Publicystyka - ngo.pl

– Zajmuję się fotografią dokumentalną, głównie uliczną, ale współpracuję także z wieloma instytucjami kulturalnymi oraz artystami, zajmując się dokumentacją ich pracy i wydarzeń kulturalnych. Posiadam też kilka innych zawodów, ale od wielu lat moje życie obraca się wokół fotografii i jej jest podporządkowane. Realizuję projekty fotograficzne, w tym również poświęcone Lublinowi i jego okolicy. Staram się promować fotografię dokumentalną w Lublinie oraz Lublin w świecie fotografii. Moim dzieckiem jest m.in. projekt Eastreet – jedyna na świecie tak duża prezentacja fotografii ulicznej z krajów Europy Wschodniej. Ten projekt prezentowany jest poza granicami, ale narodził się i rozwija w Lublinie, który ma tradycje bycia miejscem spotkań i dialogu kultur. Fotografia fascynuje mnie jako sposób na przenoszenie idei ponad granicami, językami i kulturami. Kiedy nie fotografuję w Lublinie, staram się podróżować, jak najczęściej i jak najdalej, z moją żoną Kasią.

Lublin jest moim domem, tu się urodziłem. Przez 6 lat mieszkałem w Londynie, a potem w Sydney, a od ponad 3 lat jestem ponownie w Lublinie i cieszę się z tego powrotu. Brak pośpiechu, bliskość natury poza miastem, nadal sporo zieleni w samym mieście, łatwa komunikacja. Lubię miasta z których wiem, że mogę się w miarę szybko wydostać pieszo. Mieszkałem w kilku dzielnicach, ale od pewnego czasu osiadłem na Wieniawie i bardzo mi się tu podoba. Lublin to miasto, które mnie w dużym stopniu ukształtowało. Może nie tyle samo miejsce, co ludzie których to spotkałem. To jest właśnie największa siła Lublina i coś, co ciągle każe mi wracać do tego miejsca. Nie mam wątpliwości, że na obecnym etapie mojego życia Lublin jest miejscem idealnym. Imponuje mi oferta kulturalna tego miasta – to jest nasza żyła złota. Ostatnio miasto staje się coraz bardziej przyjazne mieszkańcom np. rowery miejskie to dobry krok. Czekam na kolejne! Generalnie uważam siebie za kibica Lublina – wspieram i dopinguję moje miasto, nie tylko wtedy gdy „prowadzi w tabeli”.

"Lublin – miasto wielokulturowe”: Lubię ten nasz sen o wielokulturowości i trzymam kciuki, aby się spełnił. Ale na razie to tylko aspiracja, marzenie. Lublin jest miastem, w którym coraz więcej jest cudzoziemców i coraz mniej nas dziwią. To my dzięki nim sami mamy szansę stać się „wielokulturowi” – bez tego nie ma wielokulturowości miejsca. Żyjemy w świecie kształtowanym przez ciągłe migracje – to napędza kulturę, społeczeństwo i ekonomię. Im bardziej Lublin otworzy się na „innych” i pozwoli im poczuć się tu u siebie, tym lepiej.

Moja wizja twarzy Lublina: Próbowałem sobie wyobrazić twarz Lublina, ale zamiast niej widzę ciągle kolaż wielu twarzy ludzi, których tu spotkałem. Może to jest właśnie Twarz Lublina?

Moja rada dnia dla mieszkańców Lublina: Wyjechać z tego miasta! Mam wrażenie, że wiele osób nie docenia Lublina, żyjąc utopijnymi złudzeniami o cudownych dalekich krainach. Faktycznie niektóre z nich są dalekie, ale niekoniecznie takie cudowne. To co mamy w Lublinie dobrego, chyba najprędzej można docenić spędzając trochę czasu z dala od tego miasta. A potem koniecznie wrócić. Zachęcam też do fotograficznego przyglądania się Lublinowi – to świetny sposób na zatrzymanie się oraz bardziej świadome spojrzenie na miasto. A jest tu gdzie przystawać i na co patrzeć.