Instytut Rozwoju Służb Społecznych (IRSS) zbadał dokumenty określające strategie rozwiązywania problemów społecznych, które tworzone są w powiatach i gminach. Zawartość tych dokumentów pozostawia wiele do życzenia.
Według raportu ponad 60 proc. powiatów i ponad 40 proc. gmin
posiada takie dokumenty. Dokumenty badano pod kątem zakresu
uwzględnienia w nich zasad ekonomii społecznej i współpracy między
różnymi jednostkami lokalnymi działającymi na rzecz osób
zagrożonych marginalizacją społeczną. Główne wady, jakie raport
zarzuca istniejącym strategiom to m.in. zbyt mały udział w
tworzeniu strategii ze strony partnerów społecznych z organizacji
pozarządowych oraz fakt, że autorzy strategii wiedzę o problemach
społecznych opierają na danych pochodzących z urzędów, które sami
reprezentują, rzadko pytając mieszkańców o ich problemy i potrzeby.
Wiele dokumentów jest bardzo wybiórczych - większość z nich (70
proc.) zawiera informacje o dostępnych zasobach infrastruktury,
niewiele jednak ma informacje o zasobach ludzkich i finansowych.
Tylko nieco ponad 10 proc. strategii gminnych utworzonych w 2007 r.
zawierało informacje o wszystkich zasobach. W wielu strategiach
brak jest określonych ram czasowych. Mniej niż połowa zbadanych
strategii zawiera wskaźniki, za pomocą których można zweryfikować
osiągnięcie celu.
Raport Instytutu ocenia, że wiele z tych dokumentów to
bardziej próby doraźnego reagowania na aktualne problemy danej
społeczności, niż strategie z prawdziwego znaczenia.
Autorki raportu przypominają, że w 2009 r. problem jakości
strategii stanie się wyjątkowo palący, gdyż będzie to obowiązkowy
dokument przy ubieganiu się o fundusze strukturalne i środki z
Poakcesyjnego Programu Wspierania Obszaru Wiejskich. Rekomendują
zatem organizowanie szkoleń z tworzenia strategii dla szerokiego
środowiska samorządowego. Podkreślają, że konieczne jest
opracowanie czytelnego i obiektywnego narzędzia oceny strategii.
Dobre strategie rozwiązywania problemów społecznych mogą przyczynić
się do rozwoju idei ekonomii społecznej oraz poprawy współpracy
sektora publicznego i niepublicznego.