W Warszawie po długiej chorobie zmarł dziś nad ranem Jacek Kuroń. Był wybitnym polskim politykiem i publicystą, jedną z najwybitniejszych postaci antykomunistycznego podziemia, założycielem Komitetu Obrony Robotników, uczestnikiem rozmów Okrągłego Stołu, ministrem w rządach Tadeusza Mazowieckiego i Hanny Suchockiej. Zwolennik samoorganizowania się społeczeństwa, przez wiele lat związany był z ruchem pozarządowym.
W latach 90. zainicjował wiele akcji społecznych, między innymi powstanie Fundacji "Pomoc Społeczna SOS". Zaangażowany także w rodzący się w pierwszej połowie lat 90. ruch Forów Inicjatyw Pozarządowych, uczestniczył we wrześniu 1996 w I Ogólnopolskim Forum Inicjatyw Pozarządowych, gdzie współprezentował raport na temat społeczeństwa obywatelskiego.
Współtwórca Fundacji Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych i Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych. Współzałożyciel Stowarzyszenia Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej. Inicjator powstania pierwszego banku Żywności SOS.
Brał udział w pracach Rad Programowych Fundacji Forum Dialogu Między Narodami i Ruchu Przeciw Bezradności Społecznej. Przewodniczył także Kapitule Nagrody im. Andrzeja Bączkowskiego, przyznawanej w konkursie organizowanym przez Fundację dla Polski. Mimo złego stanu zdrowia aktywnie uczestniczył w jej pracach.
W opublikowanych w 1977 roku "Zasadach ideowych" deklarował jako wartości podstawowe: „dobro osoby ludzkiej rozumiane jako suwerenność jednostki oraz twórcze działanie człowieka w społecznym środowisku. Realizacja tych wartości wymaga uwzględnienia dobra innych ludzi i różnych grup, co najpełniej umożliwia demokracja parlamentarna oraz suwerenność państwa. Zwracał uwagę na groźbę zdominowania jednostek przez silne państwo /także demokratyczne/, przed czym obroną jest organizowanie się obywateli w różnorodne formy samorządu, małe grupy, stowarzyszenia, które ograniczają dominację państwa nad obywatelami, tworzą warunki dla samodzielności środowisk, regionów, grup społecznych. Małe grupy współdziałania są najlepszą szkołą aktywności, osiągania kompromisów, nie wytwarzają zbyt wielkiej hierarchii między uczestnikami, są formą realizacji demokracji bezpośredniej, a zatem służą realizacji wartości podstawowych – suwerenności jednostki i jej prawa do twórczości w harmonii z innymi ludźmi”.
Źródło: inf.własna
