Publicystyka - ngo.pl

Na spotkaniu zostały przedstawione dane dotyczące projektów innowacyjnych i ponadnarodowych, obecnie realizowanych, uzyskane w ramach monitoringu konkursów i projektów prowadzonego przez Krajową Instytucję Wspomagającą. Z danych przedstawionych wynika, że najwięcej projektów innowacyjnych będących w trakcie realizacji jest prowadzonych w województwie zachodniopomorskim i wielkopolskim. Jeśli chodzi o projekty wdrażane przy współpracy ponadnarodowej – tutaj dominuje województwo opolskie oraz warmińsko mazurskie. Ogólny jednak wniosek ze stanu wdrażania projektów innowacyjnych i ponadnarodowych jest mało satysfakcjonujący. Przedstawiciel KIW stwierdził, że z doświadczeń Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich wynika, iż pomimo wysokiej alokacji środków na wyżej wymienione projekty, zainteresowanie ich realizacją jest na tyle małe, że potrzebne są ze strony administracyjnej działania promocyjno-informacyjne. Pomimo, że z roku na rok projektów tych jest coraz więcej, dotychczasowa suma wszystkich realizowanych działań licząca 122 projekty, jest nadal wynikiem poniżej oczekiwań.

Drugim punktem spotkania, będącym kontynuacją pierwszej części posiedzenia Grupy, było przeanalizowanie doświadczeń z wdrażania projektów innowacyjny i ponadnarodowych. O doświadczeniach tych mówił przedstawiciel Politechniki Gdańskiej, który występował w imieniu beneficjenta realizującego jeden z projektów innowacyjnych. Przedstawił on swoje wnioski i uwagi dotyczące realizacji projektu innowacyjnego, odnoszące się do:

1)       pragmatyzmu beneficjentów: dostosowanie się do wymogów danego konkursu (np. poprzez „naciąganie” definicji innowacyjności, przewidywanie „optymalnego” budżetu projektu;

2)      braku elastyczności w procedurze realizacji (np. ograniczenie długości okresu przygotowawczego oraz całego okresu realizacji projektu);

3)      obaw co do walidacji finalnej wersji produktu;

4)      początkowych problemów ze zrozumieniem istoty współpracy ponadnarodowej;

5)      obaw o harmonogram projektu (przeciągnięcie się procedury konkursowej);

6)      ograniczeń w liczbie znaków w generatorze wniosków aplikacyjnych (niemożność pełnego opisania założeń projektu; konieczność szukania kompromisów w zapisach; na etapie negocjacji wniosek wymaga dużych uzupełnień i wyjaśnień), ale sam generator bardzo wysokiej jakości (poza problemem z numeracją konkursu);

7)      złego rozumienia zasady równości szans przez recenzentów;

8)      Problemów podczas negocjacji: braku jednoznacznej definicji „wstępnej wersji produktu finalnego”, przedstawianej do oceny po etapie przygotowawczym;

9)      określenia szczegółowych wymogów określających zakończenia poszczególnych faz PI;

10)   przydatności utworzenia jednolitego, zwięzłego zestawu typowych pytań i odpowiedzi (FAQ) i ciągłego ich uzupełniania;

11)   problemów z zatrudnianiem personelu (przerwy w realizacji projektu między etapami; konieczność unikania zatrudniania na umowę cywilno-prawne);

12)   problemów ze współpracą ponadnarodową: partner nie realizował jeszcze projektów z EFS i nie był przygotowany na formalności;

13)   późnego podpisania umów o dofinansowanie oraz przyznania opiekunów projektu;

14)   problemów z poprawnym określeniem wskaźników;

15)   problemów z oceną załącznika do strategii – skupianie się na zapisach strategii i pominięcie oceny zawartości wstępnej wersji produktu finalnego;

16)   propozycji dotyczącej sprawdzania strategii w trakcje trwania projektu;

17)   propozycji wprowadzenia cokwartalnych sprawozdań dla sieci z realizacji projektu – ze szczególnym uwzględnieniem napotkanych problemów.

Każdy z tych argumentów był na Grupie omawiany wśród uczestników, a przedstawiciele Instytucji Zarządzającej obiecali zająć się wyszczególnionymi problemami i sugestiami zmian dla procedur realizacji projektów.

Ostatnim tematem omawianym na spotkaniu Grupy do spraw horyzontalnych była problematyka realizacji zasady równości płci. Członkowie Grupy mieli okazję wypowiedzieć się o swoich doświadczeniach z wdrażania tej zasady i zasugerować ewentualne rozwiązania, które wprowadzone w przyszłym okresie programowania pomogłyby w jej skuteczniejszym zastosowaniu.

Uczestniczy spotkania niemal jednogłośnie przyznali że obecnie zasada równości szans nie stanowi bariery dla beneficjentów w aplikowanie o fundusze z PO KL, podkreślając równocześnie odpowiedni charakter szkoleń w tym zakresie. Coraz więcej jest również wskazań w nowym wniosku aplikacyjnym dotyczących wskaźników w podziale na płeć. Zwrócono jednak uwagę na pojawiający się często problem wśród beneficjentów z osiągnięciem wymaganej liczebności grupy docelowej z podziałem na płeć. Członkowie Grupy zasugerowali również, by w obecnym okresie programowania położyć większy nacisk na upowszechnienie rezultatów praktycznego zastosowania zasady równości płci wraz z informacjami na temat realnych zmian wynikających z realizacji tej zasady, w środowisku gdzie projekt był realizowany.

Członkowie kolejny raz zgodnie przyznali, że w przyszłym okresie programowania powinie nadal obowiązywać standard minimum, z następującymi zastrzeżeniami:

·         Od projektodawcy powinno być wymagane spełnienie wszystkich odpowiedzi pozytywnych w standardzie lub znaczne ich zwiększenie w stosunku do obecnego wymogu;

·         Obowiązkiem każdego projektodawcy powinno być zaplanowanie w projekcie działań realizujących zasadę równości płci;

·         Potrzebna jest weryfikacja zasadności stosowania standardu w przypadku niektórych typów wsparcia.

Dyskusja zakończyła się ustaleniem wstępnego terminu kolejnego posiedzenia na pierwszą dekadę września.

Powyższe informacje pochodzą od pani Mirosławy Hamery, przewodniczącej Grupy ds. horyzontalnych, z Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pozarządowych.