Dziecięce Drużyny Pożarnicze w Ochotniczych Strażach Pożarnych. Co dają dzieciom? Jak je organizować? Jak przeprowadzić zajęcia - pierwszą zbiórkę? Zbieramy przydatne informacje, które pomogą uruchomić DDP w waszych OSP.
Dziecięce Drużyny Pożarnicze są istotne z kilku powodów. Pierwszym i podstawowym elementem jest bezpieczeństwo. Dziecko powinno znać zasady postępowania w różnych sytuacjach życiowych, tak, aby uniknąć zagrożeń. Kształtujmy w nim umiejętność rozpoznawania niebezpieczeństw, unikania niepotrzebnego ryzyka oraz umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach.
Uczyć bezpiecznie o bezpieczeństwie
Dziecięce Drużyny Pożarnicze uczą dzieci podstawowych zasad bezpieczeństwa, takich jak zachowanie się w sytuacjach zagrożenia pożarem oraz jakie działania podjąć w przypadku pożaru. Te umiejętności mogą uratować życie nie tylko dziecka, ale również innych ludzi.
Ważnym elementem podczas samej organizacji zajęć jest również zapewnienie dziecku bezpieczeństwa. Powinniśmy pamiętać, aby stworzyć małym druhom odpowiednie warunki i miejsce do zabawy. Uczyć ich bezpiecznej zabawy i konsekwentnie wymagać przestrzegania zasad bezpieczeństwa.
Edukacja = frajda
Drugim ważnym czynnikiem jest Edukacja, która powinna sprawiać frajdę. Podczas tzw. flow, czyli głębokiego zanurzenia w konkretnej aktywności, pojawiają się emocje, które sprzyjają zapamiętywaniu informacji, nabywaniu umiejętności i kształceniu postaw. Dziecięce Drużyny Pożarnicze edukują dzieci, a one zdobywają wiedzę na temat przyczyn pożarów, sposobów zapobiegania im oraz ratowania ludzi i mienia w przypadku ich wybuchu.
Edukacja to wieloletni proces kształtowania swego JA podczas inspirującej, pełnej wyzwań podróży do rozwoju, która może odbywać się różnymi drogami i w różnym czasie. Utworzenie Dziecięcej Drużyny Pożarniczej może przyczynić się do szybszego osiągania przez dzieciaki zaplanowanych wyników oraz daje szansę na indywidualny rozwój. Każde dziecko ma jakieś mocne strony, a drużyna może pomóc mu je rozpoznać i udoskonalić.
Kultura Społeczna
Trzecim elementem jest Kultura Społeczna. Odnosi się ona do wytworów niematerialnych, symbolicznych, które wiążą się z tradycją, normami i zasadami życia w społeczeństwie i moralnością. Dziecięce Drużyny Pożarnicze rozwijają poczucie odpowiedzialności, przywiązania do wartości społecznych, szacunek dla innych ludzi i ich mienia.
Super moce
Ostatni natomiast bardzo ważny czynnik to rozwój osobisty. Każde dziecko pod wpływem różnych bajek i przygód super bohaterów marzy, aby zostać jednym z nich. Nic tak nie napawa dziecka dumą, jak posiadanie własnej super mocy, którą może być umiejętność gaszenia pożaru i ratowania drugiego człowieka. Dziecięce Drużyny Pożarnicze uczą współpracy w grupie, przywództwa, udzielania pierwszej pomocy, organizacji pracy oraz umiejętności pracy w warunkach stresowych.
Wszystkie te elementy sprawiają, że Dziecięce Drużyny Pożarnicze to wspaniała inicjatywa, która przyczynia się do bezpieczeństwa i rozwoju dzieci oraz kształtuje pozytywne wartości społeczne.
Reasumując, korzyści wynikające z udziału dzieci w Dziecięcych Drużynach Pożarniczych to:
Zdobywanie wiedzy - Dzieci uczą się o przyczynach pożarów, sposobach zapobiegania im oraz ratowania ludzi i mienia w przypadku ich wybuchu.
Rozwój umiejętności - Dzieci uczą się podstawowych umiejętności ratowniczych, takich jak udzielanie pierwszej pomocy, gaszenie pożarów, a także organizacji działań ratowniczych.
Wzmacnianie poczucia odpowiedzialności - Dzieci uczą się, że muszą być odpowiedzialne za swoje zachowanie oraz że ich postępowanie może mieć wpływ na życie i zdrowie innych ludzi.
Wzmacnianie kultury społecznej - Dzieci uczą się szacunku dla innych ludzi i ich mienia, a także kształtują pozytywne wartości społeczne, takie jak przywiązanie do wartości społecznych i szacunek dla innych.
