Laureatką XI Nagrody im. Aliny Margolis-Edelman została Żaneta Rechnio. Padagożka, doradczyni zawodowa i kuratorka społeczna. Założycielka i prezeska Stowarzyszenia Qźnia, które działa na rzecz rodzin i dzieci zagrożonych wykluczeniem społecznym i wykluczonych. Prowadzi też działania pomocowe dla dzieci z różnymi niepełnosprawnościami oraz z rodzin imigrantów i mniejszości narodowych mieszkających w Kobyłce.
Kapituła Nagrody przyznała także dwa wyróżnienia, które otrzymali: Marta Szymczyk i Wojciech Przybysz. Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się online, 18 października, podczas 18. Ogólnopolskiej Konferencji „Dziecko pokrzywdzone przestępstwem”.
Już po raz jedenasty Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę przyznała Nagrodę im. Aliny Margolis-Edelman. Ideą Nagrody jest promowanie i docenianie osób, które z energią, pasją i oddaniem pomagają dzieciom, dając im siłę, poczucie bezpieczeństwa i wiarę we własne możliwości.
– Decyzją Kapituły, której przewodniczy Agnieszka Holland, tytuł laureatki, statuetkę i nagrodę pieniężną w wysokości 5 tysięcy złotych otrzymała Pani Żaneta Rechnio – mówi Maria Keller-Hamela, wiceprezeska Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę i członkini Kapituły Nagrody.
Tylko wsparcie całej rodziny można przynieść znaczącą i trwałą zmianę dla dobra dziecka
Żaneta Rechnio jest założycielką i prezeską Stowarzyszenia Qźnia, które powstało w 2012 roku z zauważonej potrzeby podjęcia działań na rzecz osób wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem społecznym i zawodowym. Założone z przyjaciółmi stowarzyszenie stworzyło dla wielu ludzi, zwłaszcza mieszkańców miasta Kobyłka, możliwości skutecznego i twórczego wyjścia z wielu trudnych sytuacji. Obecnie stowarzyszenie prowadzi intensywne oraz interdyscyplinarne działania pomocowe skierowane do całych rodzin. Są to działania profilaktyczne, a także socjoterapeutyczne.
Laureatka XI Nagrody im. Aliny Margolis-Edelman posiada wieloletnie doświadczenie w pracy z dzieckiem i rodziną, szczególnie niewydolną wychowawczo. Realizuje nowatorskie projekty w zakresie pomocy społecznej, które są odpowiedzią na zdiagnozowane potrzeby i problemy zwłaszcza dzieci i młodzieży z terenu miasta Kobyłka.
Już na początku swojej pracy podjęła starania, aby uruchomić świetlicę środowiskową dla dzieci z rodzin zagrożonych wykluczeniem społecznym i wykluczonych. Obecnie pod jej skrzydłami funkcjonują: Placówka Wsparcia Dziennego dla dzieci oraz Klub młodzieżowy „Sztos", w których zatrudnia pedagogów, psychologów, asystentów osób z niepełnosprawnościami, asystenta rodziny, prawnika, specjalistę w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie, terapeutę uzależnień oraz pedagoga specjalnego.
Placówki prowadzą też działania pomocowe dla dzieci z różnymi niepełnosprawnościami oraz z rodzin imigrantów i mniejszości narodowych mieszkających w Kobyłce. Oferta zawiera także elementy profilaktyki uzależnień, co ma ogromne znaczenie dla rozwoju i przyszłości dzieci.
Oficjalne liczby mówią, że Żaneta Rechnio i jej współpracownicy pomogli ponad stu dwudziestu rodzinom, współpracowali z ponad setką wolontariuszy. Obecnie, na stałe wspiera ich 25 wolontariuszy.
Żaneta Rechnio w swojej codziennej pracy współpracuje również z Policją, Sądem Rejonowym w Wołominie, Policją Powiatową – Wydziałem ds. Nieletnich i Patologii, lokalnymi przedsiębiorcami. Organizuje między innymi pomoc rzeczową, społeczne biuro pracy, telefon wsparcia, grupy samopomocowe i grupy wsparcia, a także wyjazdy na kolonie i obozy.
