Publicystyka - ngo.pl

Tematem spotkania było „Status społeczny i prawny polskich seniorów na tle programów polityki społecznej Unii Europejskiej wobec osób starszych”. Zorganizowała je Wspólnota Robocza Związków Organizacji Socjalnych (WRZOS) w biurze Rzecznika Praw Obywatelskich i pod jego patronatem. Zaproszono przedstawicieli rządu, mediów oraz sektorów pozarządowych.
Spotkanie to było przede wszystkim próbą podsumowania trwających od października prac nad europejskim programem „Wspólnie pracując dla zmian”. Jak wykazał prof. dr hab. Zbigniew Woźniak (Przewodniczący Zespołu ds. osób starych, WRZOS) co trzeci obywatel krajów europejskich w 2030 będzie w wieku powyżej 60 lat.

Najbardziej niepokojący jest brak polityki społecznej Polski w tej kwestii. Jednak już w dokumentach międzynarodowych zauważalny jest przyrost dyrektyw adresowanych do osób starszych i docenianie znaczenia badań i ekspertyz. Daje to ogromne przedpole dla takich programów jak: „Zdrowe Starzenie” ; „Społeczeństwo dla wszystkich grup wieku”.

Według założeń ONZ prawo wobec osób starych ma zapewniać tej grupie wiekowej: niezależność, opiekę, partycypację, godność i samorealizację. Polska ratyfikując Kartę Socjalną Rady Europy, również powinna stawiać sobie te cele za priorytetowe. Jednak teoria daleka jest od praktyki! Świadczy o tym, choćby przykład reformy służby zdrowia i program zdrowotny, który nakierunkowany jest przede wszystkim na restaurację klasy pracującej. Odczuwalny jest także brak lekarzy o specjalności geriatrycznej.
W takiej sytuacji - jak stwierdziła prof. dr hab. Barbara Szatur-Jaworska (Instytut Polityki Społecznej UW): „…Konieczne jest inne spojrzenie na politykę społeczną w aspekcie cyklu życia i starości jako fazy w tym cyklu…”, bo przecież każdy z nas będzie osobą starszą!

Budowa ładu społecznego musi obejmować równość osób należących do różnych grup wieku, co zapewnią takie wartości jak: sprawiedliwość, godność, podmiotowość, solidarność, powinna być też wyznaczona odpowiednia polityka pracy. Mówiąc o zatrudnieniu w realiach polskich, trzeba dać szanse rozwojowi szeroko rozumianego wolontariatu. Chodzi o włączanie seniorów w organizacje samopomocowe, koordynacje działań, zlecanie zadań organizacjom pozarządowym i tworzenie organizacji pozarządowych zrzeszających osoby stare. Jest to wspaniały potencjał wiedzy i doświadczenia, dotąd niedoceniany.
Wychodząc tym wyzwaniom naprzeciw, WRZOS będzie włączał swój program realizując program PHARE. Trzeba pamiętać, że działania odgórne nic nie dadzą bez zmiany postrzegania społecznego. „…Starość to nie jest choroba, tylko kolejny piękny etap życia, któremu często towarzyszą dolegliwości zdrowotne…” - powiedziała prof. dr hab. Barbara Bień- Prezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Gerontologicznego, Kierownik Zakładu Gerontologii Klinicznej i Społecznej AMB.

Realizacja tych wszystkich postulatów wymaga porozumienia wielu profesji (lekarzy, polityków, dziennikarzy, socjologów). Zasadność tego potwierdza samo życie.
Obecnie na świecie żyje 580 milionów ludzi w wieku 60 lat i co miesiąc przybywa ich około miliona!