Bezpieczeństwo kobiet zaczyna się od rozmowy. Seminarium Fundacji Freedom ujawnia realne problemy
Miasto, w którym kobiety czują się bezpiecznie? Wnioski z seminarium Fundacji Freedom. W wydarzeniu wzięły udział NGO-sy, które na co dzień działają w Toruniu – organizacje wspierające kobiety, osoby w kryzysie bezdomności, członków Polskiego Związku Głuchych oraz osoby z doświadczeniem uchodźczym. Razem rozmawialiśmy o tym, czym jest bezpieczeństwo i jak wspólnie możemy je wzmacniać w naszym mieście.
Bezpieczeństwo kobiet, przestrzeń publiczna i równość
W Toruniu odbyło się seminarium zorganizowane przez Fundację Freedom w ramach projektu „Miasto, w którym czujesz się bezpiecznie”. Spotkanie zgromadziło ekspertów, przedstawicieli organizacji społecznych, aktywistki oraz mieszkanki i mieszkańców. W centrum rozmowy znalazło się jedno pytanie: co sprawia, że kobiety czują się bezpiecznie — lub przeciwnie — zagrożone w przestrzeni miejskiej?
Dyskusje pokazały, że bezpieczeństwo to złożony temat, który wykracza daleko poza zwykłe postrzeganie „niebezpiecznych miejsc”. Uczestnicy podkreślali, że większy wpływ na doświadczenie kobiet mają konkretne sytuacje i zachowania ludzi, niż sama przestrzeń miejska.
Na przykład Toruńskie Stare Miasto — pełne ludzi, głośne, wieczorami pod wpływem alkoholu. To sprawia, że część kobiet czuje się tam niepewnie. Tymczasem dzielnice często uznawane za „niebezpieczne”, jak Bydgoskie Przedmieście, w praktyce okazują się spokojne i przewidywalne.
Najważniejsze problemy, które wskazała społeczność, wpływająca na poczucie bezpieczeństwa w mieści
1. Niewystarczająca obecność i skuteczność służb miejskich.
Uczestnicy zwrócili uwagę, że patrole policji i straży miejskiej nie są odpowiednio rozlokowane i często nie zapewniają realnego poczucia bezpieczeństwa.
2. Przemoc w domu i wśród znajomych.
Zaznaczono, że większość przypadków przemocy – zarówno fizycznej, jak i seksualnej – ma miejsce w rodzinach lub kręgach znajomych. Temat ten nadal pozostaje tabu.
3. Wrażliwość różnych grup kobiet
- Cudzoziemki (zwłaszcza studentki z Afryki) często spotykają się z niechcianymi komentarzami i spojrzeniami.
- Kobiety z Ukrainy, w tym dzieci, doświadczają agresji słownej z powodu akcentu.
- Kobiety w kryzysie bezdomności nie otrzymują wsparcia adekwatnego do swojej sytuacji.
- Seniorzy mają ograniczone możliwości korzystania z narzędzi cyfrowych i potrzebują alternatyw.
4. Niedziałający system reagowania
Instytucje miejskie nadal bagatelizują problemy kobiet, a mieszkańcy często nie wiedzą, jak reagować na przemoc.
5. Brak wiedzy o narzędziach bezpieczeństwa
Wiele osób nie zna aplikacji typu „Alarm 112” ani podstaw korzystania z gazu pieprzowego.
Co już działa w Toruniu? Przykłady dobrych praktyk, wspierające grupy narażonych na przemoc
Pomimo licznych wyzwań, w mieście funkcjonują cenne i skuteczne inicjatywy:
- Centrum „Sercownia” – oferuje kompleksową pomoc kobietom w kryzysie: ubrania, żywność, wsparcie medyczne, psychologiczne i prawne. To miejsce, w którym kobiety odzyskują godność i poczucie tożsamości. W planach jest uruchomienie gabinetu ginekologicznego dla kobiet w kryzysie bezdomności.
