Publicystyka - ngo.pl

Tomasz Sadowski był psychologiem, absolwentem Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, m.in. członkiem Rady Działalności Pożytku Publicznego I i II kadencji, członkiem Grupy Strategicznej ds. Rozwiązań Systemowych Ekonomii Społecznej przy Premierze RP, założycielem i przewodniczącym Sejmiku Organizacji Pozarządowych, członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Innowatorów dla Dobra Ogółu Ashoka (USA). Założycielem i prezesem Fundacji Pomocy Wzajemnej "Barka", którą współtworzył i prowadził z żoną Barbarą.

Fundacja powstała w odpowiedzi na narastające problemy społeczne, koncentrując się na pomocy grupom wymagającym szczególnego wsparcia: osobom w kryzysie bezdomności, samotnym, z niepełnosprawnościami.

Misją Tomasza Sadowskiego było utworzenie w ramach Fundacji alternatywnego systemu pomocy, który proponował szeroko pojęte kształcenie, umożliwiał odbudowanie własnej tożsamości i pomagał odnaleźć się w trudnej sytuacji społecznej w okresie transformacji.

W 1989 roku Tomasz i Barbara Sadowscy razem z córkami zamieszkali ludźmi wykluczonymi. Wśród 25 osób byli bezrobotni, bezdomni, osoby z niepełnosprawnościami, byli więźniowie. Pierwszy dom mieścił się we Władysławowie, w gminie Lwówek. To tam zostały wypracowane zasady, które obecnie panują we wszystkich instytucjach założonych pod skrzydłami "Barki".

Dzisiaj "Barka" ma 200 centrów integracji, kilkanaście wspólnot, hosteli i przedsiębiorstwa społeczne. W czerwcu tego roku fundacja obchodziła 30-lecie powstania. w 2015 roku Fundacja otrzymała Nagrodę dla Społeczeństwa Obywatelskiego przyznawaną przez Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EKES). Odbierając tę nagrodę powiedział m.in: „Młodym ludziom marzy się Europa społeczna, zarządzana przez obywateli, którzy zmieniają rzeczywistość, tam gdzie ona tego potrzebuje. To dotyczy naszego udziału, Europa społeczna to działanie od dołu. Życzę nam tej zmiany, zwłaszcza w kontekście problemu migracji, uchodźstwa i wykluczenia społecznego. Życzę nam wszystkim większej efektywności”.

Tomasz Sadowski był m.in. członkiem Rady Działalności Pożytku Publicznego I i II kadencji.

W 2003 roku dostał Złotą Pieczęć Miasta Poznania "za wielkie serce i działania dające nadzieję rozbitkom na odnalezienie swojego miejsca na ziemi". W 2016 roku, z rąk prezydenta Jacka Jaśkowiaka, otrzymał wspólnie z żoną medal dla zasłużonych dla Poznania.

Zmarł w niedzielę w swoim domu w Chudobczycach. Miał 76 lat. Tydzień temu przeszedł poważną operację.