronie internetowej.
Źródło: inf. własna
Przedruk, kopiowanie, skracanie, wykorzystanie tekstów (lub ich fragmentów) publikowanych w portalu www.ngo.pl w innych mediach lub w innych serwisach internetowych wymaga zgody Redakcji portalu.
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
