Większość konkursów ogłaszanych przez Urząd m.st. Warszawy przewiduje tryb wsparcia realizacji zadania publicznego. Oznacza to, że organizacja musi zagwarantować wkład własny finansowy i/lub osobowy w wysokości nie mniejszej niż ta, która jest określona w ogłoszeniu konkursowym. Czy wkład własny finansowy może być ponoszony przez podmiot niebędący stroną umowy? Kolejna odpowiedź Marcina Wojdata.
W ramowym wzorze umowy o wsparcie/powierzenie realizacji zadania publicznego z Rozporządzenia z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie wzoru oferty i ramowego wzoru umowy dotyczących realizacji zadania publicznego oraz wzoru sprawozdania z wykonania tego zadania (Dz.U. z 2011, nr 6 poz. 25) znajdują się zapisy zobowiązujące Zleceniobiorcę do prowadzenia wyodrębnionej dokumentacji finansowo-księgowej i ewidencji księgowej projektu, zgodnie z zasadami wynikającymi z Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, z póź. zm.), w sposób umożliwiający identyfikację poszczególnych operacji księgowych. W świetle tego postanowienia Zleceniobiorca ujmuje w swoich księgach rachunkowych wydatki związane z realizacją całego zadania publicznego. W aktualnym wzorze sprawozdania z realizacji zadania publicznego wskazano ponadto, że „W przypadku umowy o wsparcie realizacji zadania publicznego Zleceniodawca może żądać także faktur (rachunków) dokumentujących pokrycie kosztów ze środków innych niż dotacja przekazana przez Zleceniodawcę.” W świetle powyższego pojawia się wątpliwość co do tego:
- Kto w przywołanym w pytaniu przypadku powinien być stroną dokonującą operacji gospodarczej
- Kto ponosi odpowiedzialność za prawidłowe stosowanie przepisów podatkowych
- Jak w tej sytuacji uniknąć podwójnego księgowania dowodów księgowych (tj. zarówno po stronie organizacji jak i podmiotu de facto dokonującego zapłaty)
Warto nadmienić, że art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223, z póź. zm.) określa, co powinien zawierać dowód księgowy, w tym w pkt. 6 stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania. W przypadku akceptacji postawione w ww. pytaniu tezy – do rozstrzygnięcia pozostawałoby zatem, w księgach rachunkowych którego podmiotu należy zaksięgować wydatek poniesiony przed podmiot A na rzecz umowy, w której stroną, poza m.st. Warszawa, jest podmiot B. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2009 roku (I SA/Wr 184/09) nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej takie dowody księgowe, które nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej jaką dokumentują, a więc są nierzetelne przez to na przykład, że wskazują na udział w tej operacji gospodarczej strony, która w niej nie brała udziału lub operację tę opisują (w tym przypadku zaksięgowanie w księgach podmiotu B wskazywałoby na jego udział w operacji, której faktycznie dokonał podmiot A – przyp. red. warszawa.ngo.pl) sposób niezgodny z rzeczywistością, wskazując na sprzedaż towaru lub usługi innych niż w rzeczywistości miały miejsce.
W praktyce ponadto trudno sobie wyobrazić sytuację, w której m.st. Warszawa wymagałoby przedstawienia dokumentów księgowych od podmiotów, niebędących stroną umowy o wsparcie lub powierzenie realizacji zadania publicznego, w tym także od osób fizycznych.
Komentarz warszawa.ngo.pl
Źródło: CKS