Rozwijanie umiejętności społecznych - Dzieci uczą się współpracy w grupie, organizacji pracy oraz umiejętności pracy w warunkach stresowych.
Możliwość rozwijania pasji - Dzieci, które interesują się pożarnictwem, mogą rozwijać swoją pasję i zainteresowania poprzez aktywny udział w Dziecięcych Drużynach Pożarniczych.
Jak założyć Dziecięcą Drużynę Pożarniczą
Najważniejszym elementem jest określenie grupy docelowej, czyli wieku dzieci, i stworzenie takich grup, jeżeli jest to oczywiście możliwe, żeby dzieci były rocznikowo najbardziej zbliżone do siebie (np. 5-7 lat). Należy pamiętać, że często zdarzają się sytuacje, kiedy na zajęcia przychodzą rodzeństwa, np. z różnicą wieku 3-4 lat, i chcą razem aktywnie uczestniczyć w organizowanych zajęciach. Dlatego ważne jest określenie jasnych zasad na samym początku, aby w następnym etapie prowadzenia drużyny nie skomplikować sobie czy utrudnić prowadzenia zajęć.
Jeżeli określimy grupę docelową, musimy następnie zachęcić młodych przyszłych adeptów, aby zechcieli przyjść na nasze zajęcia. W erze komputerów nie jest to najłatwiejsze i wymaga od nas samych zaangażowania i kreatywności. Pierwszym sprawdzonym sposobem są media społecznościowe i ogłoszenia o naborze lub wizyty w przedszkolach, gdzie zachęcimy dzieci, aby przyszli na nasze zajęcia (rozdanie zaproszeń). Praktykowanym sposobem, często w małych miejscowościach jest odczytanie ogłoszenia przez księdza podczas mszy świętej.
Jak wyglądają zbiórki
Same zajęcia i oczywiście pierwsza zbiórka DDP jest ważna, ponieważ jeżeli nie będzie ona na tyle fajna i zachęcająca dzieciaki do przyjścia na następną to najzwyczajniej się zniechęcą.
Pierwsza zbiórka powinna dotyczyć również opiekunów i rodziców - robimy ją równolegle lub dodatkowo. Wszystkie dokumenty musimy podpisać przed rozpoczęciem zajęć. Dokumenty to: regulaminem zajęć, oświadczenie o braku przeciwwskazań zdrowotnych dziecka by mogło uczestniczyć w zajęciach, oświadczenie dotyczące udzielania wizerunku dziecka, oświadczenie dotyczące danych osobowych, oświadczenie o ubezpieczeniu. Podczas zapisów do drużyny można rozdać dzieciakom certyfikaty przyjęcia by je zmotywować.
Częstotliwość zajęć: powinny być prowadzone co najmniej 2 razy w miesiącu. Coraz częściej prowadzone są zajęcia raz w tygodniu.
Zbiórka DDP nie powinna trwać dużej niż 45 minut wliczając trzy przerwy. Przerwy powinny być 4-5 minutowe, aby dzieci mogły się napić, często coś zjeść oraz skorzystać z toalety i odpocząć. Małe dzieci szybko się nudzą i aby skupić ich uwagę naprawdę należy organizować kreatywne zajęcia.
Ważne! Należy zakomunikować na początku, że będziemy używać gwizdka, który jest głośny i będzie nam sygnalizował rozpoczęcie działań i ich koniec oraz wydawania komend.
PRZYKŁADOWE ZBIÓRKI
Przykładowa zbiórka I
Potrzebne długie skarpety. Karteczki z numerami alarmowymi. Rysunki samochodów specjalnych wraz z numerami alarmowymi- wóz Strażacki, Policyjny oraz Karetka.
Zbiórkę należy zacząć od ustawienia dzieci w linii. Najlepszym sposobem jest rozłożenie węża strażackiego, do którego dzieci równo ułożą swoje nogi. Następnie witamy dzieciaki okrzykiem: "Baczność! Spocznij!" (musimy pokazać, jak wygląda poprawna postawa na baczność i spocznij). "Czołem Mali Strażacy!"
DDP: "Czołem Panie Strażaku/Pani Strażak!"
Start: 17:00
Powitanie /Komendy
17:00
Rozgrzewka. Ustawiamy dzieci w kole i maszerujemy. Głośno krzyczymy "Raz Dwa Raz Dwa". Następnie dzieci wykonują polecenia "Prawa ręka do góry, Lewa ręka do Góry" i maszerując raz w jedną stronę raz drugą podnoszą ręce. Wspinają się na palce podnosząc dwie ręce do góry. Pomiędzy marszem wołamy "baczność" i dzieci muszą się zatrzymać i stanąć w pozycji na baczność lub "padnij" - wtedy dzieci muszą się położyć.
17:04
Biorą skarpety, zakładają na prawą dłoń i lewą nogę i maszerują - na komendę "skarpety do skarpet" uczymy synchronizacji ruchu.
