Publicystyka - ngo.pl

Zadanie ponownie realizował Ośrodek Wspierania Organizacji Pozarządowych z Białegostoku.

– Już po raz drugi w podobnej formule, czyli przekazywania grantów organizacjom pozarządowym – mówi Agnieszka Otapowicz, koordynatorka projektu. – Ale nawet na przestrzeni roku widać progres i wiele zmian na plus. Wachlarz zaproponowanych aktywności jest dużo szerszy i opiera się na dobrze zdiagnozowanych potrzebach uchodźców i uchodźczyń. Wielu uczestników ubiegłorocznych działań założyło własne organizacje i teraz wystartowało samodzielnie ze swoimi pomysłami.

Jedną z nowości była integracja przez technologię – wcale nie nowoczesną, tylko bardzo retro. W salce przy Fabrycznej 8, gdzie wkrótce otwarte zostanie Muzeum Gier i Technologii, przez kilka godzin słychać było tylko klikanie, przerywane emocjonalnymi okrzykami. 21 osób – dzieci i dorośli, Polacy, Białorusini, Ukraińcy nie widzieli świata poza Pongiem, „przedpotopową” grą komputerową, która całkowicie ich pochłonęła. Grali w nią podczas warsztatów „Integracja poprzez powrót do klasyków”, zorganizowanych przez Fundację Podlaskie Retro Maniaki w ramach projektu „Białystok wspiera i integruje”.

– Duża ekscytacja była także przy składaniu konsoli do gier retro – dodaje Robert Dzienisowicz, prezes Fundacji Retro Maniaki. – Uczestnicy musieli ją zbudować, zaprogramować, a potem uruchomić grę. Doszedł więc element rywalizacji i działania na czas.

Okazuje się, że komputerowy język „zer” i „jedynek” jest ponadnarodowy i zrozumiały mimo kulturowych odmienności.

Wiele realizowanych projektów miało element terapeutyczny. Uchodźcy i uchodźczynie, szczególnie z ogarniętej wojną Ukrainy nadal potrzebują życzliwego wsparcia i pomocy w przepracowywaniu tego, co przeżyli. Niektórzy, jak chorujące na nowotwory podopieczne Stowarzyszenia Eurydyki z Białegostoku, są w jeszcze trudniejszej sytuacji. Latem Stowarzyszenie zorganizowało w Centrum Aktywności Społecznej warsztaty terapeutyczno-rękodzielnicze pod hasłem „RAZEM”, które przyciągnęły dwadzieścia uczestniczek –  dwanaście mieszkanek Białegostoku oraz osiem uchodźczyń. Wspólne malowanie portretów aniołów na drewnie stało się dla nich nie tylko formą artystycznej ekspresji, ale także sposobem na budowanie zaufania i więzi.

– Trudne doświadczenia łączą nas, mówienie o tym dodaje odwagi, anioły obudziły nadzieję – mówiła Anna, jedna z uczestniczek, podkreślając, jak ważne są takie spotkania.

Terapeutyczny i relaksujący wymiar miały też zajęcia jogi z misami tybetańskimi „Uzdrawiający dźwięk”, zrealizowane przez Fundację Białoruski Hub "Novaja Ziamlia".

Tegoroczną nowością były też plenery malarskie zorganizowane przez Alinę Lark z Białorusi, działającą w Stowarzyszeniu Edukacji Kulturalnej WIDOK. Artyści zbierali się w charakterystycznych dla Białegostoku punktach, np.: przy Pałacu Branickich, operze. Wszyscy pracowali razem, choć każdy w swoim świecie, podążając za swoją wrażliwością.

– Obyły się cztery plenery.  Po ostatnim ludzie mówili, że to za mało, za krótko. Pytali, czy takie zajęcia odbędą się jeszcze, ponieważ to świetny pomysł na wspólne kreatywne spędzenie czasu i warto to kontynuować – relacjonuje Alina.

Projekt „Białystok wspiera i integruje” był nie tylko serią wydarzeń, ale przede wszystkim procesem budowania otwartej społeczności, opartej na zrozumieniu i życzliwości.

Przy wsparciu Funduszu Narodów Zjednoczonych na Rzecz Dzieci (UNICEF) | За підтримки Дитячого фонду ООН (ЮНІСЕФ)