Wraz z rozwojem ruchu kobiecego w latach 70. działalność edukacyjna i lobbingowa w coraz większym stopniu dotyczyła kwestii ubóstwa kobiet żądania dla nich sprawiedliwego udziału w wypracowywanych dochodach państwa. W swojej walce o zakaz dyskryminacji w pracy i zwiększenie możliwości edukacyjnych, zaczęły znowu pojawiać się już trochę zapomniane argumenty o ekonomicznym wykorzystywaniu kobiet. Wśród wielu przykładów nierównego traktowania kobiet przytaczano system ubezpieczeń społecznych, brak regulacji dotyczących pracy gospodyń domowych oraz prostytucję jako formę ekonomicznej eksploatacji.
W 1974 roku powstała Koalicja Kobiecych
Związków Zawodowych, której celem była przede wszystkim poprawa
warunków pracy kobiet. Koalicja, w atmosferze zbiorowego entuzjazmu
zjednoczyła 58 działających związków zawodowych. W deklaracji
założycielskiej pisały:
„Z 34 milionów pracujących kobiet, niecałe 4
miliony stanowią członkinie związków zawodowych. Jest więc
oczywiste, że musimy zjednoczyć nasze siły, aby zachęcić nasze
niezorganizowane siostry do przyłączenia się do naszego ruchu. Żeby
to osiągnąć musimy przede wszystkim w większym stopniu odpowiadać
na potrzeby pracujących kobiet. Wtedy staniemy się rzeczywistą
siłą, która będzie mogła doprowadzić do oczekiwanych i pożądanych
zmian, nie tylko w naszym kraju, ale także na całym świecie”.
Koalicja podkreślała także, że wciąż bardzo
poważnym i powszechnym problemem jest dzielenie przez pracodawców
pracowników (i idące za tym różnice w wynagrodzeniu) względu na
płeć, rasę i wiek. Uważano, że jednym z ważniejszych zadań jest
uświadamianie kobietom ich praw, zagwarantowanych odpowiednimi
regulacjami oraz udzielanie pomocy w tych wypadkach, kiedy są one
ewidentnie łamane. Koalicja stawiała sobie także cele polityczne,
podkreślając konieczność uczestniczenia w procesie legislacyjnym i
zachęcając kobiety – związkowców do ubiegania się o stanowiska
publiczne, dzięki czemu łatwiej będzie wprowadzać pożądane
zmiany.
W tym zakresie działalność Koalicji
zbiegała się z celami innej organizacji, Narodowej Organizacji
Politycznej Kobiet. Założyła ją grupa kobiet nie związanych z żadną
partią polityczną, które stawiały sobie za cel zachęcanie
kobiet-działaczek partyjnych do łączenia wysiłków na rzecz
zagwarantowania, że kwestia kobieca pojawiać się będzie w głównym
nurcie polityki. Organizacja szybko zyskiwała nowe zwolenniczki i
jej struktury dość szybko się rozrastały.