- „Niebieska Linia” – telefon zaufania działający codziennie w godzinach 17:00–21:00, oferujący anonimową pomoc psychologiczną i prawną, także w języku ukraińskim.
- Inicjatywy akademickie – uczelnie oferują bezpłatną pomoc psychologiczną i prawną dla studentów, a kadra akademicka zwiększa uwagę wobec kwestii bezpieczeństwa, szczególnie wśród studentów zagranicznych.
- Organizacje pozarządowe – odgrywają kluczową rolę w udzielaniu empatycznego wsparcia, znając realne potrzeby mieszkańców. Brakuje im jednak stabilnego finansowania ze strony miasta.
- Aplikacja „Alarm 112” – narzędzie umożliwiające osobom z wadami słuchu szybkie wezwanie pomocy z automatycznym wskazaniem lokalizacji. Wymaga jednak lepszej promocji i upowszechnienia.
- „Bransoletki życia” dla seniorów – dystrybuowane przez Regionalne Centrum Pomocy Społecznej, pozwalają na szybki kontakt z ratunkiem w sytuacji zagrożenia.
Rekomendacje ekspertów i społeczności na rzecz bezpieczeństwa
Ważną częścią dyskusji była sytuacja osób, które doświadczają wielopoziomowych trudności.
Kobiety z doświadczeniem migracji, osoby w kryzysie bezdomności lub w sytuacji wykluczenia często spotykają się z większym ryzykiem przemocy i mniejszą dostępnością pomocy.
1. Edukacja i podnoszenie świadomości
Regularne spotkania, warsztaty, kursy samoobrony i wiedza o aplikacjach bezpieczeństwa.
2. Zmiany w instytucjach
Stabilne finansowanie NGO, lepsze przygotowanie urzędów i służb, szybsze reakcje na zgłoszenia.
3. Nowoczesne technologie
Propozycja stworzenia miejskiej aplikacji bezpieczeństwa, zintegrowanej z lokalnymi służbami.
4. Działania prewencyjne
Rozważenie ograniczenia sprzedaży alkoholu nocą oraz edukacja chłopców i mężczyzn w zakresie szacunku i odpowiedzialności.
Fundacja Freedom, podobnie jak inne NGO-sy, wskazała potrzebę lepszego koordynacji działań, stałego dialogu z władzami miasta, tworzenia systemowych rozwiązań przeciwdziałających przemocy, budowania kultury empatii i wzajemnej troski.
Zebrane podczas projektu wnioski i rekomendacje stały się częścią szerszego opracowania, które przygotowaliśmy w ramach projektu. Zapraszamy do przeczytania raportu z całego projektu Safety Walks: spacery bepiczeństwa z psychoterapeutką
Kluczowe wskazówki dotyczące bezpieczeństwa kobiet
- Krzyczeć i uciekać w sytuacji zagrożenia.
- Informować bliskich o swoim planie powrotu.
- Nie bać się prosić o pomoc.
- Korzystać z dostępnych narzędzi i wsparcia prawnego.
Uczestnicy podkreślili, że sytuacja ekonomiczna kobiet ma kluczowe znaczenie w procesie wychodzenia z przemocy, dlatego niezbędne jest zapewnienie im kompleksowego, także finansowego wsparcia.
Seminarium pokazało jasno: tworzenie bezpiecznego miasta to zadanie, które wymaga wspólnego działania — władz, organizacji społecznych i mieszkańców. Wszystkie obecne NGO-sy podkreśliły, że ich codzienna praca ma sens tylko wtedy, gdy miasto stwarza warunki do realnej współpracy, słyszy potrzeby kobiet i reaguje na nie systemowo.
Ta przestrzeń stała się platformą wymiany doświadczeń i wiedzy, pokazując, że budowa bezpiecznego miasta wymaga współpracy – połączenia wysiłków organizacji pozarządowych, władz miejskich i zaangażowanych obywateli.