Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
28 lutego 2007 Wczoraj Kanadyjska Sieć Prawna ds. HIV/AIDS oraz Międzynarodowy Program Rozwoju Redukcji Szkód (IHRD) wraz z byłym Wysłannikiem Narodów Zjednoczonych ds. HIV/AIDS w Afryce – Panem Stevenem Lewisem, zorganizowali konferencje prasową: “Międzynarodowy Organ Kontroli Narkotyków i HIV/AIDS”. Nowy raport ukazuje w detalach drogi którymi INCB, finansowane i obsadzane przez ludzi ONZ, blokowało efektywną prewencję HIV w stosunku do ludzi przyjmujących narkotyki dożylnie.
Kluczowe odkrycia i
rekomendacje
Rola polityki narkotykowej
zmieniła się od czasów gdy został powołany Międzynarodowy Organ
Kontroli Narkotyków (INCB), 13 osobowe ciało odpowiedzialne za
monitorowanie zgodności z konwencjami narkotykowymi Narodów
Zjednoczonych. W czasie gdy szacuje się, iż 30% infekcji poza
Afryką pochodzi z powodu używania narkotyków, polityka narkotykowa
jest fundamentalna dla sukcesu lub porażki międzynarodowej
odpowiedzi na HIV/AIDS.
Przygniatająca liczba
naukowych dowodów pokazała ważność takich działań jak efektywna
terapia uzależnień chemicznych oraz dostarczanie sterylnych igieł i
strzykawek zapobiegających HIV. INCB, które podkreśla swoją
niezależność oraz poleganie na dowodach ma historyczną szansę
zatrzymać powodowaną przez iniekcje epidemię HIV. Zamiast tego,
Organ stał się przeszkodą w efektywnych programach zapobiegania i
terapii HIV oraz uzależnień chemicznych. Doroczne raporty są pełne
przemilczeń oraz nadinterpretacji, brak im także zarówno naukowej
dokumentacji jak i uzasadnienia dla opcji prawnych.
Wizyty w krajach członkowskich
reprezentantów INCB nie piętnują wzorców organów ścigania
powodujących przyśpieszanie transmisji HIV i reprezentowania
jawnych naruszeń praw człowieka. Mimo, iż INCB jest odpowiedzialny
za zapewnienie dostępności legalnych opiatów, nie działał on, by
pomagać krajom dokładnie oszacować swoich potrzeb na opiaty używane
do terapii substytucyjnej, która to dowiodła swojej efektywności w
redukowaniu ryzyka HIV i zwiększania stabilności uczestnictwa w
terapii antryretrowirusowej (ARV).
W swoim dorocznym raporcie za
rok 2005 18 razy odwołuje się jednakże do roli używania narkotyków
w przyśpieszaniu transmisji HIV w różnych krajach. Mimo to, raport
ten, tak jak inne dokumenty INCB, nie wzywa do wdrażania przez
kraje udowodnionych strategii redukowania transmisji HIV pomiędzy
ludźmi używającymi narkotyków. Podczas gdy konwencje narkotykowe
ONZ w jasny sposób dają mandat dla terapii użytkowników narkotyków,
INCB milczy na temat wyczerpania się efektywnych programów
uzależnień chemicznych, oraz nadużyć popełnianych w imieniu terapii
narkotykowych i rehabilitacji.
System Narodów Zjednoczonych
jako całość jest zobowiązany do redukowania HIV pomiędzy ludźmi
używającymi iniekcyjnie narkotyków, do ochrony praw człowieka ludzi
używających narkotyków, a także do zwiększenia roli w oceni tych
działań i zaangażowania w nie społeczeństwa obywatelskiego. W tym
kontekście, INCB jest anomalią, zamkniętym ciałem, nie ocenianym
przez nikogo, skupiającym się na kontroli narkotyków kosztem
zdrowia publicznego, który wzywa rządy do tego samego.
Członkowie INCB odrzucają
oparte o dowody rekomendacje innych ciał ONZ i
reprezentantów.
* Członkowie INCB wypowiadali
się przeciwko programom wymiany igieł i strzykawek oraz substytucji
opiatów, pomimo wniosków Połączonego Programu Narodów Zjednoczonych
ds. HIV/AIDS (UNAIDS), Światowej Komisji Zdrowia (WHO), Biura
Kontroli Narkotyków i Przestępczości (UNODC) i nawet samego INCB.
Wnioski te stwierdziły, iż te działania redukcji szkód są
efektywnym i ważnym komponentem prewencji HIV.
* W 2002 roku prezydent INCB
twierdził, iż dystrybucja sterylnych igieł i strzykawek narusza
konwencje narkotykowe ONZ. W 2005, memorandum podpisane przez
rosyjskiego członka INCB zawierało wiele fałszywych stwierdzeń
przeciwko używaniu metadonu jako terapii dla uzależnionych od
opiatów.
