Publicystyka - ngo.pl

Wszystkie działania projektu (szkolenie, poradnik-ulotka, debata, certyfikacja miejsc przyjaznych) mają na celu uświadomienie społeczeństwu, a może i nauczenie, że z osobą niepełnosprawną intelektualnie należy się NORMALNIE komunikować i traktować ją z szacunkiem. Można zaobserwować, iż w trakcie danych wydarzeń owszem osoby z zaburzeniami są traktowane kulturalnie, często ze wzruszeniem, ale jest zaburzona komunikacja. Osobom zdrowym – np. pracownikom administracji samorządowej brakuje cierpliwości, żeby np. do końca wysłuchać składanych przez autystę życzeń świątecznych. Panie w sklepie nie wiedzą czy sprzedać alkohol osobie z widocznymi zaburzeniami, czy nie, mimo, że ta osoba mówi, że jest już dorosła, pokazuje dowód osobisty. Powszechnym zachowaniem jest uciekanie wzrokiem od rozmówcy lub traktowanie po dziecinnemu. Znacznie rzadziej publicznie artykułowany jest aspekt – roszczeniowości osób z niepełnosprawnością, ich lekceważący stosunek do spotykanych osób, mówienie „masz mi pomóc, dać, bo ja jestem chora, chory”.

Zdaniem Stowarzyszenia „Dobrze, że jesteś” wynika to z braku umiejętności prawidłowego sposobu komunikacji, braku znajomości podstawowych zasad, jak zachować się w stosunku do osoby z niepełnosprawnością, że nie należy się jej bać, braku wiedzy na temat funkcjonowania osób z zaburzeniami. Jest też pewnego rodzaju ignorancja w społeczeństwie dla osób z niepełnosprawnością, wyśmiewanie się z nich, mówienie, że tylko wszędzie im się pomaga. Skutkiem braku odpowiednich umiejętności jest dyskomfort w normalnym życiu społecznym, zarówno dla osób niepełnosprawnych intelektualnie jak i osób z nimi się spotykającymi na różnych polach – urząd, sklep, poczta, muzeum, restauracja itd. Negatywnie to wpływa na szeroki proces integracji społecznej, osoby z niepełnosprawnością intelektualną są eliminowane z życia społeczno- kulturalnego, zamykają się w swoim środowisku.

We wrześniu zostanie wydana i rozpowszechniona ulotka – poradnik z zasadami dobrej komunikacji z osobami niepełnosprawnymi, odbędą się liczne wizyty w sandomierskich szkołach, podczas których osoby niepełnosprawne będą starały się nauczyć dzieci i młodzież jak efektywnie i kulturalnie rozmawiać, zachowywać się, np. że do dorosłego mężczyzny z zespołem Downa – mimo, że nie wygląda na np. 24 lata- zwracamy się „proszę pana” a nie na ty, co jest nagminne.

Do połowy października sporządzony zostanie subiektywny spis miejsc przyjaznych osobom niepełnosprawnym intelektualnie w Sandomierzu. Projekt zakończy debata w Ratuszu, podczas której uczestnicy i realizatorzy zadania dokonają oceny czy Sandomierz jest miastem przyjaznym osobom niepełnosprawnym.