Publicystyka - ngo.pl

Szymon Iwanowski: – CSR to z definicji społeczna odpowiedzialność biznesu, ale od kilku lat nikt już nie podaje w wątpliwość, że termin ten daje się z powodzeniem stosować we wszystkich trzech sektorach. Nikogo już dzisiaj nie dziwi mówienie o społecznej odpowiedzialności urzędu, więc tym bardziej dziwić nie powinno mówienie o społecznej odpowiedzialności organizacji pozarządowej. W literaturze fachowej często zamiast o biznesie, pisze się o organizacji – w odniesieniu do rzeczonej społecznej odpowiedzialności. NGO mają rzeczywiście w statutach wymienione działania na rzecz społeczności, ale jest przepastna różnica między „wymienianiem” obszarów działań a realizowaniem tych działań. NGO nie są również z definicji etyczne. Mamy mnóstwo przykładów, nieraz bardzo bulwersujących przykładów, nieetycznych działań organizacji trzeciego sektora.

S.I.: – CSR to realna strategia zarządzania organizacją. Wiąże się ona ściśle z redefiniowaniem sposobów, za pomocą których zamierza się realizować założone cele. Wszak ten sam cel można realizować wieloma różnymi drogami. Droga społecznej odpowiedzialności jest zatem jedną z wielu. Nie ma obowiązku jej obierania. To powinno wynikać raczej ze zmiany myślenia o funkcjonowaniu naszej organizacji (w każdym z trzech sektorów). Mówię tutaj o motywacji wewnętrznej. CSR nie jest dla wszystkich – jest dla tych, którym w równym stopniu jak na rezultatach osiąganych przez organizację, zależy na dobrych relacjach wewnętrznych i zewnętrznych. Podejmowanie działań pozorowanych na polu CSR oczywiście zdarza się, ale trwa zazwyczaj krótko, bo w standardowej optyce na dłuższą metę się po prostu „nie opłaca”.

S.I.: – Tak, szkolenie z CSR dla NGO służy w pewnym sensie uświadomieniu przedstawicielom NGO, że współpraca z biznesem może (powinna?) ogniskować się wokół CSR. Ale właśnie! Należy pamiętać, że wcześniej potrzebna jest droga uprzytomnienia sobie, jakie są te obszary możliwej współpracy. A więc szkolenie w pierwszym rzędzie musi służyć organizacjom do rozpoznania własnego pola odpowiedzialności społecznej. Warto w tym celu zacząć od rzetelnego zmapowania interesariuszy, a potem zdefiniowania relacji...

S.I.: – PR to ważna sprawa. Warto jednak nie zapominać o właściwej hierarchii wartości i postępowania. Najpierw wartości, potem komunikacja. Musimy mieć przecież CO komunikować publicznie. Podejmowane w sposób przemyślany i uporządkowany, w zgodzie z misją i wizją organizacji, działania, powinny być komunikowane wewnętrznym i zewnętrznym interesariuszom. Źle się jednak dzieje, gdy PR zastępuje, poprzedza CSR. A jest to wcale nierzadki grzech wielu organizacji (niezależnie od sektora). Z drugiej strony, nie ma oczywiście nic niestosownego w tym, że chwalimy się swoją społeczną odpowiedzialnością...

S.I.: – CSR nie „także”, ale „przede wszystkim” dotyczy relacji wewnątrz organizacji. W „społecznej odpowiedzialności organizacji” myli nas słowo „społeczna”. Nie oznacza ono bowiem „zewnętrzna”, lecz raczej „ponadindywidualna”. Organizacja, podmiot działań, wciela strategię zarządzania opartą na CSR z chwilą, gdy zaczyna rozumieć, że liczą się nie tylko jej jednostkowe interesy, ale wszystkich podmiotów, z którymi wchodzi w relacje. Tego szerszego spojrzenia dotyczy określenie „społeczna”, a więc także (o ile nie przede wszystkim) relacji wewnątrz organizacji (np. pracodawca – pracownik). Dobrze funkcjonująca wewnątrz organizacja to podstawa dobrych jej działań na zewnątrz.

Szymon Iwanowski
Szkoleniowiec i nauczyciel akademicki, dydaktyk kursów etycznych i okołoetycznych od roku 2000. Sympatyk i praktyk e-learningu od 2003 roku, absolwent studiów magisterskich i doktoranckich w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Łódzkiego (2005). Posiada kwalifikacje czynnego zawodowo nauczyciela, jest absolwentem Łódzkiej Szkoły Trenerów (roczny kurs trenerski, OPUS 2010). Od trzech lat współpracuje z III sektorem (szkolenia, koordynacje) – m.in. autor broszury i tematyki programów TV w ramach projektu Kształcenie ustawiczne – aktualne kompetencje i kwalifikacje (www.ksztalcsie.pl). Współautor artykułu E-filozofia: e-learning i b-learning w nauczaniu filozofii, w książce Filozofia. Edukacja interaktywna, pod red. A. Pobojewskiej (Wydawnictwo STENTOR, Warszawa 2012). W projekcie „Działamy Razem – Wielkopolskie organizacje na rzecz porozumienia i współpracy” prowadzi szkolenia „CSR dla NGO”.