17:06
Każdy odkłada 1 skarpetę, a drugą pomagamy włożyć w spodnie lub przyczepić dziecku tak by miało ogonek. Na sygnał (gwizdek) dzieci biegają po wyznaczony, terenie i wyciągają sobie ogonki – osoby bez ogonka siadają. Wygrywa osoba, która do końca będzie mieć przyczepioną skarpetę (ogonek).
17:11
Przerwa na picie i skorzystanie z toalety (niektóre dzieciaki dalej będą biegać).
17:16
Na sygnał (gwizdek) dzieci ustawiają się w linii przed wężem (można w tym czasie nałożyć na lewego buta skarpetę). Następnie podnoszą węża i trzymają go równo w linii. Na naszą komendę dają krok do przodu lewą nogą (możemy mówić "skarpety krok do przodu", "buty krok do przodu"). Ważne by równo szli do przodu – 20 kroków następnie zwrot - powtarzamy dwa razy.
17:20
Zabawa pali się! Dzieci układają ze skarpet małe kółeczka, czyli swoje remizy, i ustawiają się obok. Na sygnał (gwizdek) dzieci rozbiegają się po wyznaczonym placu /sali. Na sygnał "Pali się!" muszą stanąć koło remizy. Kiedy pożar ugaszony dajemy sygnał i dzieci znów się rozbiegają, a my w tym czasie likwidujemy jedną remizę. Osoba, która nie będzie miała remizy odpada. Dzieci nie lubią przegrywać i odpadać z gry, ale muszą się również takiego zachowania nauczyć. Mówimy w tej zabawie, że odpadający strażak po akcji musi odpocząć.
17:26
Przerwa
17:30
Zbiórka przed wężem. Dzieci siadają i zawiązują nóżki na kokardki (siedzą po turecku). Wtedy obowiązuje 1 zasada uczestnictwa w zajęciach: kiedy my mówimy dzieci słuchają i odwrotnie. Pokazujemy zdjęcia wozu strażackiego i numer telefonu, karetki z przypisanym numerem alarmowym oraz Policji.
Obrazki trzymają dzieci, które ustawiamy w każdym kącie by byli widoczni. Mówimy również jak najlepiej zapamiętać nr 112 europejski nr alarmowy: "Jedne usta – pokazują wszystkie dzieci na swoje usta. Jeden nosek - pokazują wszystkie dzieci na swój nos. Dwa oczka – i dzieci pokazują na swoje oczka". Czynność powtarzamy.
Następnie na środku sali rozrzucamy karteczki z numerami telefonów alarmowych. Na sygnał "start" każdy podnosi karteczkę, patrzy na nr alarmowy jaki jest tam zapisany i ustawia się przy odpowiednim rysunku. By było łatwiej rysunki i kartki z numerami alarmowymi mogą być zbliżone kolorystycznie.
17:37
Króciutka przerwa
17:40
Zbiórka przed wężem na sygnał (gwizdek). Uczymy dzieci do dwóch odlicz. "jeden dwa, jeden dwa", czynność powtarzamy by dzieci sobie utrwaliły kto jest jedynką, a kto dwójką.
Następnie na komendę jedynki robią krok do przodu i w bok. Powstają pary. Przed każdą dwójką kładziemy skarpetę.
Wydajemy wtedy komendy pokazując dzieciom co mają robić. Np. "Włosy" – wszystkie dzieci kładą ręce na włosach, "kolana" - wszystkie dzieci kładą ręce na kolanach, "brzuch" itd. Natomiast kiedy pada komenda "Pali się!", zabieramy skarpetę. Kto z pary zabierze skarpetę jako pierwszy/pierwsza wygrywa.
17: 45
Kończymy zbiórką. Fajnie, kiedy możemy nagrodzić dzieciaki cukierkiem, wtedy jest to delikatna motywacja, by do nas wróciły.
Przykładowa zbiórka II
Potrzebne min. 2 wanienki dziecięce, 2 wiadra lub pojemniki, kubeczki plastikowe i gąbki do kąpieli.
Zbiórkę należy zacząć od ustawienia dzieci w linii. Najlepszym sposobem jest rozłożenie węża strażackiego (jak w przykładzie pierwszej zbiórki), ale do tego samego może też posłużyć lina narysowana kredą.
Witamy dzieciaki okrzykiem: "Baczność! Spocznij!" (musimy pokazać, jak wygląda poprawna postawa na baczność i spocznij). "Czołem Mali Strażacy!"
DDP: "Czołem Panie Strażaku/Pani Strażak!"
