Dziesięć wymagań, aby uniknąć jeszcze gorszej katastrofy w Strefie Gazy
Ludność cywilna w Strefie Gazy jest w skrajnym niebezpieczeństwie, a świat biernie patrzy. W ciągu niespełna pięciu miesięcy, które nastąpiły po brutalnych atakach 7 października i późniejszej eskalacji, dziesiątki tysięcy Palestyńczyków, głównie kobiet i dzieci, zostało zabitych i rannych – napisali dyrektorzy Stałego Komitetu Międzyagencyjnego (IASC) we wspólnym oświadczeniu.
„Ponad trzy czwarte ludności Strefy Gazy zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów, wielu wielokrotnie, borykają się z poważnymi niedoborami żywności, wody, usług sanitarnych i opieki zdrowotnej – podstawowych potrzeb niezbędnych do przetrwania.
System opieki zdrowotnej ulega systematycznej degradacji, co ma katastrofalne skutki. 19 lutego tylko 12 z 36 szpitali przyjmujących pacjentów nadal funkcjonowało i to tylko w ograniczonym zakresie. Od 7 października doszło do ponad 370 ataków na placówki służby zdrowia w Strefie Gazy.
Szerzą się choroby. Zbliża się klęska głodu. Źródła wody są na wyczerpaniu. Podstawowa infrastruktura została zdziesiątkowana. Produkcja żywności została zatrzymana. Szpitale zamieniły się w pola bitew. Milion dzieci codziennie zmaga się z traumą.
Rafah, wskazane ostatnio jako miejsce docelowe dla ponad miliona wysiedlonych, głodnych i straumatyzowanych ludzi stłoczonych na niewielkim skrawku ziemi, stało się kolejnym polem bitwy w tym brutalnym konflikcie. Dalsza eskalacja przemocy na tym gęsto zaludnionym obszarze spowodowałaby masowe ofiary. Mogłaby również zadać śmiertelny cios pomocy humanitarnej, która już teraz ledwie sobie radzi.
W Strefie Gazy nie ma bezpiecznego miejsca.
Pracownicy organizacji humanitarnych, sami przesiedleni i narażeni na ostrzał, śmierć, ograniczenia możliwości przemieszczania się i załamanie porządku cywilnego, kontynuują wysiłki, aby dostarczać pomoc potrzebującym. Ale w obliczu tak wielu przeszkód – w tym ograniczeń bezpieczeństwa i przemieszczania się – mogą zrobić niewiele.
Żadna pomoc humanitarna nie zrekompensuje wielomiesięcznej deprywacji, której doświadczyły rodziny w Strefie Gazy. Próbujemy uratować misję humanitarną, abyśmy w obliczu spadających temperatur mogli zapewnić przynajmniej podstawowe potrzeby: lekarstwa, wodę pitną, żywność i schronienie .
W tym celu potrzebujemy:
- Natychmiastowego zawieszenia broni.
- Ochrony ludności cywilnej i infrastruktury, na której polegają.
- Natychmiastowego uwolnienia zakładników.
- Niezawodnych punktów wjazdowych, które pozwolą nam wwozić pomoc przez wszystkie możliwe przejścia, także do północnej Gazy.
- Zapewnienia bezpieczeństwa i niezakłóconego przejazdu w celu dystrybucji pomocy na dużą skalę w całej Strefie Gazy, bez odmów, opóźnień i utrudnień w dostępie.
- Funkcjonującego systemu powiadamiania o pomocy, który pozwoli całemu personelowi humanitarnemu i dostawcom na przemieszczanie się w Strefie Gazy i bezpieczne dostarczanie pomocy.
- Przejezdnych dróg i oczyszczenia dzielnic z ładunków wybuchowych.
- Stabilnej sieci komunikacyjnej umożliwiającej pracownikom humanitarnym bezpieczne przemieszczanie się.
- Przekazanie UNRWA, która w pełni popiera niniejsze oświadczenie i stanowi trzon operacji humanitarnych w Strefie Gazy, zasobów potrzebnych do zapewnienia pomocy ratującej życie.
- Zaprzestania kampanii mających na celu zdyskredytowanie ONZ i organizacji pozarządowych, które robią wszystko, co w ich mocy, aby ratować ludzkie życie.
Organizacje humanitarne pozostają zaangażowane, pomimo ryzyka. Nie mogą jednak być pozostawione same sobie.
Wzywamy Izrael do wypełnienia swojego prawnego obowiązku, wynikającego z międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka, do dostarczania żywności i środków medycznych oraz ułatwiania operacji pomocowych, a także wzywamy światowych przywódców, by zapobiegli jeszcze gorszej katastrofie.”
Sygnatariusze:
Martin Griffiths, koordynator ds. pomocy w sytuacjach kryzysowych i podsekretarz generalny ds. humanitarnych (OCHA)
Sofia Sprechmann Sineiro, sekretarz generalna, CARE International
Dr Qu Dongyu, Dyrektor Generalny, Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO)
Jane Backhurst, przewodnicząca zarządu ICVA (Christian Aid)
Jamie Munn, dyrektor wykonawczy, Międzynarodowa Rada Agencji Wolontariackich (ICVA)
Tom Hart, dyrektor generalny i prezes, InterAction
Amy E. Pope, dyrektor generalna, Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM)
Tjada D'Oyen McKenna, dyrektor generalna, Mercy Corps
Volker Türk, wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka (OHCHR)
Janti Soeripto, prezes i dyrektor generalna, Save the Children
Paula Gaviria Betancur, specjalna sprawozdawczyni ONZ ds. praw człowieka osób wewnętrznie przesiedlonych
Achim Steiner, administrator, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP)
Dr Natalia Kanem, dyrektor wykonawcza, Fundusz Ludnościowy Narodów Zjednoczonych (UNFPA)
Filippo Grandi, wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych ds. uchodźców (UNHCR)
Michal Mlynár, dyrektor wykonawczy, Program Narodów Zjednoczonych ds. Osiedli Ludzkich (UN-Habitat)
Catherine Russell, dyrektor generalna, Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF)
Sima Bahous, podsekretarz generalna i dyrektor wykonawcza, UN Women
Cindy McCain, dyrektor wykonawcza, Światowy Program Żywnościowy (WFP)
dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)
Źródło: Stowarzyszenie Polski Komitet Narodowy UNICEF
