Ustawa o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych nie szkodzi NGO. Narodziło się wokół niej wiele mitów, które nie mają zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością.
Oto podstawowe informacje o ustawie:
- Ustawa dotyczy tylko wybranych organizacji pozarządowych, a nie wszystkich. Dotyczy tych NGO, które działają na rzecz osób z niepełnosprawnościami, seniorów i w zakresie pomocy społecznej i ochrony zdrowia. Ustawodawca traktuje te wybrane NGO jak inne podmioty publiczne objęte ustawą. Dlaczego ustawa nie dotyczy wszystkich NGO? Według dyrektywy, na podstawie której powstała ustawa, obowiązki w zakresie dostępności www powinny mieć te NGO, które świadczą podstawowe usługi dla społeczności lub usługi odnoszące się w szczególności do potrzeb osób niepełnosprawnych lub dla takich osób przeznaczonych.
- Ustawa nie zmusza do posiadania www i aplikacji mobilnych, a dotyczy tylko tych podmiotów, które strony www mają lub zamierzają je zbudować.
- Ustawa wymaga zapewnienia dostępności wybranych danych, przede wszystkim danych teleadresowych, narzędzi służących do kontaktu np. formularza kontaktowego, nawigacji, czyli w większości tego, co informatyk robi RAZ i co uwzględniają wszystkie stworzone przez NGO bezpłatne dostępne szablony. Wymaga także dostępności BIP (o ile organizacja go prowadzi, a wynika to z innych przepisów), dokumentów urzędowych np. umów, co dotyczy tych organizacji, które np. świadczą usługi dla osób z niepełnosprawnościami i wówczas np. zamieszczony na www regulamin, czy formularz zamówienia mają być tak zbudowane, by nie stwarzać barier odbiorcom z niepełnosprawnościami. Wymagania nie dotyczą m.in. materiałów archiwalnych, a np. na multimedia wprowadzony jest okres przejściowy.
- Ustawa otwiera furtkę przed organizacjami, którym pozwala nie zapewniać dostępności cyfrowej strony internetowej lub aplikacji mobilnej, jeżeli wiązałoby się to z poniesieniem nadmiernych kosztów. Aby skorzystać z tego prawa NGO musi przeprowadzić analizę możliwości i kosztów i załączyć ją do deklaracji dostępności.
- Ustawa daje prawo odbiorcom wystąpienia do NGO z wnioskiem o zapewnienie dostępności strony www, aplikacji lub ich elementów, a jeśli to niemożliwe do skorzystania z alternatywnej formy, w praktyce np. przesłania mailem innego formatu dokumentu, udzielenia informacji przez telefon, komunikator czy osobiście.
- Ustawa wprowadza obowiązek wypełniania deklaracji o dostępności i jej aktualizacji w razie zmian. Wzór deklaracji opublikuje Ministerstwo Cyfryzacji w 2019 roku.
- Ustawa wprowadza raz do roku monitoring dostępności. Pierwsze monitoringi odbędą na koniec 2020 roku (dot. www) i 2021 roku (dot. aplikacji). Badania będą odbywały się na próbach. O ostatecznym kształcie próby zdecyduje Ministerstwo Cyfryzacji. Najpierw Ministerstwo przygotuje wykaz adresów www i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych (do kwietnia 2020). Wytyczne do metodologii przekazała Komisja Europejska. Na próby złożą się www i aplikacje podmiotów rządowych, regionalnych, lokalnych i innych, wśród których mogą być także strony www i aplikacje mobilne wybranych NGO, ale tylko tych, których ustawa dotyczy. Jak duża będzie próba? W pierwszych dwóch monitoringach (czyli dla www – 2020, 2021, a dla aplikacji – 2021, 2022) badaniem uproszczonym zostanie objęte ok 800 stron www, szczegółowym ok 50 stron www oraz ok 390 aplikacji mobilnych. Do drugiego monitoringu trafi od 10% do 50% stron www i aplikacji mobilnych badanych w roku poprzednim i co najmniej połowa nowych www.
- Ustawa wprowadza kary za nieuzasadnione i uporczywe łamanie zasad dostępności: www i aplikacji do 10 tys zł, BIP i za brak deklaracji dostępności do 5 tys. zł. Ministerstwo Cyfryzacji może nałożyć karę na taką organizację, która po 3 monitoringach ma nadal niedostępną www lub aplikację, albo po 2 monitoringach nie ma deklaracji dostępności. W ustawie podane są wartości najwyższych kar.
- Obowiązek dostępności stron www nie jest nowy. Już od 2012 roku obowiązywał WSZYSTKIE podmioty realizujące zadania publiczne, w tym NGO, które realizowały projekty z funduszy publicznych, jeśli występował w nich element komunikacji z obywatelem. Główna różnica była taka, że prawo nie miało sankcji. Teraz sankcje będą, ale prawo będzie dotyczyć tylko niektórych ngo i dodatkowo daje im możliwość skorzystania z furtki.
Na mocy innych przepisów obowiązek dostępności stron www i prowadzenia dostępnych działań komunikacyjnych obowiązuje także WSZYSTKIE NGO, które korzystają z dotacji unijnych, pod rygorem utraty dofinansowania. Tu nic się nie zmienia.
Artykuł dotyczy projektu ustawy o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Projekt wdraża do polskiego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z 26.10.2016 r. Link do procesu legislacyjnego:
http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/PrzebiegProc.xsp?id=3CB1B40EDACD4B17C125837E003D4251
Monika Szczygielska jest ekspertką Fundacji Widzialni i szefową zespołu Dostępni.eu. Specjalizuje się w prawnych aspektach dostępności, dostępności wydarzeń i dostępności multimediów.
Źródło: Fundacja Widzialni / Dostępni.eu