Publicystyka - ngo.pl

Maciej Bukowski, prezes Instytutu Badań Strukturalnych w wypowiedzi dla „Dziennik Gazeta Prawna”, nie jest zdziwiony rosnącą liczbą stałych etatów. Jego zdaniem przechodzi na nie coraz więcej przedstawicieli pokolenia wyżu demograficznego przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku, które wkracza już w wiek dojrzały. Te osoby jeszcze kilka lat temu najczęściej podpisywały umowy okresowe albo często zmieniały pracę, pozostając na takich kontraktach. Teraz stabilizują swoją sytuację zawodową. Pracodawcy, wiedząc, że mają doświadczenie zawodowe, decydują się na podpisywanie z nimi stałych umów.

Eksperci są jednak zgodni, że w najbliższym czasie będzie rosła liczba umów na czas określony, a nie stałych. Polskę czeka bowiem spowolnienie gospodarcze, które wynika z niepewnej sytuacji w strefie euro. Pracodawcy będą rzadziej zatrudniać, zwłaszcza na podstawie umów stałych, które trudniej jest rozwiązać niż czasowe kontrakty.  Rosnącemu zatrudnieniu na stałych etatach zaszkodzi także podwyżka składki rentowej, zwiększająca i tak już wysokie pozapłacowe koszty pracy – pisze „Dziennik Gazeta Prawna”.

Zdaniem pracodawców umów na czas nieokreślony mogłoby jednak być więcej, gdyby zmieniły się przepisy dotyczące ich zawierania. Krótszy powinien być okres wypowiedzenia takich umów (obecnie wynosi on trzy miesiące, jeśli pracownik był zatrudniony co najmniej trzy lata) oraz ograniczone wydatki związane z zakończeniem zatrudnienia.

Do tego należy dodać, że Polska jest krajem o najwyższych w Europie wskaźniku pracowników pracujących w oparciu o kontrakty czasowe, na których pracownik jest słabiej chroniony. Odsetek osób pracujących na czas określony lub umowy cywilono-prawne w Polsce wynosi około 30% (w Wielkiej Brytanii: 6%, w Niemczech: prawie 15% w Danii: ponad 8%, średnia dla całej UE: około 14% – dane Eurostat za 2010 rok). Szczególnie sytuacja dotyka młodych pracowników, z których więcej niż 60% nie ma umowy na czas nieokreślony.