* INCB ucisza reprezentantów
ONZ, którzy wspierają większy zakres prewencji HIV. W 2006, dla
przykładu, Steven Lewis, Wysłannik Sekretarza Generalnego ds.
HIV/AIDS w Afryce, skomentował pozytywnie kanadyjskie dane
pokazujące, iż pomieszczenie do bezpieczniejszego wstrzykiwania
narkotyków w Vancouver redukuje ryzyko HIV. W następstwie tego,
Organ napisał do Sekretarza Generalnego wzywając go do cenzurowania
Lewisa i jego wsparcia dla ‘opiumowych jaskiń’. W liście tym
prezydent INCB napisał, iż nie wierzy, że ‘jakikolwiek oficer w
Narodach Zjednoczonych [sic] mógł wygłosić taką opinię’ i zażądał
dymisji Lewisa.
(Cd.)
Raporty INCB chwalą naruszania
przez rządy praw człowieka
* Delegacja Organu odwiedziła
Tajlandie w 2004 roku, kilka miesięcy po tym jak siły policyjne
rozpoczęły ‘wojnę z narkotykami’ podczas której eksperci praw
człowieka odnotowali bezprawne egzekucje, aresztowania, stosowanie
‘czarnych list’ i zastraszanie tysięcy ludzi, włączając w to tych,
którzy nie mieli żadnego związku z narkotykami. W swoim raporcie
wydanym po tej wizycie, INCB wyraziło docenienie wysiłków rządu
Tajlandii wyjaśnienia tych zabójstw, pomimo iż grupy obrony praw
człowieka udowodniły, iż rząd nie zezwolił na żadne niezależne
dochodzenie.
* W 2004, po tym jak Bułgaria
chciała zezwolić na więzienie za posiadanie jakiekolwiek ilości
jakiegokolwiek narkotyku, strach przed uwięzieniem spowodował
wzrost przyjmowania narkotyków dożylnie i współdzielenia igieł i
strzykawek przez uzależnionych. Reprezentanci INCB odwiedzili
Bułgarię w 2005, lecz raport Organu nie wspomniał o nieludzkim
prawie narkotykowym i jego wpływie, zamiast tego odnotował, iż
legislacja kontroli narkotyków jest ‘dobrze zbudowana’.
* W Rosji, władze w 2005 roku
zaczęły odwracać reformę, która spowodowała redukcje liczby
uwięzionych za bardzo małe ilości narkotyków. Przedłużające się
uwiezienia zostały rozpoznane jako ważny czynnik zwiększający
przeludnienie penitencjarne, a także fakt, iż epidemia HIV w Rosji
była najszybciej rosnąca na świecie. Reprezentanci INCB odwiedzili
Rosję podczas tej debaty, lecz raport Organu nie wspomniał o
jakiekolwiek dyskusji na temat implikacji dla praw człowieka, które
mogły by zostać wprowadzone po odwróceniu tej reformy. Zamiast tego
INCB wyraziło zaniepokojenie dużym nadużywaniem narkotyków w Rosji,
wezwało do koordynacji kooperacji pomiędzy usługami HIV i
terapią.
* Od 1990 Chiny uroczyście
obchodzą Międzynarodowy Dzień ONZ Przeciwko Nadużywaniu Narkotyków
i Handlu Narkotykami organizując pokazowe procesy w których dilerzy
narkotyków są skazywani na śmierć. Czasem tłum skanduje ‘zabić,
zabić’. Wielu zostało zabitych. Pomimo głoszonemu przez INCB
wsparciu dla zrównoważonych polityk, Organ nigdy nie skrytykował
tej praktyki lub działań policji wymierzonych w tych, którzy
szukają dostępu do sterylnych igieł i strzykawek. Mimo, iż
członkowie Organu odwiedzali Chiny i inne kraje w których sytuacja
jest podobna.
* Organ wspiera kontrole
narkotyków kosztem zdrowia publicznego, wyrażając przy tym
zaniepokojenie różnorodnością działań, zamiast wspierać udowodnione
naukowo praktyki redukcji HIV i nnych szkód.
* Mimo, iż w 2005 roku WHO
dodało metadon i buprenorfine do swojej Modelowej Listy
Podstawowych Leków, Organ nie podjoł żadnych wysiłków w promowaniu
terapii substytucyjnej w krajach gdzie znaczna liczba osób zażywa
narkotyki dożylnie. Nie podkreślono, iż terapia substytucyjna jest
podstawowym narzędziem w terapii HIV. Jednakże Ukraina, Chiny,
Malezja i Iran rozpoczęły w ostatnich latach rozbudowę programów
substytucji opiatów i/lub programy wymiany igieł i strzykawek,
raport INCB nie wyraził poparcia i satysfakcji z tych osiągnięć.
