Publicystyka - ngo.pl

Krajowa Strategia Zatrudnienia na lata 2007–2013 opisuje obecną
sytuację na rynku pracy, a przede wszystkim przedstawia zadania,
których realizacja powinna przynieść pożądane zmiany: wzrost
zatrudnienia, zmniejszenie bezrobocia oraz poprawę jakości
pracy.

Działania, które w latach 2007–2013 mają określać politykę
państwa na rynku pracy, dotyczą siedmiu priorytetów:

1. Wspieranie tworzenia nowych miejsc pracy poprzez rozwój przedsiębiorczości i innowacyjności. Chodzi m.in. o wspieranie powstawania nowych firm, pomoc przedsiębiorstwom w dostępie do wiedzy i doradztwa, a także sprzyjanie tworzeniu miejsc pracy wymagających wysokich kwalifikacji i wysoko wynagradzanych. Wspierane będzie także zatrudnienie w takich sektorach gospodarki, jak budownictwo, usługi osobiste, infrastruktura komunikacyjna.
2. Rozwój kształcenia ustawicznego i poprawa jakości edukacji. Priorytet ten ma na celu wyrównanie szans edukacyjnych uczniów z różnych regionów, co przekładałoby się na ich większe możliwości zatrudnienia. Założeniem jest, by zaangażowanie społeczeństwa w edukację było jak najszersze – począwszy od wczesnej edukacji dzieci, a na programach wspierających edukację dorosłych kończąc. Założeniem jest nie tylko polepszenie jakości kształcenia, lecz także lepsze przygotowanie uczniów do sytuacji na rynku pracy.
3. Poprawa zdolności adaptacyjnych pracowników i przedsiębiorstw oraz elastyczności rynku pracy. Polegać ma ona na redukcji podatkowych i parapodatkowych kosztów pracy oraz kształtowaniu relacji dotyczących indywidualnego prawa pracy zgodnie ze standardami UE. Promowane będą nietypowe formy zatrudnienia, w tym samozatrudnienie, telepraca oraz outsoursing. Ponadto celem jest rozwój dialogu społecznego oraz konsultowanie spraw pracowniczych, m.in. poprzez wdrażanie i umacnianie rad pracowniczych.
4. Aktywizacja bezrobotnych i zagrożonych wykluczeniem społecznym. Ma dokonywać się poprzez zwiększenie dostępności oraz wzbogacenie form i metod pośrednictwa pracy, a także większej dostępności do usług poradnictwa zawodowego. Szczególny nacisk kładziony będzie na pomoc w aktywizacji osób powyżej 50 roku życia, młodzieży do 25 lat, niepełnosprawnych, osób długotrwale bezrobotnych oraz kobiet.
5. Doskonalenie instytucjonalnej obsługi rynku pracy. Poprawa sytuacji na rynku pracy jest związana z podwyższaniem jakości usług pośrednictwa pracy, poradnictwa zawodowego oraz usług świadczonych w ramach sieci EURES, a także jakości organizacji usług szkoleniowych. Prowadzone będą badania sprawdzające, które zawody są deficytowe, a które zapewniają bardzo wielu specjalistów na rynku. Badania te pozwolą na bieżącą koordynację kierunków kształcenia i szkolenia bezrobotnych z potrzebami rynku pracy.
6. Niwelowanie różnic regionalnych oraz przeciwdziałanie praktykom dyskryminacyjnym na rynku pracy. Celem tego priorytetu jest stworzenie równych szans w dostępie do edukacji, w tym do szkół wyższych, a w konsekwencji do zatrudnienia tak dla młodzieży z miast, jak i ze wsi. Rozwój zasobów ludzkich ma z kolei prowadzić do zwiększenia konkurencyjności regionów. Na terenach zagrożonych bezrobociem strukturalnym prowadzone mają być intensywne działania dotyczące aktywizacji zawodowej. Priorytet mówi także o promowaniu równości szans kobiet i mężczyzn ma rynku pracy.
7. Prowadzenie efektywnej polityki migracyjnej. Priorytet ten mówi o wdrażaniu prawa wspólnotowego sprzyjającego mobilności zawodowej i uznawaniu kwalifikacji, a także realizacji polityki migracyjnej w kontekście rynku pracy – celem jest ochrona polskiego rynku pracy oraz Polaków pracujących za granicą.

Żeby Krajowa Strategia Zatrudnienia na lata 2007–2013 mogła
zostać zrealizowana, niezbędne jest zapewnienie odpowiednich
warunków ekonomicznych i organizacyjno-instytucjonalnych. Chodzi
m.in. o stymulację stabilnego, wysokiego tempa wzrostu
gospodarczego (tempo wzrostu PKB powyżej 5 proc. rocznie).
Konieczne jest również wprowadzenie w pełnym zakresie ustawy o
promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz ograniczenie
skali transferów socjalnych i impulsów do dezaktywizacji zawodowej.
Potrzebne jest stabilne i długoterminowe finansowanie polityki
rynku pracy oraz wprowadzenie metody rozdziału środków między
instytucje rynku pracy, premiującej efektywność działań wobec
bezrobotnych. Niezwykle ważna jest współpraca struktur rządowych i
samorządowych w zakresie polityki zatrudnienia. Oczywiście, poprawa
sytuacji na rynku pracy musi iść w parze z poprawą jakości szkół
wyższych, reagujących na potrzeby pracodawców, oraz tworzeniem
sieci certyfikowanych usług szkoleniowych.

Krajowa Strategia Zatrudnienia jest składową Narodowego Planu
Rozwoju na lata 2007-2013. Rada Ministrów zaakceptowała projekt
Krajowej Strategii Zatrudnienia na lata 2007-2013 we wtorek, 6
września 2005 r.