Publicystyka - ngo.pl

Sylwia Chutnik: – Życzyłabym sobie, aby nie chodziło tylko o dopisanie jakiegoś ckliwego rozdziału do rocznego sprawozdania finansowego firmy. Ani o to, aby to nie było „kopiuj – wklej” działań centrali do lokalnej siedziby. Chciałbym też, aby firmy nie traktowały CSR jako swego rodzaju sponsoringu NGO, gdy trzeci sektor traktuje się jako agencję reklamową.

Do legend przeszły przepychanki NGO – biznes wokół wielkości logo umieszczonego na folderze reklamującym jakąś akcję społeczną.

S.Ch.: – Owszem. Z Fundacji MaMa wyniosłam też dobre doświadczenia we współpracy z firmami. Na przykład francuska sieć hoteli Accor sama zgłosiła się do nas z pytaniem, co możemy wspólnie zrobić. Dalej nasze relacje polegały na wzajemnym szacunku. I wyobrażam sobie, że tak to powinno się kształtować – firma ma zaufanie do organizacji, będącej bliżej grupy docelowej, do której obie wspólnie się kierują.

S.Ch.: – Brawa dla firm podejmujących swego rodzaju ryzyko wizerunkowe, wchodzących w partnerstwo z organizacją zajmującą się poważnymi problemami społecznymi, np. przemocą wobec kobiet. Stało się tak w przypadku firmy Avon i Fundacji Feminoteka, a teraz z Niebieską Linią. Przemoc wzbudza naturalne reakcje niechęci, odrzucenia, a jednak firma zaryzykowała.

Fundacja MaMa szukała też sponsorów dla działań polegających na budowaniu grup wsparcia kobiet, które poroniły. Jednak w Polsce, gdzie prawa reprodukcyjne są szczególnie ideologizowane, nie udało się nam znaleźć partnerów.

S.Ch.: – Jeśli chodzi o społeczne zaangażowanie w Polsce, to firmy są bardzo zachowawcze i przewidywalne. W praktyce dotyczy to najczęstszych grup docelowych: dzieci i zwierząt.

S.Ch.: – Nie zawsze. Jednak biznes powinien ogólnie ufać organizacjom pozarządowym i nie chodzi tu o wydatkowanie pieniędzy, tylko o szeroko potraktowane zaufanie. Do szczegółowej współpracy powinien też oddelegować pracownika, który rozumie zasady kontaktów NGO – biznes i cechuje go wrażliwość społeczna.

S.Ch.: – Nie wiem, czy w Polsce były takie działania. Czy będą – trudno powiedzieć.

S.Ch.: – Apelować do sumienia, pokazywać korzyści inwestowania w kapitał społeczny i edukację w Polsce. Działań społecznych nie można traktować jak reklamy wykupionej w TV. Relacje ze społeczeństwem firmy powinny potraktować jako wyzwanie i innowację.

S.Ch.: – Przez stypendia – pobyt w jakiejś artystycznej rezydencji plus dieta. Tak teraz działają stypendia państwowe, regionów czy miast. Wciąż jednak nie ma takich inicjatyw finansowanych przez firmy. Ciekawą formą jest też nagroda literacka. W przypadku biznesu mogłaby to być nagroda np. celowo skierowana do debiutantów lub w jakiś inny sposób akcentująca zaangażowanie w wybrany obszar społeczny. Jestem przekonana, że wzbudziłoby to bardzo duże zainteresowanie wśród twórców.

Sylwia Chutnik– pisarka, kulturoznawczyni, feministka, działaczka społeczna. Laureatka Paszportu Polityki, trzykrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike. Kieruje Fundacją MaMa, zajmującą się prawami matek. Otrzymała Społecznego Nobla Stowarzyszenia Innowatorów Społecznych „Ashoka”.

Zapraszamy Państwa do dyskusji na temat przyszłości biznesu i jego relacji ze społeczeństwem. By zainspirować Państwa do rozmowy, proponujemy lekturę cyklu „20 wywiadów na 20-lecie Dobroczyńcy Roku”, którego gośćmi są znani politycy, działacze społeczni, przedsiębiorcy, sportowcy, celebryci. Każda z tych osób opowie swoją wizję relacji pomiędzy biznesem a społeczeństwem, oraz spróbuje odpowiedzieć na pytanie „Jaki będzie biznes za 20 lat”.

Kolejne wywiady znajdziecie Państwo na stronie Konkursu Dobroczyńca Roku oraz jego fan page, gdzie zachęcamy do komentowania wywiadów i wyrażania swojej opinii.