Zamiast tego, Organ wyraził swoje zaniepokojenie dostępnościa
metadonu i buprenorfiny i wezwał WHO do adwokacji ostrzejszej
kontrolii tych medykamentów.
Organ interpretuje prawo i
walczy z redukcją szkód, mimo iż nie ma doświadczenia w polityce
międzynarodowej oraz HIV.
* Według opublikowanych
biografii, żaden z 13 członków Organu nie ma formalnego treningu w
prawie międzynarodowy, mimo to Organ interpretuje traktaty
międzynarodowe.
* Pomimo ważności używania
narkotyków w kontekście transmisji HIV, nikt z członków Organu nie
publikował na ten temat w prasie naukowej, nieliczni mają
jakiekolwiek doświadczenia na tym polu.
* Organ działa w sekrecie bez
żadnych mechanizmów jego rozliczania.
* Spotkania INCB odbywają się
za zamkniętymi drzwiami, nie ma dostępu do sprawozdań z
nich.
* Członkowie INCB powołują się
na Organ, gdy głoszą fałszywe oświadczania, lecz nie ma żadnego
mechanizmu kontroli dla krajów członkowskich lub organizacji który
mógłby powodować poprawki i wyjaśnienia ze strony INCB.
* Źródła w dokumentach INCB są
wybierane selektywnie i niespójnie.
* INCB nie zapowiada wizyt w
krajach z wyprzedzeniem, nie organizuje wysłuchań publicznych lub
innych możliwości wyrażenia swoich poglądów przez społeczeństwo
obywatelskie.
* Pomimo wezwania przez
Sekretarza Generalnego ONZ do większej przezroczystości interakcji
z społeczeństwem obywatelskim wewnątrz NZ, strona INCB nie podaje
informacji nawet na temat zatrudnionych w nim lub budżetu Organu.
Sekretariat INCB opłacany przez ONZ ignoruje wszelkie żądania
podania tych informacji do wiadomości organizacji społeczeństw
obywatelskiego.
(Cd)
Rekomendacje
* Aby zwiększyć nadzór,
odnieść się do epidemii HIV oraz realizować swój mandat zapewniania
zgodności międzynarodowych konwencji narkotykowych ONZ, INCB musi
się zmienić.
* INCB musi regularnie odnosić
się do dostępności i adekwatności terapii uzależnień chemicznych.
Powinno dostarczać technicznej asysty, by pomóc krajom ocenić swoje
potrzeby na terapię substytucji opiatów. Wspierać rządy, które
obawiają się rozszerzenia skali tej terapii i zachęcać rządy, które
dopiero muszą wprowadzić te ocalające życia formy terapii, do
znalezienia efektywnych i bezpiecznych dróg do tego.
* INCB powinno cytować naukowe
dowody na swoje obserwacje względem używania narkotyków i zdrowia
oraz legalnych podstaw na swoje interpretacje prawa. Powinno
dostarczać źródeł informacji w swoich dorocznych raportach, oraz
możliwości dla członków ONZ i społeczeństwa obywatelskiego do
wprowadzania korekt i dodatkowych informacji.
* INCB powinno dawać większą
możliwość do wymiany z krajami członkowskimi ONZ, agencjami ONZ,
grupami społeczeństwa obywatelskiego i ekspertami HIV/AIDS. Krajową
misją INCB powinno być włączenie większych możliwości do
angażowania tych grup.
* Światowa Organizacja
Zdrowia, Ekonomiczna i Społeczna Rada ONZ (ECOSOC) oraz kraje
członkowskie Narodów Zjednoczonych powinny zapewniać, iż członkowie
INCB są osobami mającymi doświadczenie z HIV/AIDS i prawem
międzynarodowym.
* INCB powinno artykułować,
ECOSOC powinno oceniać, publiczne wytyczne odnoszące się do tego
kiedy członkowie przemawiają w imieniu Organu i jak ich fałszywe
interpretacje mogą być skorygowane.
* Sekretarz Generalny ONZ
powinien przeprowadzić niezależną ewaluację INCB, włączając w to
naukową ocenę oświadczeń Organu względem zdrowia, a także
przeegzaminować członków Organu w szczególności w zakresie HIV,
prawa międzynarodowego i praw człowieka.
Raport na temat INCB dostępny
jest na stronie www.aidslaw.ca/drugpolicy
lub www.soros.org/harm-reduction
Zobacz także oświadczenie Stowarzyszenia KANABA na temat raportu INCB - Ostatni rok do zakończenia planu ONZ
Źródło: Stowarzyszenia KANABA
Ten tekst został nadesłany do portalu. Redakcja ngo.pl nie jest jego autorem.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
