Publicystyka - ngo.pl

Sytuacja placówek wsparcia dziennego  (czyli ognisk wychowawczych, świetlic socjoterapeutycznych, klubów dla dzieci) zmieniła się w 2011 roku, kiedy uchwalona została ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Ustawa postawiła wysokie wymagania dotyczące lokali, w których prowadzone miały być placówki – zarówno nowo powstające, jak istniejące już w momencie uchwalenia ustawy.

Organizacja, która chciała prowadzić świetlicę, musiała uzyskać zgodę straży pożarnej i organów sanepidu. Żeby uzyskać zgodę musiała spełnić bardzo wysokie wymagania, dodatkowo niezbyt jasno określone w przepisach.

Organizacje pozarządowe podnosiły wtedy, że takie przepisy mogą spowodować, że przestaną powstawać nowe ogniska i świetlice, a te, które istnieją zostaną zamknięte.

Fundacje i stowarzyszenia zapewniały, że świetlice prowadzą w warunkach bezpiecznych dla dzieci, ale dostosowanie lokali do aż tak wysokich wymagań nie jest możliwe. Zwracały uwagę na to, że ogniska i świetlice często mieszczą się w piwnicach lub w suterenach – czyli lokalach, których w ogóle nie da się dostosować do nowych przepisów, albo w pomieszczeniach o niskim standardzie – których remonty są zbyt kosztowne dla fundacji i stowarzyszeń.

W przypadku już istniejących placówek, nowe prawo zezwoliło samorządowcom – wójtom, starostom, burmistrzom, prezydentom miast na samodzielną ocenę, czy lokal, w którym działa placówka, zapewnia dzieciom bezpieczne i higieniczne warunki pobytu. Tym samym przyjęto, że placówka może działać, jeżeli organ samorządowy uzna warunki lokalowe za wystarczające, nawet jeżeli nie uzyskałaby ona np. pozytywnej opinii straży pożarnej i sanepidu.

Nowelizacja ustawy o pieczy zastępczej dotyczyła również nowo powstających placówek wsparcia dziennego. W przypadku starania się o zezwolenie na otwarcie placówki przepisy utrzymały  konieczność uzyskania pozytywnej opinii komendanta Państwowej Straży Pożarnej oraz pozytywnej opinii właściwego państwowego inspektora sanitarnego, ale wymagania, jakie musi spełniać lokal, w którym ma być prowadzona działalność miały zostać doprecyzowane w rozporządzeniu. Do wydania rozporządzenia upoważniony został minister właściwy do spraw rodziny w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej już w trzecim kwartale 2014 r. zapewniało, że prace nad rozporządzeniem są zaawansowane, jednak do chwili obecnej prace nie zostały zakończone.

W chwili obecnej nie ma dostępnych publicznie danych dotyczących tego, ile placówek wsparcia dziennego uzyskało już aprobatę samorządów, ilu z nich postawiono dodatkowe wymagania i ile jest takich, które tych wymagań nie są i nie będą w stanie spełnić.

W dniu 17 czerwca 2015 r. Rzecznik Praw Dziecka wystąpił do ministra pracy i polityki społecznej z prośbą o informacje na temat aktualnej sytuacji placówek wsparcia dziennego w Polsce oraz możliwości udzielenia im pomocy w dostosowaniu zajmowanych przez nie lokali do nowych wymagań. W swoim wystąpieniu Rzecznik zwraca uwagę na fakt, iż placówki wsparcia dziennego są bardzo ważną formą wspierania dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, a bez ich pomocy wiele dzieci nie mogłoby pozostać w swoich biologicznych rodzinach, co jednocześnie oznaczałoby konieczność umieszczenia ich w pieczy zastępczej.

Rzecznik przypomina również, iż w 2012 r. ministerstwo informowało, iż istnieje możliwość wygospodarowania z funduszu resortu pracy i polityki społecznej środków na modernizację pomieszczeń, a ich wysokość „będzie uzależniona od skali problemu i charakteru wniosków wypływających z poszczególnych gmin”.

Jedno z zapytań rzecznika dotyczy również przygotowywanego przez ministerstwa rozporządzenia dotyczącego nowych placówek.

Z prośbą o zdiagnozowanie sytuacji placówek wsparcia dziennego oraz udzielenie im pomocy w modernizacji lokali dziennego Rzecznik Praw Dziecka wystąpił również do starostów, prezydentów miast, burmistrzów oraz wójtów.

Z całymi wystąpieniami zapoznać się można tu:

Więcej o prowadzeniu placówek wsparcia dziennego w serwisie poradnik.ngo.pl: