Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
Ostatnio Pan Los by dla mnie łaskawy. Dzięki uczestnictwie w pewnym projekcie mogłem rozpocząć pracę z coachem. I to nie pierwszym z brzegu coachem, ale coachem z dużym doświadczeniem, renomą i kompetencjami. Cieszę się, bo jest to okazja do zmiany. Dziś o jednym ważnym elemencie, który pojawił się na początku wspólnej pracy.
http://www.sxc.hu/photo/62931
Coaching stał się dla mnie inspiracją do ponownego sięgnięcia po książkę „Pasja i dyscyplina strategii” Krzysztofa Obłója. Podczas lektury moją uwagę zwróciło jedno pytanie, które pada pod koniec książki. Pytanie, które zadał sobie w 2004 roku A. G. Lafley, kiedy obejmował pozycje prezesa Procter&Gamble. Pytanie brzmiało: „na czym ma polegać moja praca?”.
Efekty braku refleksji
Po ośmiu latach zarządzania Instytutem Spraw Obywatelskich mam poczucie, że jest to teraz dla mnie i organizacji kluczowe pytanie. Niestety nie pamiętam, żebym zadał je sobie kiedykolwiek wcześniej, a następnie w sposób zdyscyplinowany szukał na nie odpowiedzi. Chyba to jest jeden z powodów, dla których dziś czuję, że na głowie mam dużo więcej niż powinienem mieć. A co gorsza, mam na głowie rzeczy, których w ogóle nie powinienem mieć. Mnóstwo różnych małych i dużych zadań, które zaprzątają głowę, osłabiają ducha i odciągają od spraw najważniejszych. Rok po roku, zadanie po zadaniu. Obrosłem nimi tak, że ledwo się ruszam, choć jestem typem patyczaka.
Po ośmiu latach zarządzania Instytutem Spraw Obywatelskich mam poczucie, że jest to teraz dla mnie i organizacji kluczowe pytanie. Niestety nie pamiętam, żebym zadał je sobie kiedykolwiek wcześniej, a następnie w sposób zdyscyplinowany szukał na nie odpowiedzi. Chyba to jest jeden z powodów, dla których dziś czuję, że na głowie mam dużo więcej niż powinienem mieć. A co gorsza, mam na głowie rzeczy, których w ogóle nie powinienem mieć. Mnóstwo różnych małych i dużych zadań, które zaprzątają głowę, osłabiają ducha i odciągają od spraw najważniejszych. Rok po roku, zadanie po zadaniu. Obrosłem nimi tak, że ledwo się ruszam, choć jestem typem patyczaka.
Drucker wiecznie żywy
Wspomniany już wyżej A.G. Lafley zaczął swoją prezesurę w sposób nietypowy. Zorganizował seminarium, na które zaprosił teoretyków i praktyków zarządzania, w tym guru tej dziedziny – Petera Druckera, który miał wtedy 95 lat. Dyskusja koncentrowała się wokół prostych pytań o fundamentalnym znaczeniu: jaka jest rola prezesów? czy mają własne, unikalne zadania? jeśli tak, to jakie? Lafley wspomina, na co uwagę zwrócił nieżyjący już dziś Drucker: „Prezes jest łącznikiem pomiędzy Wnętrzem, czyli organizacją, oraz Otoczeniem, czyli społeczeństwem, gospodarką, technologią, rynkami i odbiorcami”.
Wspomniany już wyżej A.G. Lafley zaczął swoją prezesurę w sposób nietypowy. Zorganizował seminarium, na które zaprosił teoretyków i praktyków zarządzania, w tym guru tej dziedziny – Petera Druckera, który miał wtedy 95 lat. Dyskusja koncentrowała się wokół prostych pytań o fundamentalnym znaczeniu: jaka jest rola prezesów? czy mają własne, unikalne zadania? jeśli tak, to jakie? Lafley wspomina, na co uwagę zwrócił nieżyjący już dziś Drucker: „Prezes jest łącznikiem pomiędzy Wnętrzem, czyli organizacją, oraz Otoczeniem, czyli społeczeństwem, gospodarką, technologią, rynkami i odbiorcami”.
Strefa komfortu
Gdy szukamy odpowiedzi na pytanie o rolę prezesa w organizacji, pojawiają się kolejne… dwa pytania. Pytania fundamentalne. Pierwsze: czym chcemy się zajmować? Drugie: czym nie chcemy się zajmować? Pytania te są związane ze strefą komfortu. Kompetentni społecznicy i pracownicy organizacji pozarządowych odpowiadają za konkretne zadania i działania. Liderzy są natomiast odpowiedzialni za stworzenie im strefy minimalnego komfortu. Jak pisze Krzysztof Obłój: „Istotą strefy komfortu, którą musi stworzyć lider, jest poczucie, że mamy pasje i marzenia, wiemy jakie są generalne trendy i tendencje w otoczeniu, dokąd zmierzamy i co powinniśmy robić”.
Gdy szukamy odpowiedzi na pytanie o rolę prezesa w organizacji, pojawiają się kolejne… dwa pytania. Pytania fundamentalne. Pierwsze: czym chcemy się zajmować? Drugie: czym nie chcemy się zajmować? Pytania te są związane ze strefą komfortu. Kompetentni społecznicy i pracownicy organizacji pozarządowych odpowiadają za konkretne zadania i działania. Liderzy są natomiast odpowiedzialni za stworzenie im strefy minimalnego komfortu. Jak pisze Krzysztof Obłój: „Istotą strefy komfortu, którą musi stworzyć lider, jest poczucie, że mamy pasje i marzenia, wiemy jakie są generalne trendy i tendencje w otoczeniu, dokąd zmierzamy i co powinniśmy robić”.
Czas prezesa
Stworzenie strefy komfortu wymaga czasu. Czasu poświęconego pracy „NAD” organizacją, a nie pracy „W” organizacji. Czasu poświęconego zadaniom strategicznym, a nie czasu wypełnionego zadaniami operacyjnymi. Czasu spędzonego na spacerach w lesie, a nie czasu spędzonego z głową w monitorze. Czasu spędzonego na czytaniu dobrych książek, a nie na czytaniu maili. Czasu poświęconego na rodzinę, a nie wypełnionego po brzegi służbą społecznikowską. Czasu na tworzeniu listy zadań do rezygnacji, a nie czasu spędzonego nad tworzeniem listy zadań do zrobienia. Uff. Mam co zmieniać. A Ty?
Stworzenie strefy komfortu wymaga czasu. Czasu poświęconego pracy „NAD” organizacją, a nie pracy „W” organizacji. Czasu poświęconego zadaniom strategicznym, a nie czasu wypełnionego zadaniami operacyjnymi. Czasu spędzonego na spacerach w lesie, a nie czasu spędzonego z głową w monitorze. Czasu spędzonego na czytaniu dobrych książek, a nie na czytaniu maili. Czasu poświęconego na rodzinę, a nie wypełnionego po brzegi służbą społecznikowską. Czasu na tworzeniu listy zadań do rezygnacji, a nie czasu spędzonego nad tworzeniem listy zadań do zrobienia. Uff. Mam co zmieniać. A Ty?
SKRZYNKA NARZĘDZIOWA
- Pasja i dyscyplina strategii. Jak z marzeń i decyzji zbudować sukces firmy, Krzysztof Obłój, Wydawnictwo Poltext, 2010
- Ciekawa konferencja: http://www.kozminski.edu.pl/pl/jednostki/centrum-coachingu/konferencje/iv-miedzynarodowa-naukowa-konferencja-coachingu/
Rafał Witold Górski – menadżer (www.inspro.org.pl), kampanier (www.obywateledecyduja.pl), coach i trener (www.coachownia.pl). Specjalizuje się w dobrym zarządzaniu i wprowadzaniu zmian w każdych okolicznościach. Czerpie z różnych „bajek”, m.in.: biznesu, urzędów, wojska, zakonów, sportu. Prywatnie mąż Magdy, z którą zarządza gospodarstwem domowym. Współpracuje z portalem ngo.pl.
Źródło:
Ten tekst został nadesłany do portalu. Redakcja ngo.pl nie jest jego autorem.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
