Publicystyka - ngo.pl

Dariusz Pietrowski

Jacka Strzemiecznego

Ewę Dudek

Pawła Wdówika

Młodzi potrzebują zachęty

• Młodzi ludzie są gotowi podjąć aktywność. Ale
  to dorośli muszą stworzyć i przekazać młodym przestrzeń do działań,
  ułatwić dostęp do pieniędzy, lokalu. I umieć się w odpowiednim
  czasie wycofać – przekonywał Jacek Strzemieczny. – Niezwykle ważny
  jest wiek, kiedy młodych ludzi zachęca się do podejmowania
  aktywności. Bardzo łatwo jest przegapić najlepszy moment, a potem
  zainteresowania młodzieży kierują się ku bardziej indywidualnym
  sprawom. Zniechęcenie przychodzi coraz wcześniej, zwłaszcza w
  dużych miastach.

W tej sytuacji wielka odpowiedzialność ciąży na
dorosłych – rodzicach, nauczycielach; i instytucjach – szkołach,
samorządach. Inspiracja, zaufanie, szacunek, docenienie aktywności
młodych jest konieczne, aby dowartościować ich i zachęcić do
podejmowania działań na rzecz otoczenia.

Seniorzy chcą być potrzebni

Czy osoby starsze też potrzebują takiej
zachęty? Wydaje się, że tak. Ewa Dudek ze wzruszeniem i pasją
opowiadała o tczewskich seniorach, którzy zaczęli życie na nowo.
Samotni, na emeryturze, mieli dość siedzenia w domu przed
telewizorem i czekania na śmierć. Zachęceni przez swoich sąsiadów,
znajomych włączyli się do wspólnych działań. Początkowo korzystali
z zaproponowanych zajęć, teraz coraz częściej sami realizują własne
pomysły. Wbrew stereotypom okazuje się, że są pełni energii i chęci
do działania. Uczą się języków, chodzą na kursy komputerowe,
tańczą, nie straszne im komórka i bankomat. Opiekują się
przedszkolakami z ubogich rodzin. Stają się coraz bardziej pewni
siebie, i znów potrzebni.

• Czy w podejmowaniu aktywności nie przeszkadza
  im spuścizna lat 50. – 70., doświadczenie przymusowych "czynów
  społecznych", ośmieszone przykłady "działaczy" – zastanawiał się
  Dariusz Pietrowski, który w kierowanych przez siebie Centrum
  Wolontariatu często styka się z osobami starszymi. Dawniej często
  spotykał się z postawą odrzucenia takiej społecznikowskiej
  działalności, uważanej za przejaw manipulacji. Teraz coraz częściej
  osoby starsze zmieniają swe poglądy, widząc w działaniach
  obywatelskich korzyść dla otoczenia i dla samych siebie.

Osoby niepełnosprawne walczą z barierami

Zupełnie inaczej wygląda w opinii Pawła Wdówika
sytuacja osób niepełnosprawnych. Ich aktywność jest – żadna. Źródeł
tego stanu rzeczy szukać można i należy w modelu państwa
opiekuńczego, wyrabiającego o osobach niepełnosprawnych bierną
postawę wobec życia i masowo je dyskryminującego. Powielane w
mediach stereotypy pokazują osoby niepełnosprawne w sposób
infantylny, powodując, że nie traktuje się ich poważnie. Efekt?
Osoby niepełnosprawne nie są aktywne w sferze politycznej. Jeśli
już podejmują działania, to najczęściej w stowarzyszeniach
walczących z trudem o realizację podstawowych praw: o swobodne
wyjście z domu, dostęp do oświaty, możliwość korzystania z
komunikacji etc. Tu spala się cała aktywność osób
niepełnosprawnych.

Jakie jest na to lekarstwo? Podobnie jak w
przypadku ludzi młodych konieczne jest usunięcie przeszkód i
stworzenie przestrzeni – materialnej i mentalnej - dla tej
aktywności. Wtedy niepotrzebna byłaby nawet żadna zachęta z
zewnątrz.