Publicystyka - ngo.pl

W pierwszej części spotkania jego uczestnicy próbowali określić czy sieć powinna się sformalizować, czy też pozostać strukturą nieformalną. Po prezentacji wprowadzającej na temat formalizacji budowy sieci Łukasza Komudy (FISE), obecni na spotkaniu podzieleni na dwie grupy przeprowadzali zastanawiali się nad zaletami i wadami sieci formalnej oraz nieformalnej (analiza SWOT). W toku dyskusji, która nastąpiła po pracy w grupach, ustalono, że:

• federalizacja powinna być traktowana jako finalny etap, którego osiągnięcie nie jest jednak niezbędne – ważniejsze jest realizacja celów wynikających z oczekiwań członków,
• brak formalizacji na początku należy potraktować jako test służący weryfikacji składu Sieci oraz jej celów,
• należy zaproponować pewne elementy formalizacji przy jednoczesnym pozostawieniu miejsca na dyskusję w tym temacie z organizacjami, które będą przystępować do sieci.

Cele i zakres działania
Ta część spotkania poświęcona została na określenie, jaki powinien być cel funkcjonowania sieci, jakimi działaniami powinna się zajmować, a także co powinno być przedmiotem jej zainteresowań. Uczestnicy spotkania zastanawiali się również, kto i na jakich zasadach powinien być przyjmowany do sieci.

Nadrzędny obszar działania: SYSTEM PRAWNY DOTYCZĄCY RYNKU PRACY
Lp.	Cel	Zakres i obszar działania
	Reprezentowanie środowiska PIRP	Resort pracy, sejm, poziom powiatu, poziom województwa, Konwent Dyrektorów PUP, Rada Rynku Pracy, Wojewódzkie RRP, Powiatowe RRP
	Edukacja zewnętrzna  - powinna rozpocząć się od elementarnego uświadamiania podmiotów publicznych i prywatnych w zakresie działalności trzeciego sektora	Dyrektorzy PUP, Agencje Zatrudnienia, związki pracodawców (?)
	Edukacja wewnętrzna	Pozarządowe Instytucje Rynku Pracy (uświadomienie organizacjom ich roli i znaczenia, a także nowego porządku prawnego)
	Udział w dialogu z administracją	Dialog z administracją, interwencje, opiniowanie, monitoring wdrażania nowych zapisów na poziomie lokalnym
	Ułatwienie komunikacji pomiędzy PIRP
	Inicjowanie dialogu/partnerstw na poziomie powiatów
	Współpraca z innymi federacjami, zrzeszeniami, sieciami
	Stworzenie merytorycznego zaplecza do dialogu
	Dbanie o jakość usług
	Inicjowanie zmian legislacyjnych/programów specjalnych

Dla kogo ta sieć?
W toku dyskusji uczestnicy spotkania zgodzili się, że wyznacznikiem przyjmowania do sieci nie może być fakt znajdowania się w Krajowym Rejestrze Agencji Zatrudnienia. Ustalili również, że podstawowym warunkiem przyjmowania do sieci będzie faktyczne działanie danej organizacji w obszarze rynku pracy. Warunkiem brzegowym (jednak nie wystarczającym) będzie zapis w statucie odnoszący się do działalności związanej z rynkiem pracy. Podczas podejmowania decyzji o przyjęciu danej organizacji do sieci analizowane będą sprawozdania merytoryczne danej organizacji – czy faktycznie prowadziły działania na wyszczególnionym polu rynku pracy i aktywizacji zawodowej. Należy jednak rozważyć także składanie przez organizacje, które chcą zostać członkami Sieci deklaracji o prowadzeniu działalności w obszarze rynku pracy.

Nabór kandydatów do Sieci musi zostać poprzedzony opracowaniem oferty zawierającej macierz kompetencji i mającej na celu zachęcenie organizacji pozarządowych do przystępowania do Sieci.

Należy uwzględnić zróżnicowanie kryteriów przyjmowania do sieci w zależności od formy członkostwa (odmienne warunki dla faktycznie zaangażowanych i dla wspierających). Jednocześnie uczestnicy spotkania zauważyli, że należy zwrócić uwagę na nomenklaturę różnych poziomów członkostwa (nazwy nie powinny wskazywać na to, że członkowie dzielą się na lepszych i gorszych). Wstępnie zaproponowano nazwy: animatorzy Sieci PIRP oraz członkowie wspierający.

