Publicystyka - ngo.pl

O ile mocna jest sfera wartości reprezentowanych przez
organizacje, a swobody, które im przysługują wydają się
ugruntowane, o tyle relatywnie słaba jest struktura organizacji,
szczególnie pod względem liczby i zaangażowania ich członków,
pomocy uzyskiwanej ze strony wolontariuszy. Nie chcemy, nie mamy
czasu, a może nie umiemy aktywnie uczestniczyć w życiu publicznym.
A działania ze strony państwa, które mogłyby włączyć obywateli w
podejmowanie decyzji (np. poprzez stworzenie realnego dostępu do
informacji publicznej, dokończenie decentralizacji) mają charakter
pozorny.

Obszar zaznaczony na wykresie na czerwono, tzw. „diament” jest
próbą graficznego przedstawienia siły społeczeństwa obywatelskiego.
Gdy jego powierzchnia na wykresie zmniejsza się, co
zaobserwowaliśmy w stosunku do badania z roku 2005, oznacza to, że
słabnie również społeczeństwo obywatelskie.

W projekcie ISO społeczeństwo obywatelskie rozumiane jest jako
przestrzeń na zewnątrz rodziny, władzy państwowej czy obszaru
regulowanego mechanizmami rynkowymi, w której ludzie dobrowolnie
zrzeszają się aby działać na rzecz wspólnego dobra. Przestrzeń tę
„wypełniają” przede wszystkim organizacje społeczne (należące do
tzw. trzeciego sektora) i właśnie ich kondycja oraz społeczna
przestrzeń działania jest w projekcie poddawana ocenie. Dokonuje
się jej przez pryzmat czterech wymiarów przedstawionych na wykresie
poniżej: wartości leżących u podstaw sektora, jego struktury
(opisywanej takimi wskaźnikami jak np. liczba członków organizacji,
finanse organizacji, udział wolontariuszy), wpływu rozumianego jako
skuteczność podejmowanych działań oraz
społeczno-prawno-instytucjonalnego środowiska, w jakim funkcjonują
organizacje i inicjatywy obywatelskie. Oceny tych wymiarów dokonują
eksperci na podstawie polskich i międzynarodowych danych.

ZOBACZ: