Następne dwa miesiące mogą być decydujące w południowym Afganistanie, jako że rośnie zagrożenie dużą wiosenną ofensywą Talibów. Miasta Lashkar Gah i Kandahar są w zasięgu Talibów. Eradykacja upraw maku rozpoczęta w tym roku napędzi wiosenną ofensywę z powodu rosnącej wściekłości tubylców.
“Przez nasze własne polityki, stworzyliśmy
sobie wrogów,” powiedziała Norine MacDonald QC, Prezydent
Założyciel Senlis Council, która żyła i pracowała w Afganistanie
przez ostatnie dwa lata. „Polityki implementowane przez
międzynarodową społeczność stworzyły zdesperowanych i biednych
młodych ludzi, którzy nie mogą wyżywić swoich rodzić, a przez to są
bez trudu rekrutowani przez Talibów. Poprzez te niewłaściwe
polityki, międzynarodowa społeczność zamieniła południowy
Afganistan w obóz rekrutacyjny dla Talibów”.
Jedno powstanie – dwa typy
powstańców
“Mimo, iż powstanie w południowym Afganistanie jest ekstremalnie
skomplikowane, może zostać podzielone na dwie podstawowe grupy”,
powiedziała MacDonald. “Jest rdzenne powstanie Talibów mające
odniesienia do Globalnego Jihadu, ruchu Al Kaidy, oraz ‘niskie’
powstanie Talibów napędzane przez ekstremalną biedę”. Rekrutacja
dla tego ‘niskiego’ powstania eksplodowała w ostatnim roku ponieważ
lokalna społeczność jest coraz biedniejsza, coraz bardziej
zdesperowana I coraz mniej wierzy międzynarodowej społeczności.
“Talibowie są bardzo konkurencyjnym pracodawcą, oferującym
wynagrodzenie z którym nie może konkurować żaden inny pracodawca”,
mówi MacDonald. “Są w stanie tak łatwo rekrutować ponieważ ludzie
nie mają za co wyżywić swoich rodzin.” Talibowie oferują 12$
dziennie, podczas gdy żołnierz w armii Afgańskiej otrzymuje 2$
dziennie.
Sprawdzian rzeczywistości: potrzeba
przebudowy wysiłków zapobiegania powstaniu w Afganistanie
Pomoc humanitarna, rozwój i tworzenie instytucji były przez
poprzednie pięć lat niedofinansowane. „Jest to dokładne
zaprzeczenie uznanym teorią zapobiegania powstaniom, które zalecają
kompletny pakiet różnorodnego rozwoju opartego o takie interwencje
jak pomoc medyczna i edukacja, jako dodatek do niezbędnych
militarnych odpowiedzi”, twierdzi MacDonald. Dla przykładu, nie
wsparto terapii olbrzymiej liczby ofiar spowodowanych walkami i
bombardowaniami południowych prowincji. Według badania Senlis
Afganistan opublikowanego dzisiaj , dwa szpitale w Kandahar i
Lashkar Gah są w stanie kompletnej ruiny, bez ekwipunku
pozwalającego im obchodzić się z wypadkami powstałymi w traumie
strefy wojny. (Te dwa szpitale mają tylko 600 miejsc dla populacji
liczącej tutaj 4 miliony)
“Mieszkańcy Afganistanu stali się mimowolnymi
ofiarami wojny, która nie jest ich wojną”, powiedziała MacDonald.
“Nie respektuje się tutaj wytycznych Konwencji Genewskich tyczących
się ofiar cywilnych w strefie wojny gdzie aktywnie walczą
międzynarodowe wojska. Ci ludzie czują, że zostali opuszczeni przez
Międzynarodową Społeczność. Szpitale nie mają ekwipunku, leków,
krwi, ogrzewania. W większości zranieni w bombardowaniach cywile są
opuszczeni przez międzynarodową społeczność.” Badanie towarzyszące
raportowi dostarcza przykładów niepotrzebnego cierpienia
spowodowanego brakiem inwestycji i instytucji. Niedawno 8 letnia
dziewczynka zmarła z powodu oparzeń w szpitalu w Helmand z powodu
braku laków wartych 20 funtów. Zmarła po trzech dniach agonii z
powodu leków przeciwbólowych – co jest ironią dla kogoś kto
pochodzi z miejsca dostarczającego większość materiału do produkcji
opiatów.
W 2006 roku ponad 2000 bombardowań NATO zostało
wykonanych w południowym Afganistanie, co spowodowało według
szacunków 4000 śmierci cywilów i niezliczoną ilość zniszczeń, dla
których praktycznie nie ma możliwości naprawy. “Powstanie w
południowym Afganistanie jest napędzane przez brak reakcji
międzynarodowej społeczności w takich sprawach jak pomoc dla ofiar
bombardowań wykonywanych przez siły międzynarodowe, lub powszechny
głód obecny w południowym Afganistanie”, mówi MacDonald.
Wymuszona eradykacja maku musi zostać
zatrzymana
Eradykacja upraw maku niszczy miejsca życia, tworzy jeszcze więcej
biedy i dowiodła swojej nieefektywności – tylko w zeszłym roku,
uprawa wzrosła o 60% mimo prowadzonego na dużą skalę niszczenia
tych upraw – mimo to, strategia międzynarodowej społeczności,
prowadzonej pod wodzą Stanów Zjednoczonych, ciągle stosuje tą
taktykę.
Licencjonowane opium – praktyczne
rozwiązanie kryzysu południowego Afganistanu
Senlis Council pracowało nad propozycją licencjonowanej uprawy
opium w Afganistanie. Zapewni to utrzymanie dla wielu mieszkańców
południowego Afganistanu, a przy tym dostarczy esencjonalnych
medykamentów, takich jak morfina czy kodeina, których dostaw
aktualnie brakuje na świecie. Mak jest bardzo odporną rośliną i
jest jedyną która może rosnąć w twardym klimacie południowego
Afganistanu, szczególnie przy panującej tam obecnie suszy. Rada
wzywa do zaimplementowania serii pilotażowych projektów w tym
regionie.
Odbudowa i pomoc muszą dorównywać militarnym
interwencjom, by pokazać wsparcie dla lokalnej ludności. Ta
potrzeba jest pilna lub ich wsparcie zostanie utracone na rzecz
powstańców, którzy oferują im teraz żywność i pieniądze.
Międzynarodowa społeczność nie tylko zawiodła w dostarczaniu
pomocy, ale rozdmuchała desperacką sytuację ludzi cierpiących z
powodu brutalnych bombardowań.
Destrukcja jest bardziej kosztowna, niż
rekonstrukcja w południowym Afganistanie
Raport odnotowuje rosnącą liczbę strat i śmierci cywilów
powstających na skute bombardowań, których intencją jest
wyrugowanie Talibów, w połączeniu z rosnącą liczbą rodzin
opuszczających swoje wioski z powodu przemocy, intensyfikuje to
konflikt na południu kraju i tworzy idealny obóz rekrutacyjny dla
Talibów. Dwa tysiące sześćset misji bombardujących zostało
wykonanych w tym roku.
Rekomendacje
- Natychmiastowe zaprzestanie wymuszonej eradykacji maku i bombardowań
- Natychmiastowa i szeroka pomoc żywnościowa. Zakończenie strategii strachu i destrukcji
- Rekompensaty dla cywilów, którzy ucierpieli w wyniku bombardowań
- Wojskowi sanitariusze i szpitale polowe, by pomóc cywilnym ofiarą wojny
- Odbudowa istniejących szpitali i budowa nowych.
- Rekompensaty za i odbudowa wiosek, które ucierpiały w wyniku bombardowań
- Porzucenie obecnych strategii anty-narkotykowych, które dowiodły porażki
- Pilotowe projekty schematu opium licencjonowanego do produkcji medykamentów
- Rozwój i pomoc inwestycyjna równą wydatkom militarnym
- Tworzenie stabilności poprzez odpowiednią ekonomiczną odpowiedź
- Stworzenie dalekowzrocznej wizji dla Afganistanu i zaprzestanie narzucania ‘Zachodnich’ ideałów.
Proce Stabilizacji Ekonomicznej musi dostarczać
ekonomicznej alternatywy dla młodych ludzi, którzy obecnie
dołączają do Talibów.
Senlis Council (Rada Senlis) jest
think-tankiem międzynarodowej polityki narkotykowej z biurami w
Kabulu, Londynie, Paryżu i Brukseli. Praca Rady skupia się na
polityce zagranicznej, bezpieczeństwu i polityk anty-narkotykowym i
celuje w dostarczanie informacyjnych analiz w tym zakresie.
Rozbudowany program obecnie podjęty w Afganistanie skupia się na
globalnej polityce rozwoju w połączeniu z badaniami nad związkami
między politykami anty-narkotykowymi, wojskowością i rozwojem, a
ich konsekwencjami dla Afganistanu. Rada Senlis ma biura polowe w
Lashkar Gah i Kandaharze
Jane Francis
Office : +33 (0)1 49 96 63 70
Mobile : +33 (0)660 261 982
francis@senliscouncil.net
Źródło: www.senliscouncil.org
