Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
ngo.pl używa plików cookies, żeby ułatwić Ci korzystanie z serwisuTen komunikat zniknie przy Twojej następnej wizycie.
Dowiedz się więcej o plikach cookies
Austria, Portugalia, Włochy, Wielka Brytania, Hiszpania, Belgia oraz Niemcy to kraje do których wyjechało 10 osób wybranych przez polską Narodową Agencję Programu "Uczenie się przez całe życie" w ramach akcji Asystentury Grundtviga 2012. Akcja umożliwia kadrze dla edukacji dorosłych realizację wyjazdów i pracę w organizacji edukacji dorosłych w innym kraju europejskim.
Celem jest poznanie systemów edukacji innych państw, rozwój kompetencji zawodowych i międzykulturowych oraz polepszenie znajomości języków obcych. Program finansowany jest przez KomisjęEuropejską.
Reklama
Jedną z beneficjentek programu jest Anna Kostecka ze Stowarzyszenia INTERKULTURALNI PL, która od sierpnia 2012 roku pracuje w Centrum Wielokulturowym w Wiedniu (Interkulturelles Zentrum). Poniżej prezentujemy krótki wywiad i zachęcamy do przygotowania i realizacji podobnych wyjazdów! Termin składania wniosków w 2013 upływa 28 marca. Szczegółowe informacje o programie: www.grundtvig.org.pl/asystentury-grundtviga.
Czym zajmuje się Twoja nowa organizacja i dlaczego ją wybrałaś?
Interkulturelles Zentrum (IZ) to organizacja pozarządowa, która od 25 lat zajmuje się edukacją międzykulturową, zarządzaniem różnorodnością oraz umacnianiem struktur społeczeństwa obywatelskiego. Wybrałam ją ponieważ ma podobny profil działalności do mojej organizacji w Polsce, oraz ogromne doświadczenie w dziedzinie, która mnie interesuje. Zainteresowane osoby zapraszam do odwiedzenia strony: www.iz.or.at.
Na czym polega Twoja praca?
Pracuję głównie w projektach realizowanych przez dział “Integracji i Edukacji Międzykulturowej”. Przygotowuję programy szkoleniowe, prowadzę treningi, oraz uczestniczę w wydarzeniach promujących edukację międzykulturową w Austrii. Jestem bardzo zadowolona, bo poznaję nowe koncepcje i metody, oraz mam okazje obserwować warsztat pracy innych trenerów. Dla mnie ten wyjazd to przede wszystkim możliwość podniesienia kwalifikacji trenerskich. Poza tym, współpracuję z innymi działami IZ, odwiedzam inne organizacje i uczestniczę w ciekawych projektach. Dwa tygodnie temu byłam w Istanbule, gdzie brałam udział w tworzeniu międzynarodowej sieci promującej równy dostęp do edukacji dla dzieci w Armenii, Azerbejdżanie, Gruzji oraz republikach północnokaukaskich Federacji Rosyjskiej. Jestem też zaangażowana w projekty edukacyjne Stowarzyszenia INTERKULTURALNI PL w Polsce. Obecnie pracuję w projekcie „Akademia Interkulturalna – dobre praktyki”, którego celem jest wspieranie inicjatyw dotyczących różnorodności kulturowej w Małopolsce. Więcej informacji na ten temat znajduje się na stronie www.interkulturalni.pl w zakładce EDUKACJA.
Co sprawia Ci największą trudność?
Największym wyzwaniem jest dla mnie język niemiecki. Przyjechałam do Wiednia wcześniej na intensywny kurs językowy, ale nadal się uczę (teraz jestem na poziomie B2). Używanie niemieckiego w pracy i życiu codziennym, to był mój świadomy wybór. Chociaż jest to czasami frustrujące, np. proste rzeczy, jak napisanie maila do współpracowników, zajmują mi dużo czasu, to jednak się opłaca. Dzięki coraz lepszej znajomości języka mam dostęp do wiedzy i sytuacji, które w innym wypadku byłyby dla mnie niedostępne np. spotkanie robocze na temat opracowania strategii dotyczącej lepszego włączenia imigrantów do rynku pracy w Górnej Austrii, czy wyjazd dla pracowników IZ, na którym pracowaliśmy nad strategią i innowacjami w organizacji. Część literatury dotyczącej edukacji międzykulturowej, jak niedawno odkryłam, dostępna jest tylko po niemiecku.
Co mogłabyś poradzić osobom, które rozważają podobny wyjazd?
Radzę zdecydowanie zdecydować się na wyjazd! Jeśli zaś chodzi o przygotowania, to moim zdaniem najważniejszy jest wybór odpowiedniej organizacji i dookreślenie wzajemnych oczekiwań. Do wniosku, który składa się do Narodowej Agencji, należy dołączyć list z organizacji goszczącej z zaproszeniem i planem asystentury. Ja spotkałam się z przedstawicielami IZ wcześniej i wspólnie go opracowaliśmy. Jak większość osób, które zostały wybrane, zdecydowałam się na długi wyjazd (45 tygodni). Wydaję mi się, że to też był dobry pomysł. Jeśli ktoś miałby do mnie jakieś pytania w sprawie asystentury to zapraszam do kontaktu mailowego: anna.kostecka@interkulturalni.pl.
Ten tekst został nadesłany do portalu. Redakcja ngo.pl nie jest jego autorem.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.