Start: 17:00
Powitanie /Komendy
17:00
Rozgrzewka. Ustawiamy dzieci w kole i podnosimy ręce do góry i na dół do nóg. Skłony w bok. Kucamy i podnosimy jedną rękę do góry i wkręcamy żaróweczki, następnie druga strona. Przysiady oraz "padnij i powstań" naprzemiennie. Głośno odliczamy do 10.
17:04
Ustawiamy dzieci w linii i prosimy, aby odliczyły do dwóch: "jeden dwa, jeden dwa", czynność powtarzamy by sobie dzieci utrwaliły sobie kto jest jedynką, a kto dwójką.
Następnie tworzymy dwie drużyny z jedynek i dwójek. Ustawiamy dzieciaki w dwóch liniach.
17:06
Ustawiamy dwie wanienki z wodą i układamy wycięte ognie z papieru na powierzchni wody, a dzieci ustawiają się wokół wanienek z przygotowanymi spryskiwaczami (gaśnicami) i na sygnał, używając spryskiwaczy, gaszą płomienie zatapiając je całkowicie. Wygrywa drużyna, która zatopiła pierwsza wszystkie ognie. Można wykonać zamianę wanienek i czynność powtórzyć.
17:11
Przerwa na picie i skorzystanie z toalety
17:16
Na sygnał (gwizdek) dzieci ustawiają się w linii przed wężem. Ustawiamy wanienki z wodą i w odległości dwa wiadra/pojemniki. Zadaniem drużyny jest, zanurzając gąbkę w wodzie z wanienki, przenieść jak najszybciej gąbką jak najwięcej wody do wiadra.
17:26
Przerwa
17:30
Zbiórka przed wężem. Następnym zadaniem będzie z większej odległości przelanie wody z wiaderka A do wanienki B. Dzieci z kubeczkami ustawiają się między punktem A i B tworząc wąż. Współpracują ze sobą. Pierwsza osoba nabiera wodę przelewa następnej osobie, a ta następnej. Wygrywa drużyna która zbierze najwięcej wody w pojemniku B.
17:40
Króciutka przerwa
17:42
Na zakończenie zabawa: "Raz dwa trzy, dowódca patrzy". Dzieci ustawiają się na jednym końcu sali, na linii startu, i ruszają do przeciwległego jej końca, gdzie stoi dowódca. Dowódca odwraca się i kiedy popatrzy w stronę drużyny wszyscy muszą być nieruchomo. Każdy kto się poruszy może być wrócony przez dowódcę na linie startu. Wygrywa osoba, która najszybciej dotrze do dowódcy.
17:45
Kończymy zbiórką mówiąc, że musimy się zobaczyć za tydzień, bo są najlepsi na świecie.
Wzbudzamy ciekawość i zmieniamy miejce
Istotnym elementem zachęcenia dzieciaków do przyjścia na kolejne zajęcia, jest niewiadoma co na nich będzie. Wzbudzamy ich ciekawość: np. prosimy żeby przynieśli duże, długie skarpety bądź wanienki i opakowanie (np. po spryskiwaczu do szyb). Organizując zajęcia musimy mieć plan na następne i chętnie uchylamy rąbka tajemnicy dzieciom - będą ciekawe co będzie i chętniej przyjdą.
Ważne! Zmiana miejsca organizacji zajęć jest tak samo ważna jak ich różnorodność. Zajęcia, w zależności od pogody, można organizować na zewnątrz: np. gry terenowe, podchody.
Raz na 2 miesiące warto się też zintegrować i zamiast zajęć zrobić np. seans bajkowy, zorganizować pieczenie pizzy czy zajęcia lepienia z masy solnej.
O AUTORCE
Agnieszka Żurek – pomysłodawczyni i właścicielka pierwszego Dziecięcego Poligonu Strażackiego w Polsce. Prezeska Stowarzyszenia Akademia Małego Strażaka. Posiada 21-letni staż pracy w samorządzie gdzie pełniła funkcję min.: Dyrektora Centrum Kultury, Kierowała Zakładem Wodociągów i Kanalizacji, była również Sekretarzem Urzędu Gminy. Zdobywczyni Strażackiego Oskara - Statuetki Floriany. Odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony dla Pożarnictwa”. Odznaczona medalem Ministra Edukacji Narodowej za dzielność edukacyjną dotyczącą dzieci i młodzieży. Praca z dziećmi to jej pasja, która dawała jej i nadal daje energię do działania.
O PROJEKCIE
Projekt OSP – Potencjał Młodych realizowany jest w partnerstwie ZOSP RP ze Stowarzyszeniem Klon/Jawor z dotacji programu Aktywni Obywatele – Fundusz Krajowy finansowanego przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię w ramach Funduszy EOG.
Odwiedź nas:
Napisz do nas: potencjalmlodych@osp.org.pl
Źródło: inf. własna poradnik.ngo.pl
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
