Publicystyka - ngo.pl

Fundacja Adys założona przez rodziców dzieci z trudnościami w uczeniu się i koncentracji prowadzi liceum i gimnazjum. - W poprzedniej szkole Stefana to ja miałam nerwicę szkolną - opowiada Małgorzata Dąbrowska, jego mama. - Na wywiadówki chodziłam z bólem żołądka. Kiedy Stefan drugi raz nie zdał do drugiej klasy, liceum z ulgą się go pozbyło. Teraz nie jest zagrożony i wygląda na to, że zda.
- Moje dzieci odmówiły chodzenia do szkoły w okolicy, bo czuły się wykluczone. Od dwóch lat wstają o 4.30 i jeżdżą 80 km do Warszawy - mówi Jolanta Kosińska, mama bliźniąt z Rawy Mazowieckiej.

Placówka istnieje od czterech lat, ma 50 absolwentów i 70 uczniów. 85 proc. z nich ma ADHD, prócz tego dysgrafię, dysleksję. Nie mogą wysiedzieć w ławce 45 minut. Większość z nich ma wysoki iloraz inteligencji. - Takie dzieci wymagają odpowiednich nauczycieli: bez kompleksów, problemów z samooceną - uważa Grzegorz Marcinkowski, prezes Adysa. - Spośród 700 kandydatów do pracy nadawało się może z 30.

Adys na początku mieścił się w budynku technikum kolejowego na Ochocie. Od dwóch lat wynajmuje pomieszczenia w Gimnazjum nr 45 przy Żelaznej, jednak musi się przenieść. - Od września w tym miejscu będzie Międzyszkolny Zespół Nauczania Mniejszości Ukraińskiej - wyjaśnia Monika Beuth-Lutyk, rzeczniczka Woli. - Umowa fundacji wygasa z końcem lipca, wiedzą o tym od marca.

Wiedzą, ale nie rozumieją. Ukraińcy będą mieć zajęcia tylko w soboty i niedziele. Tak jak szkoła Cosinus, z którą teraz Adys dzieli się salami w weekendy.

Fundacja intensywnie szuka nowej siedziby. W centralnych dzielnicach, bo jej uczniowie dojeżdżają z odległych miejsc. - Teraz płacimy za wynajem ok. 80 tys. miesięcznie. Za te pieniądze znaleźlibyśmy wiele przyjaznych powierzchni biurowych w Warszawie, ale przystosowanie ich do norm oświatowych wykończyłoby nas finansowo - mówi Marcinkowski. - Jedyna możliwość to wynajęcie pomieszczeń w szkole publicznej. Znalazłem taką na Bemowie. Jej dyrektor był chętny je wynająć po konsultacjach z burmistrzem. Ale ten ma inne plany.

Fundacja poprosiła ratusz o pomoc w szukaniu lokalu. - Staramy się, ale trudno tak po prostu wskazać: tu mamy dla was gotowy lokal - przyznaje Joanna Gospodarczyk, dyrektorka miejskiego biura edukacji.

Uważa, że dziecko z ADHD i innymi dysfunkcjami znajdzie miejsce w szkole publicznej, czy to z oddziałami integracyjnymi czy bez. Można też utworzyć tzw. klasę terapeutyczną, ale do tego trzeba zebrać w jednej szkole aż 15 dzieci z podobną dysfunkcją. Podobno jest kilka takich klas w Warszawie, ale pracownicy w biurze edukacji nie potrafią wskazać przykładu. - Nie ma specjalnego programu nauczania dla dzieci z trudnościami w uczeniu się i koncentracji - mówi Regina Sobolewska, główny specjalista ds. integracji biura edukacji. - Większość takich dzieci chodzi jednak do klas ogólnych.

Rodzcie uczniów Adysa podkreślają jednak, że prowadzona przez fundację szkoła działa inaczej: lekcje są półgodzinne lekcje, grupy małe. Współpracuje też ona z placówką Hebo w Bonn, która od ponad 30 lat z sukcesem prowadzi edukację uczniów z trudnościami w uczeniu się.

• Przez normalną szkołę nasze dzieci były postrzegane jako leniwe i obniżające poziom - mówi Małgorzata Dąbrowska. - Nikt mi nie wmówi, że w zwykłej szkole publicznej nauczyciele potrafią pracować z uczniami z dysfunkcajmi. Nie potrafią. Testowałam to 11 lat. Teraz dostaję ze szkoły 2-3 maile w tygodniu. Informują mnie, jakie postępy robi mój syn. Wiem, że nauczyciele angażaują się, aby pomóc Stefanowi. A on pierwszy raz usłsyszał, że jest zdlnym chłopakiem. Nietrudno się domyśleć, jaki mialo to wływ na jego samoocenę.
  
  Jolanta Kosińska: - Jeżeli Adys nie znajdzie nowej siedziby, nie wiem co zrobię z dziećmi.