Na koniec tej części ustalono, że kolejne spotkanie powinno rozpocząć się od omówienia przez przedstawicieli FISE modelu SKES, a następnie na zastanowieniu się, które elementy tego modelu można wykorzystać w tworzeniu oraz funkcjonowaniu Sieci PIRP.

Model organizacyjny
Celem tej części spotkania było określenie, w jaki sposób Sieć powinna działać: kto zakłada Sieć, kto i w jaki sposób powinien nią zarządzać, w jaki sposób będzie zorganizowana komunikacja wewnętrzna/przepływ informacji. Stwierdzono, że zgodnie z zapisami projektu Sieć musi zostać założona przez FISE, Fundację Imago oraz Fundację Aktywizacja. Dopuszcza się jednak, że będzie więcej organizacji założycielskich.

Ustalono, że jest potrzeba płacenia składek członkowskich oraz że optymalnie byłoby wprowadzić różny poziom składkowania. Pojawiła się jednak wątpliwość odnosząca się do zbyt szybkiego wprowadzenia składek. Stwierdzono, że może zniechęcać to organizacje do przystępowania do Sieci. Uznano, że na początek mogą oskładkować się członkowie założyciele, a pozostali członkowie zaczną płacić składki wówczas, gdy Sieć będzie mogła przedstawić konkretną ofertę, a z przynależnością do niej będą wiązały się wymierne korzyści.

Dalsza dyskusja dot. m.in. kwestii Sekretariatu Sieci. Zastanawiano się czy Sekretariat powinien być stały czy przechodni (np. razem z prezydencją). Za niewykonalny uznano model, w którym Sekretariat jest stały, a prezydencja zmienna. Większość osób wskazywała na problemy, jakie mogą wiązać się z przechodniością Sekretariatu – zakłócony przepływ informacji, chaos organizacyjny, itp. Jednoznacznie stwierdzono jednak, że Sekretariat musi posiadać adres.

Pojawiły się propozycje aby w ramach Sekretariatu podzielić odpowiedzialność na regiony lub też dzielić się zadaniami (po macierzy kompetencji). Jest to jednak kwestia do dalszej dyskusji, która powinna zostać poprzedzona szczegółowym określeniem zadań Sekretariatu.

Trzy poziomy członkostwa
Kolejny poruszany temat związany był ze strukturą zarządzania Siecią. Ustalono, że na chwilę obecną nie istnieje potrzeba powoływania zarządu, a decyzje powinny być podejmowane przez członków założycieli. Funkcje stricte zarządcze powinny być pełnione przez organizację, która w danym momencie pełni prezydencję. Zwrócono uwagę na konieczność opracowania i przetestowania modelu podejmowania decyzji w Sieci.

Wyodrębniono trzy poziomy członkostwa:

• członkowie założyciele,
• animatorzy Sieci,
• członkowie wspierający.

Uczestnicy spotkania wskazali, że w najbliższym czasie niezbędne będzie przedyskutowanie następujących kwestii związanych z organizacją Sieci:

• ilu będzie członków Rady (do jej zadań będzie należało proponowanie stanowiska w danej sprawie, a także ostateczne podejmowanie decyzji)?
• czy Rada będzie stała czy zmienna?
• Jakie będą zależności pomiędzy Radą a Prezydentem Sieci?
• Czy Prezydent zawsze będzie wybierany spośród członków Rady?
• Czy Rada będzie miała swoje przedstawicielstwo na poziomie regionalnym?
• czy strona internetowa będzie bardziej portalem czy bardziej stroną informacyjno-edukacyjną?
• czy do promocji Sieci nie należałoby wykorzystywać innych kanałów informacyjnych niż Internet?
• jak powinien zostać zorganizowany przepływ komunikacji pomiędzy członkami Sieci?
• gdzie kończą się wspólne interesy?

Stwierdzono, że w dyskusji dotyczącej organizacji Sieci pomocne może być wcześniejsze omówienie schematu organizacyjnego np. OFOP-u (poza modelem SKESu).

Karolina Włodarczyk, karolina.wlodarczyk@idn.org.pl