Publicystyka - ngo.pl

Kilka lat temu zrodził się pomysł na portal dla osób na wózkach wozkowicze.pl. Inicjatorem jego powstania było nasze otoczenie i codzienne problemy oraz znajomi, którzy także są niepełnosprawni. Mierząc się z problemami życia codziennego powodowały odkrywaliśmy różne sposoby na ich rozwiązywanie. Jak się później okazywało, w oczach innych osób, były to pomysły nietuzinkowe. To te osoby namawiały nas, byśmy te sposoby i inne sytuacje zaczęli gdzieś publikować. Tak powstał portal wozkowicze.pl.

W portalu można znaleźć informacje z różnych dziedzin życia, ale wspólnym łącznikiem jest ich przydatność dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Aktualnie bardziej skupiamy się na „akcjach”, w związku z czym bardziej rozwinięta jest nasza strona na Facebooku niż część poradnikowa na portalu.

W 2016 roku powołaliśmy do życia Fundację Wózkowicze. Poprzez jej działania chcemy przełamywać stereotypy dotyczących osób niepełnosprawnych oraz aktywizować, zachęcać i motywować osoby niepełnosprawne do wyjścia naprzeciw ludziom, pokazania, że ograniczenia są tylko w naszych głowach. Chcemy także uświadamiać osoby pełnosprawne, że osoby na wózkach są takie same jak one i nie ma się czego obawiać.

Staramy się bywać tam, gdzie podejmowane są decyzje dotyczące budowania nowych obiektów w imię zasady „Nic o nas bez nas”, gdyż tylko w taki sposób można uniknąć wielu błędów. Część z nich spowodowana jest cięciem kosztów, ale bardzo dużo wynika z niewiedzy. Często słyszymy, że coś zostało źle zrobione, bo „Myśleliśmy, że tak wystarczy” lub „Nie pomyśleliśmy o tym”. To właśnie te błędy chcielibyśmy wyeliminować w pierwszej kolejności. O Naszych działaniach można znaleźć informację w formie artykułów na portalu wozkowicze.pl i jako filmy na naszym kanale You Tube.

Jednym z takich problemów jest brak podjazdów do lokali na starówce. W związku z tym problemem stworzyliśmy projekt „Włącz Świadomość”, który realizowaliśmy pod koniec 2015 roku. Jego celem było zwiększenie dostępności dla osób niepełnosprawnych lokali gastronomicznych mających jeden, dwa stopnie. Uświadamialiśmy i pokazywaliśmy właścicielom tychże lokali, że osoby na wózkach też chcą korzystać z barów, restauracji itp., i wystarczy zakupić rozkładaną rampę, by osoba na wózku mogła po niej wjechać i pokonać barierę, jaką są te stopnie i wejść do lokalu.

Podczas rozmów z właścicielami lokali i przeprowadzonych ankiet okazało się, że często powodem braku dostępności jest po prostu brak wiedzy na temat rozwiązania problemu. W trakcie projektu w niektórych lokalach biorących w nim udział przeprowadziliśmy małe eventy, takie jak wspólna gra w boccię, wieczór poezji osób niepełnosprawnych oraz koncert podczas gali podsumowującej projekt.

Często właściciele mówili, że nie mogą dostosować obiektu, gdyż nie mogą ingerować w zabytkową infrastrukturę, dlatego naszym zdaniem idealnym rozwiązaniem jest rampa, która jest dostawiana tylko na czas wjazdu i wyjazdu z lokalu.

By bardziej unaocznić problemy i bariery, z jakimi zmagają się osoby na wózkach zorganizowaliśmy spacer z kandydatami na prezydenta miasta Poznania. Akcja ta odbyła się dwa lata temu. Pomysł zrodził się na dwa tygodnie przed wyborami i był dość szalony i odważny, bo nie mieliśmy wówczas żadnych kontaktów do mediów, a tym bardziej do kandydatów na prezydenta. Nie mieliśmy także odpowiedniej ilości wózków. Jednak wszystko się udało i w jednym miejscu skupiliśmy kandydatów wszystkich opcji politycznych.

Akcja odbiła się w mediach szerokim echem, o którym więcej tutaj http://www.wozkowicze.pl/aktualnosci-wydarzenia/wydarzenia/95-kandydaci-na-prezydenta-usiedli-na-wozki . Dzięki akcji chcieliśmy uwrażliwić przyszłe władze na potrzeby wózkowiczów.

Problemem są też nierówne chodniki. Naprawa tej infrastruktury wymaga jednak czasu. Kolejnym wyzwaniem jest komunikacja miejska. Dzięki aktywnym działaniom jest zdecydowanie lepiej niż kiedyś. Dzięki współpracy z miastem udało się wypracować pewne stanowiska, dzięki którym w kolejnych przetargach będą kupowane tramwaje tylko w pełni dostosowane.

Kilka lat temu zakupiono już niskopodłogowe tramwaje, jednak bez rozkładanych ramp (takich jak w autobusach), co w zderzeniu z różnymi przystankami powoduje, że nie są one jednak w pełni dostępne. Tutaj też sprawdziłyby się rozkładane rampy przenośne podobnie jak sprawdzają się w berlińskim metrze. Mamy przecież świadomość, że nikt nie będzie wymieniał dopiero co kupionych tramwajów na nowe i że będą jeszcze w użyciu przez kilkanaście lat.

Niestety tutaj także problem wyniknął z niewiedzy – mimo szczerych chęci nie zapytano środowiska osób na wózkach, jak to powinno być zrobione. Ostatecznie można zamknąć to słowami „Myśleliśmy, że to wystarczy”. Mówimy o tramwajach, gdyż Poznań, jako jeden z nielicznych miast ma w stu procentach niskopodłogowe autobusy. W nich niestety problemem jest czasem obsługa. Ale i w tej kwestii staramy się edukować i kierowców i niepełnosprawnych, aby wzajemnie sobie ułatwiali codzienne życie. Czasem wystarczy dobre słowo i sytuacja całkowicie się zmienia na lepsze. W tym wypadku wystarczy prosta zasada „Traktuj innych tak, jak sam byś chciał być traktowany”.

Pomoc pasażerów przy wsiadaniu jest w zasadzie niedopuszczalna, gdyż zdarzało się, że nieprzeszkolone osoby uszkadzały wózek chwytając nie tam gdzie trzeba. Tutaj problem też wynika z niewiedzy. Staramy się jednak tę barierę społeczną przełamywać, biorąc udział w projekcie realizowanym przez stowarzyszenie CREO pod nazwą „Wolontariat z Klasą”. Propagujemy tam stworzoną przez nas ideę ZWP czyli ZAPYTAJ, czy możesz pomóc, WYSŁUCHAJ, jak możesz pomóc, POMÓŻ w taki sposób, jak Ci powiedziano. Często właśnie ten drugi element zawodzi. Ludzie po prostu przestają się nawzajem słuchać.

Nie chcemy także w aspektach barier i problemów wymyślać wszystkiego od zera. Z uwagi na to, iż lubimy podróżować za granicę, staramy się podpatrywać rozwiązania zachodnie i przenosić na nasz poznański grunt. Po co testować coś od zera, gdy można unowocześnić coś, co już na świecie istnieje lub w prosty sposób przenieść. Jak widać tak naprawdę bariery architektoniczne i mentalne wynikają z braku wiedzy i świadomości oraz chęci wysłuchania potrzeb drugiej strony, ale właśnie to staramy się zmieniać.

Artykuł współfinansowany ze środków Funduszu Inicjatyw Obywatelskich.