W serwisie samorządowym PAP czytamy: Są trudno dostępni i w dodatku unikają wytaczania powództw w obronie praw konsumentów. Mowa o powiatowych i miejskich rzecznikach konsumentów, których działalność pod lupę wzięła NIK.
Z najnowszego raportu Izby na temat działalności powiatowych
(miejskich) rzeczników konsumentów w latach 2005-2007 wynika, że
powiaty nie przykładają należytej uwagi do działalności na rzecz
obrony praw konsumenckich swoich mieszkańców.
Izba zauważyła, że w żadnym spośród skontrolowanych starostw
(m.in. w Kępnie, Słupcy, Śremie i Gnieźnie) nie zostały ustalone
procedury działania rzeczników konsumentów, określające sposób
rejestracji, zasady i terminy rozpatrywania spraw do nich
kierowanych. Zdaniem kontrolerów brak tych procedur sprzyjał
stwierdzonym nieprawidłowościom przy rozpatrywaniu spraw
konsumentów przez rzeczników.
Tylko dwóch na sześciu rzeczników konsumentów, korzystało z
uprawnienia do wytaczania powództw na rzecz konsumentów we
wszystkich uzasadnionych przypadkach, a ci, którzy to robili,
unikali odpowiedzialności ograniczając swoje uprawnienia procesowe
w zakresie ochrony praw konsumenckich.
Brak zdecydowanych interwencji rzecznicy konsumentów uzasadniali
głównie unikaniem ryzyka narażenia powiatów na koszty, w przypadku
niekorzystnych rozstrzygnięć. Powiatowy rzecznik konsumentów w
Słupcy dodatkowo argumentował, że jest zbyt obciążony zadaniami i
nie ma czasu na przygotowywanie pozwów.
Powiaty nienajlepiej wywiązywały się także z obowiązku
dostępności mieszkańców do rzecznika konsumentów. W czterech
powiatach rzecznicy byli zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu
pracy, a godziny ich dyżurów praktycznie uniemożliwiały dostęp po
godzinach pracy.
W Kępnie i Gnieźnie powiatowi rzecznicy konsumentów byli
zatrudnieni na pół etatu, a interesantów przyjmowali tylko w
godzinach pracy starostwa, przez odpowiednio 16,5 i 20 godzin
tygodniowo. Co ciekawe rzecznik konsumentów w Kępnie łączył
dodatkowo swą funkcję z obowiązkami inspektora w biurze prawnym
starostwa.
NIK dopatrzyła się też nieprawidłowości związanych z
zatrudnianiem na stanowisku rzecznika konsumentów osób bez
wymaganej prawem pięcioletniej praktyki zawodowej.
Obowiązek powołania powiatowego lub miejskiego rzecznika
konsumentów, który wykonuje zadania w zakresie ochrony konsumentów
wprowadzono 1 stycznia 1999 roku. Niespełna 2 lata później, tj. 1
kwietnia 2001 r. zadania samorządów powiatowych i rzeczników
konsumentów w tym zakresie określono w ustawie o ochronie
konkurencji i konsumentów.
Zgodnie z przepisami zadania samorządu powiatowego w zakresie
ochrony praw konsumentów wykonuje powiatowy (miejski) rzecznik
konsumentów, którego powołuje rada powiatu spośród osób z wyższym
wykształceniem i z co najmniej pięcioletnią praktyką zawodową.
Rzecznik jest bezpośrednio podporządkowany radzie i ponosi przed
nią odpowiedzialność.
Źródło: Serwis samorządowy PAP
