Dobre praktyki po polsku, czyli praktycznie o FS. Praca, przyjaźnie i jedno małżeństwo
Ciekawe przedsięwzięcie: choć warsztaty Stowarzyszenia „Pomocna Dłoń” pomagały wracać niepełnosprawnym na rynek pracy, to kompetencji zawodowych praktycznie tam nie uczono.
Bezrobocie w
różnym stopniu dotyka członków wszystkich grup społecznych,
istnieją jednak takie przypadki, gdzie wszelkie zwykłe działania
okazują się niewystarczające. Wie o tym Stowarzyszenie „Pomocna
Dłoń” z Gnojnika w województwie małopolskim. Z doświadczeń
pracujących tam osób wynika, że jednym z najtrudniejszych problemów
do rozwiązania jest bezrobocie wśród niepełnosprawnych. W praktyce
nie mają oni szans na znalezienie płatnego zajęcia. Nie zawsze
wynika to z niewystarczających kwalifikacji. Często wewnętrzne
opory, niskie poczucie własnej wartości i przyzwyczajenie do
bierności skutecznie eliminują ich z otwartego rynku pracy.
Niewiara we własne siły – mówią o tym często sami niepełnosprawni –
tworzy błędne koło: nie podejmuję aktywności, bo mi się nie
powiedzie.
Najpierw wiara w siebie
Zespół Stowarzyszenia „Pomocna
Dłoń” kończy projekt „Wspólnie z EFS pokonamy bariery – warsztaty
psychologiczne”. Jest to cykl warsztatów dla osób
niepełnosprawnych, które mają im ułatwić wejście na rynek pracy.
Choć projekt miał przygotować ludzi do pracy – to kompetencji
zawodowych właściwie tam nie uczono. Najważniejsze okazały się
warsztaty psychologiczne, dzięki którym uczestnicy uwierzyli we
własne siły, poprawili umiejętności komunikowania się i nabrali
tzw. siły przebicia. Co ważne – to wszystko udało się sfinansować z
europejskich pieniędzy, przeznaczonych na aktywizację zawodową.
Intensywne spotkania
Szkolenie wymagało od uczestników
sporej aktywności – przez rok spotykali się 3 razy w tygodniu.
Zaczęło się od zdobywania zaufania.
– Niepełnosprawni często czują, że
nie są traktowani poważnie – relacjonuje Stanisław Lampert, prezes
Stowarzyszenia Pomocna Dłoń. – Warsztaty psychologiczne, opierające
się na grach i doświadczeniach odbierali jako infantylne. Zarzucili
nam, że traktujemy ich jak dzieci.
Z tego powodu uczestnicy zamykali
się w sobie podczas ćwiczeń i odmawiali współpracy. Zaczęto zatem w
pierwszej kolejności organizować spotkania na neutralne tematy.
Omawiano zadania instytucji wspierających osoby niepełnosprawne,
politykę Unii Europejskiej dotyczącą niepełnosprawności, programy
aktywizujące. Wraz z biegiem czasu uczestnicy czuli się
bezpieczniej i swobodniej, nabierali zaufania, tak do prowadzących
zajęcia, jak i pozostałych uczestników. Dopiero wtedy można było
zaproponować zajęcia służące zmianie postaw.
Warsztaty koncentrowały się na
osobistych problemach uczestników. Poruszały kwestie radzenia sobie
ze stresem, poczucia wyobcowania, nawiązywania kontaktów z innymi
ludźmi, poczucia własnej wartości. Największą zmianę w postawach
uczestników przyniosły zajęcia z wystąpień publicznych. Sprawdzali
się w nowej, stresującej sytuacji Po raz pierwszy przemawiali do
większego gremium.
Praca, przyjaźnie, jedno małżeństwo
Stanisław Lampert opowiada o
rezultatach: spośród 20 uczestników i uczestniczek 5 osób zostało
wolontariuszami, 10 – dalej się szkoli, a 2 – znalazły pracę. To
dobry wynik jak na tego rodzaju projekty.
Uczestnicy podkreślali jak ważna
była dla nich – czasem po raz pierwszy – możliwość przebywania i
pracy w grupie: wspólne spotkania, rozmowy, dzielenie się
doświadczeniami z ludźmi o podobnych problemach. To było dl nich
równie istotne, co wiedza i umiejętności.
– Rezultatem projektu jest jedno
małżeństwo – S. Lambert nie kryje swojej satysfakcji. – Nie ulega
wątpliwości, że przyjaźnie, które narodziły się wśród zamkniętych
do tej pory w sobie uczestników sprawią, że kierować się będą w
życiu otwartością.
Organizatorzy mają dalsze
plany.
– Szkoda by było pozostawić teraz
tę grupę samej sobie – mówi Stanisław Lampert. – Długo zdobywaliśmy
ich zaufanie i teraz warto to maksymalnie wykorzystać.
Stowarzyszenie bada możliwości
utworzenia spółdzielni socjalnej. Wierzy, że to dobra droga dla
kontynuacji projektu. Uczestnicy są już – a może dopiero teraz –
gotowi do podjęcia pracy.
INFORMACJE O PROJEKCIE
Projekt: „Wspólnie z EFS
pokonamy bariery – warsztaty psychologiczne”
Dofinansowanie: Sektorowy
Program Operacyjny Rozwój Zasobów Ludzkich, Działanie 1.4
Organizacja: Stowarzyszenie
na rzecz Pomocy Potrzebującym i Zapobiegania Patologiom Społecznym
„ Pomocna Dłoń”
Koszt: 200 tys. zł
Czas trwania: 1.10.2005 –
31.12.2006
Miejsce realizacji:
Małopolska, powiaty brzeski, bocheński i tarnowski
Źródło: inf. własna
