Facebooka da się pokochać. Jak każdą inną technologię, ten serwis wystarczy poznać. Dzięki temu przed każdym człowiekiem czy organizacją otworzą się zupełnie nowe horyzonty.
Przed wami drugi tekst relacjonujący sposób korzystania z nowych technologii w organizacjach pozarządowych. Teksty powstały w ramach szkolenia Równać Szanse z zakresu nowych technologii dla trzeciego sektora. W serwisie Technologie.ngo.pl prezentujemy wybrane prace.
Że nazwy moc mają, o tym już starożytni wiedzieli. Instagram, Trello, Twitter, Prezi i wiele pokrewnych – oto współczesnego świata oblicze. Te słowa, zrazu obce mi okrutnie, bliższymi się stały, gdy stolicę roku zeszłego odwiedziłam. Tam to wykładowcy sympatyczni niezwykle, z wiedzą przednią, tajemnice tych programów – obecnie aplikacjami zwanych – nam z cierpliwością tłumaczyli. Robert od Majerów, z okolic polskiej ziemi świętej; Bartosz z Sokolińskich i Tomasz z Wojciechowskich – spod stolicy gwiazdy – oto kwiatu tego elita.
Ponoć dla człowieka pamięć jest wszystkim - jak poeta pisał. Ta jednak zawodna bywa wielce i gdy wróciwszy na prowincji łono wiele z tego co było zapomnianym zostało. Jedna wszak aplikacja w głowie została Facebookiem powszechnie zwana, do której pierwotnie niechęć czułam wzgardliwą. W swej jednak poprawności i obowiązku poczuciu ten program włączyłam, pojęłam i okiełznałam. I nagle tryumfu mego hymn uderzył w chmury. Niepojęte pojętym się stało, nieuchwytne - uchwytnym, nielajkowe-lajkowym. I oto mej kreacji końca nie było: konta, profile, grupy i fanpage z młodzieżą naszą jako koniec wieńczący dzieło. Z młodzieżą online kontakt wieczny, komunikacja sprawna i szybka niezwykle oraz działań skuteczność wielka namiętnie wykorzystywana (tu zobacz czytelniku drogi Młodzieżowy Instytut Filmowy Uth).
Novum zatem, że szkolenia przywiezione, przyjemnym nawykiem się stało co tylko w przekonaniu prawdy utwierdziło, iż nie tylko w nowościach ale i w przyzwyczajeniach radość odnajdujemy. I za to dziękuje tym, którzy mi na tę technologię oczy otworzyli, i których znowu tu dziś widzieć mogę. Kołowrót zdarzeń znowu koło zatem zatoczył. Napisano w Mrówce, wieczorową porą, w mieście stołecznym Warszawa, w sobotę 24 października AD.2014.
Emilia Górna
uczestnik szkoleń organizowanych w ramach programu Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności „Równać Szanse”, którego realizatorem jest Polska Fundacja Dzieci i Młodzieży.
Źródło: Technologie.ngo.pl