– Te zwykłe rzeczy, te zwykłe działania, które codziennie wykonujemy, Państwo dostrzegli i docenili. To daje nam ogromną siłę i mobilizację do dalszej pracy, towarzyszenia i asystowania naszym dzieciakom – mówiła podczas ceremonii Żaneta Rechnio.
– Na terenie Kobyłki prowadzimy szereg warsztatów profilaktycznych, edukacyjnych, hobbystycznych, z zakresu doradztwa zawodowego. A czasami po prostu jesteśmy. Jesteśmy do dyspozycji dzieci – słuchamy ich, rozmawiamy z nimi, wzmacniamy ich w działaniach, a czasami po prostu razem sobie milczymy, bo to też jest bardzo ważne.
Jesteśmy z dziećmi w najtrudniejszych momentach ich życia. Walczymy o ich dobro, o ich prawa i marzenia. Uczymy ich marzyć, bo to jest bardzo duży problem. Coś, co nam wydaje się taką oczywistą oczywistością, dla nich niestety nie jest
– dodaje Rechnio.
Kapituła Nagrody im. Aliny Margolis-Edelman przyznała też dwa specjalne wyróżnienia. Otrzymali je: Marta Szymczyk oraz Wojciech Przybysz.
Marta Szymczyk, nauczycielka i pedagożka w Szkole Podstawowej nr 34 im. Wisławy Szymborskiej w Łodzi, aktywna działaczka lokalna i autorka bloga edukacyjnego „Nieszablonowa pedagożka”. Członkini Stowarzyszenia Fabryka Równości, sojuszniczka osób ze środowiska LGBT+. Pomysłodawczyni i organizatorka Międzyszkolnego Konkursu Społecznego, który jest autorską formą działania wychowawczo-profilaktycznego dla dzieci i młodzieży. Poprzez wykorzystanie atrakcyjnej dla nich formuły konkursu porusza niezwykle ważne i trudne tematy społeczne. Każda z dotychczasowych edycji dotykała innego problemu, ale łączyło je jedno – przeciwdziałanie dyskryminacji ze względu na konkretny obszar.
Wojciech Przybysz, od 2007 roku zajmuje się dziećmi z ulic, podwórek i domów dziecka – dziećmi, które najbardziej potrzebują zauważenia. Posiada wieloletnie doświadczenie pracy, jako streetworker w środowisku dzieci i młodzieży. Jest też networkerem pracującym w charakterze edukatora i strażnika dzieci w internecie. W 2012 roku stworzył piękne, wolnościowe, niosące realną pomoc Stowarzyszenie Dzieciom i Młodzieży Wędka im. każdego Człowieka. Zauważył, że gdy da się tym zapomnianym dzieciom odrobinę nadziei, szansy, ręki, czy też wędkę, to zaczną dziać się wielkie rzeczy. Obecnie pracuje z grupą ponad czterdziestu wolontariuszy. Wspólnie opiekują się na stałe grupą ponad trzystu dzieci z Torunia i okolic.
Patronka Nagrody, dr Alina Margolis-Edelman była wybitnym lekarzem i społecznikiem. W czasie wojny pielęgniarka, uczestniczka powstania w warszawskim getcie i Powstania Warszawskiego. Współtwórczyni organizacji Lekarze Świata, z ramienia której przebywała na misjach medycznych w wielu państwach świata. W okresie stanu wojennego, z Francji pomagała opozycji „solidarnościowej”. Po roku 1989 otworzyła w Polsce Biuro Pomocy Inicjatywom Społecznym, a w 1991 r. założyła Fundację Dzieci Niczyje (obecnie Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę), pomagającą dzieciom krzywdzonym. Do końca życia pozostała we władzach Fundacji. Zmarła w 2008 roku w Paryżu.
Źródło: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
