Publicystyka - ngo.pl

Celem nadrzędnym jest integracja osób niepełnosprawnych, przeciwdziałająca marginalizacji, ubóstwu, dyskryminacji tej grupy i w efekcie wykluczeniu społecznemu. Dlatego, zgodnie z diagnozą, zawartą w 'Programie uporządkowania i ograniczenia wydatków publicznych' i uzupełniającej go 'Zielonej Księdze', niezbędne jest zbudowanie nowego systemu aktywizacji osób niepełnosprawnych.
Eksperci zastanawiali się nad podstawowymi pytaniami:

• Kogo należy aktywizować?
  
• Co oznaczają pojęcia aktywizacja społeczna i zawodowa?
  
• Jak należy aktywizować niepełnosprawnych?
  
• Ile będzie można przeznaczyć na to pieniędzy?
  
• Jakie są priorytety?
• 
  
  Ustalono, że w sytuacji ograniczonych środków finansowych należy skupić się na tych niepełnosprawnych, którzy są zagrożeni ubóstwem, wykluczeniem społecznym albo ograniczeniem możliwości zawodowych. Niezbędne jest przy tym branie pod uwagę oczekiwań i potrzeb samych niepełnosprawnych.
  
  Zgodzono się co do konieczności ujednolicenia pojęć i opracowania wspólnej metodologii – w Unii Europejskiej istnieje wiele definicji niepełnosprawności. W tej sytuacji powinna być wiążąca aktualnie obowiązująca w naszym kraju definicja osoby niepełnosprawnej. Powstanie nowego systemu warunkuje prawo krajowe i zewnętrzne, możliwości finansowe budżetu oraz wola polityczna do jego wprowadzenia.
  
  Podczas dyskusji zastrzeżono, że pomoc powinna też nakładać pewne obowiązki na osoby z niej korzystające – ma służyć aktywizacji i powrotowi na rynek pracy, jeśli stopień niepełnosprawności to umożliwia.
  
  Aktywizacja społeczno-zawodowa, według ekspertów, to zespół działań, zmierzających do wywołania motywacji do znalezienia pracy, jej zdobycia, podjęcia i utrzymania, a także rozwoju kariery zawodowej.
  
  Zdaniem uczestników spotkania należy dążyć do uzyskania co najmniej podobnych wskaźników aktywności zawodowej i społecznej w grupie osób niepełnosprawnych, do notowanych w całej populacji. Dlatego niezbędne jest stworzenie warunków, umożliwiających zaspokajanie potrzeb osób niepełnosprawnych w zakresie rehabilitacji społecznej i zawodowej, a w konsekwencji zatrudnienia. W tym celu potrzebne są warunki umożliwiające realizację zadań państwa w tym zakresie.
  
  Podczas spotkania dyskutowana była także zdolność samorządów do przejmowania zadań w dziedzinie aktywizacji niepełnosprawnych, stan przygotowania instytucji do wykorzystania przeznaczonych na ten oraz cel środków unijnych, oraz zasadność i rola obecnie prowadzonych przez PFRON działań, jak np. prowadzenie turnusów rehabilitacyjnych.
  
  Kolejne spotkanie, zaplanowane na 27 listopada 2003, będzie poświęcone znalezieniu odpowiedzi na pytanie, jak zrealizować wyznaczone dotychczas przez zespół ekspertów cele.
  
  W spotkaniu udział wzięli przedstawiciele MGPiPS, PFRON, ZUS, NBP, Caritas, Polskiego Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych Umysłowo, Polskiego Związku Głuchych, Krajowej Izby Gospodarczo-Rehabilitacyjnej, Federacji ZZ Osób Niepełnosprawnych i Pracowników Zakładów Pracy Chronionej, Forum ZZ, Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Niepełnosprawnych, Konfederacji Pracodawców Polskich – Impel S.A., Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych, Fundacji Pomocy Wzajemnej BARKA, Krajowej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych/BCC, Polskiego Związku Niewidomych, Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych i Ruchu Obrony Bezrobotnych.