Publicystyka - ngo.pl

Jedni mogą mówić, że to mrzonka, pobożne życzenie, idea fix; inni wręcz przeciwne – twierdzą, że to coś absolutnie realnego i osiągalnego. Na Kongres przyjechało ponad 200 kobiet – zarówno feministek o ugruntowanych poglądach, kobiet poszukujących, przyszłych radnych, burmistrzyń, przedsiębiorczyń, żon, matek, naukowczyń, polityczek, tych jak to się mawia, z prawa i z lewa, debiutantek kongresowych i stałych bywalczyń. W zasadzie katalog jest otwarty, bo o to właśnie w Kongresie chodzi, aby jednoczyć kobiety, aby wzmacniać macierz, mieć przestrzeń do dyskusji nawet przy dużej różnicy zdań, po to by, jak mówią słowa piosenki Perfectu, pokazać, że „ […] dużo nas, dużo nas […] – nas kobiet (sic!).

To fakt, kobiety stanowią ponad połowę populacji. Obecna na Kongresie posłanka Joanna Mucha, lublinianka zresztą, w mowie inaugurującej powiedziała, że od piętnastu lat Lubelszczyzna nie miała kobiety marszałkini. W 61 radach gmin z terenu całego kraju nie ma ani jednej kobiety, aż 11 z nich jest na Lubelszczyźnie. To jedne z wielu przykładów przerażającej statystyki, ale jak spointowała Henryka Strojnowska, Regionalna Pełnomocniczka Kongresu Kobiet: „Kongres jest spotkaniem kobiet i mężczyzn, którzy marzą o prawdziwej równości. Kongres jest, bo dyskryminacja płci jest tak częsta, że aż niezauważalna. Spotykamy się, żeby to zmienić”.

Kongres to również okazja, aby wyróżnić i uhonorować aktywne i zaangażowanie kobiety w Konkursie Kobieta Lubelszczyzny. W czterech kategoriach: biznes, nauka, sfera publiczna i aktywność społeczna nagrody otrzymały kolejno:

- pani Izabela Kozłowska-Dechnik – restauratorka, właścicielka lubelskiej Mandragory.

- pani dr hab. inż. Ewa Błazik-Borowa – Dziekan Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej.

- pani Małgorzata Sokół – Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Lublinie.

- pani Ilona Zgiet – aktorka i reżyserka, od wielu lat pracuje w Teatrze im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie, Ośrodku Praktyk Teatralnych – Gardzienice oraz angażuje się w inne nieinstytucjonalne działania teatralne.

Konkurs przewiduje również nagrodę specjalną w kategorii „Równość i Różnorodność”, która dedykowana jest mężczyznom na co dzień „uprawiających i promujących równość”. Podczas tegorocznego Kongresu trafiała ona na ręce pana Arkadiusza Klucznika – Dyrektora Teatru im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie. Pan Klucznik to mężczyzna wspierający inicjatywy kobiet dotyczące kwestii równościowych. Od wielu lat związany jest z Kongresem Kobiet Lubelszczyzny. Otwarcie deklaruje potrzebę dialogu na rzecz równego traktowania kobiet i mężczyzn oraz aktywnie włącza się w tego typu debaty.

Jedna z laureatek powiedziała słowa, które można sparafrazować w następujący sposób – spoza centrum widać więcej. Mówiła to, mając na uwadze problemy kobiet z terenów wiejskich, które doświadczają różnych form dyskryminacji związanej nie tylko z płcią, ale również miejscem zamieszkania, poziomem wykształcenia, wiekiem (dyskryminacja krzyżowa). Ich problemy wydają się być abstrakcyjne i odległe z perspektywy Lublina, dlatego też warto wychodzić również do społeczności spoza ośrodków miejskich, animować je i wspierać.

Kongres był feerią emocji i opinii. To nie tylko naukowe dygresje i wtrącenia, które można było usłyszeć na panelu na temat gender czy kultury, Kongres Kobiet Lubelszczyzny to historie, które pisze życie. Można było na nim usłyszeć opowieści działaczek Solidarności i komitetów wyborczych z końca lat 80. XX wieku tj.: Urszuli Hus, Krystyny Stępniak, Ewy Michońskiej czy Marii Łaszkiewicz, które opowiadały o marketingu politycznym w PRL i agitacji wyborczej w kilkugodzinnych kolejkach po żywność.

Kongres to również lubelskie storytelling o wzlotach i upadkach – chorobie alkoholowej spełnionej bizneswoman z Lublina i zagubieniu kobiet (historia K. Łukaszczyk); trudzie pracy społecznej na rzecz praw zwierząt (I. Makarewicz z Fundacji Głodny Pies), niesłabnącym entuzjazmie i motywacji do wprowadzania trwałych zmian społecznych na rzecz równości (L. Bielska z Fundacji HerStory), trwającej ponad 20 lat walce z rakiem (D. Cyzman ze Stowarzyszenia Amazonki) i wiele innych, które można było usłyszeć podczas kongresowej peczakczy.

Kongres Kobiet Lubelszczyzny po raz kolejny wyraźnie wskazał na konieczność obecności kobiet we wszystkich sferach życia: społecznego, politycznego, gospodarczego. Dał wyraz autentycznego uznania dla zasług, profesjonalizmu i zaangażowania kobiet. Potwierdził również, że to właśnie on stanowi tę przestrzeń Lublina i regionu, która promuje kobiety w całej ich różnorodności.