Publicystyka - ngo.pl

Fundusz Pracy, choć – jak przypomina Warski – został powołany po kryzysie gospodarczym w 1933 roku, istnieje w obecnej formie na podstawie  zapisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Ten akt prawny reguluje sposób pozyskiwania składek (które płacą pracodawcy za pracowników zatrudnianych na etat i zlecenie) oraz ustala katalog możliwych wydatków. Autor artykułu zauważa, że z 46 pozycji w 2004 r. katalog ten rozszerzony został obecnie do 65 pozycji. Zdaniem Warskiego świadczy to o tym, że Fundusz „stał się swoistym uniwersalnym źródłem finansowania pomysłów legislacyjnych, na które rządzący nie znajdują bieżącego finansowania wprost z budżetu”.

Następnie autor przygląda się rządowemu projektowi budżetu na przyszły rok. W projekcie znajduje się również plan finansowy Fudnuszu Pracy. Projekt zakłada, że kwota zgromadzona na Funduszu Pracy w 2011 r. wyniesie 10,3 mld złotych. Złożą się na nią składki odprowadzane przez pracodawców (9,5 mld zł) oraz dotacje z UE i inne dochody. Oznacza to wzrost o 12% wobec budżetu Funduszu w roku bieżącym.

Co ważne – w przyszłym roku po raz pierwszy od kilku lat – rząd planuje mniejsze wydatki Funduszu niż przychody. Na zasiłki, aktywne formy zwalczania bezrobocia, wynagrodzenia urzędów pracy i działania inwestycyjne z Funduszu Pracy wydanych zostanie 8,7 mld złotych.

Warski zauważa, że rząd nie może zmniejszyć wydatków sztywnych – zasiłkowych i na wynagrodzenia urzędników (a te ostatnie nawet wzrosną). Aby zmiana w tych pozycjach budżetowych była możliwa, potrzebna jest wola polityczna. Autor uważa, że realne oszczędności można osiągnąć tylko przez radykalne skrócenie okresów pobierania zasiłków oraz przez zmianę mechanizmu finansowania PUP.

Autor chwali natomiast zwiększenie wydatków na refundacje dla pracodawców zatrudniających młodzież, co pomoże ze szczególnie groźnym bezrobociem absolwentów. Zauważa przy tym, że radykalnie zmniejszono budżet na szkolenia młodych pracowników. Co jednak – zdaniem Warskiego – nie jest niekonsekwencją, tylko próbą walki z „przemysłem szkoleniowym”.

Finansowanie szkoleń dla pracowników zmniejszy się w przyszłym roku z 368 mln zł do 82 mln. „Na fali popularności, motywowanej dopłatami unijnymi, rynek firm szkoleniowych rozrósł się do olbrzymich rozmiarów, kosztem dramatycznego upadku ich jakości i wręcz sensu” – pisze Warski i chwali odważną decyzję rządu, która być może doprowadzi do racjonalizacji wydatków w tej pozycji budżetowej.

Warski uważa, że równie racjonalne są największe oszczędności – na stypendiach (z 1,6 mld zł do 0,6 mld zł) oraz doposażeniu stanowisk pracy (z 650 mln do 150 mln). Zdaniem autora zmniejszenie wydatków Funduszu Pracy to krok w dobrym kierunku. Pieniądze te powinny być bowiem wydawane na realizację konkretnych celów społecznych i gospodarczych związanych z rynkiem pracy a nie na sfinansowanie oczekiwań poszczególnych grup.

Więcej: Wojciech Warski, Rząd oszczędzi na Funduszu Pracy?, „Gazeta Finansowa”, 03.11.2010

Przeczytaj również tekst zawierający krytykę planowanych zmian w wydatkach Funduszu Pracy