Publicystyka - ngo.pl

Wszystko zaczęło się w 2011 r. od Centrum Wolontariatu, działającym przy Gliwickim Centrum Organizacji Pozarządowych. To tam narodził się pomysł na Baśniowe Babcie. Inspiracją były głównie doświadczenia z Hamburga i Łodzi, ale zbiegło się to także z inicjatywą pani Anny, która przybyła do Centrum z podobnym pomysłem.

– Chodziło o zachęcenie starszych pań do aktywności społecznej na rzecz najmłodszych i umacnianie więzi międzypokoleniowych. Zainspirowały nas do tego podobne rozwiązania na Zachodzie. Idea była dla nas tak interesująca, że postanowiliśmy spróbować ją przenieść na śląski grunt, do Gliwic. Okazało się, że i u nas nie brakuje babć o ciepłym sercu, które uwielbiają pracę z dziećmi – mówi Joanna Bajor z gliwickiego Centrum Wolontariatu.

Z pomocy seniorek wolontariuszek korzysta obecnie kilka gliwickich przedszkoli. Babcie odwiedzają najmłodszych zwykle raz lub dwa razy w tygodniu. Rekordzistki, potrafiły spotykać się z przedszkolakami nawet codziennie! Baśniowe Babcie czytają maluchom bajki, pomagają w rysowaniu, strugają kredki, uczestniczą w zabawach. Jak trzeba, to chętnie przytulą i pocieszą. Jedną z takich osób jest Barbara Zajączkowska. Obecnie na emeryturze, wcześniej pracowała jako pediatra, więc praca z dziećmi nie jest jej obca.

– Kiedyś oglądałam w telewizji program o podobnym projekcie, tyle że w innym mieście. Gdy dowiedziałam się, że w Gliwicach również można zostać taką przyszywaną babcią, od razu się zgodziłam. To bardzo ważne, by być potrzebnym i móc dzielić się swoimi umiejętnościami. Poza tym lubię kontakt z dziećmi – wyjaśnia Barbara Zajączkowska.

– Gdy usłyszałam o Baśniowych Babciach, myślałam że pojawię się w pięknej, zdobionej balowej sukni w przedszkolu, zasiądę na podwyższeniu, a wokół mnie gromadzić się będą dzieci, spragnione bajkowych historii. Okazało się, że wygląda to trochę inaczej i nie zawsze sprowadza się do czytania bajek – śmieje się Halina Stochaj.

Miano Baśniowych Babć nie wzięło się znikąd i wiąże się z ich pierwszymi aktywnościami na rzecz gliwickich maluchów, czyli czytaniem bajek i baśni.

– Niektóre dzieci mają potrzebę poczucia bliskości i chcą się zwyczajnie przytulać. Czasem stoją w długiej kolejce z książeczką w dłoni, by móc tylko usiąść na kolanach babci i wysłuchać ulubionej bajki – przyznają zgodnie seniorki.

Zwykle to same dzieci wybierają książeczkę do poczytania, ale zdarza się też tak, że to babcie proponują konkretne tytuły, chcąc przekonać maluchy do wyjątkowych utworów.

– Któregoś dnia przyniosłam kilka moich ulubionych wierszy Tuwima i je odczytałam. Zrobiłam do tego kolorowe kserokopie ilustracji, żeby dzieci mogły je zobaczyć. Od razu przykuło to ich uwagę. Bardzo im się podobało – dodaje babcia Halina.

W lipcu tego roku babcie poszły o krok dalej. Wyszły ze swoją inicjatywą poza mury przedszkoli. Podczas akcji "5 minut dla książki – czytamy latem" w parku Chopina w Gliwicach czytały publicznie fragmenty jednej z książek Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego. Chętnych do słuchania nie brakowało.

Motywacje do bycia Baśniową Babcią bywają różne. Jedne panie robią to, bo mają dużo wolnego czasu, inne chcą poczuć się znów potrzebne, a jeszcze inne – po prostu lubią dzieci. Dla Małgorzaty Grzelak praca w przedszkolu to zupełnie nowe wyzwanie. Kiedyś była nianią, więc dobrze rozumie potrzeby najmłodszych.

– Sama nigdy nie chodziłam do przedszkola, więc tylko ze słyszenia wiedziałam, jak tam jest. Dziś, na stare lata, przechodzę własne przedszkole. Uczę się piosenek, zabaw, gier. Świetnie się w tym odnajduję! Gdy pierwszy raz przyszłam do przedszkola, dzieci do mnie wręcz lgnęły. Na początku chodziłam nawet cztery, pięć razy w tygodniu po cztery godziny lub więcej! Praca z tymi dziećmi to prawdziwa radość – przekonuje.

– To wspaniałe uczucie, gdy idziemy na spacer i każde z dzieci chce mnie trzymać za rękę. To wielkie wyróżnienie – wtrąca Stefania Grzesiak.

Bycie Baśniową Babcią to wcale nie jest prosta sprawa. Najtrudniejsze jest przykucie uwagi najmłodszych. Dlatego babcie robią, co mogą, by wzbudzić zainteresowanie wśród małych gliwiczan.

– Dzisiejsze przedszkola są zupełnie inne niż te kilkanaście, czy kilkadziesiąt lat temu. Panie przedszkolanki są świetnie przygotowane do pracy z dziećmi, jest dużo kreatywnych zabaw i pomocy edukacyjnych, o których kiedyś nikomu się nie śniło. Oprócz czytania, dzieci uwielbiają grę w piłkę, puzzle, zajęcia ruchowe. Zadają przy tym bardzo mądre i trudne pytania. Czasem sama nie znam na nie odpowiedzi i muszę wertować w domu encyklopedię. Ciągle uczymy się od siebie nawzajem i to jest wspaniałe – tłumaczy babcia Barbara.

Jak twierdzą gliwickie seniorki, najważniejsza jest w tym wszystkim odwaga. Nie każdy potrafi i ma motywację do przyjścia do przedszkola i poczytania ulubionej dziecięcej bajki. Wśród części osób, inicjatywa ta budzi wręcz zdumienie.

– Zawsze z wielkim entuzjazmem opowiadam o byciu Baśniową Babcią, jednak żadna z moich znajomych nie podchwyciła tematu. Ciężko namówić inne osoby do podobnej aktywności. A przecież takich pań, jak my powinno być więcej. Czasem wręcz czuję się jak celebrytka. Każdy chce posłuchać o tym, co robię, zapytać o coś, ale mało kto zaraża się tą inicjatywą – wyjaśnia Halina Stochaj.

– Moi znajomi wręcz się dziwili, że robię to za darmo. A przecież to z potrzeby serca. Każdy człowiek potrzebuje bliskości – puentuje Janina Wachowicz.

Idea przyszywanych babć jest bardzo popularna na Zachodzie, przede wszystkim w Niemczech oraz w Stanach Zjednoczonych. W Berlinie od 23 lat działa tzw. Pogotowie Babć, które wspiera głównie samotne matki. Za Oceanem przyszywane babcie mogą nawet liczyć na wsparcie finansowe państwa.