Polskie tradycje pracy ze społecznością – Konferencja Pracowników Socjalnych [RELACJA]
Polska ma bogate tradycje pracy ze społecznością. Niestety zapomniane – mówił Tomasz Kaźmierczak, ekspert Instytutu Spraw Publicznych podczas ostatniego, trzeciego dnia Konferencji Pracowników Socjalnych „Aktywna Pomoc Społeczna”.
Podczas swojego wystąpienia ekspert ISP przypominał o tym, jak wyglądała praca ze społecznością na terenach polskich poczynając od końca XIX w. Zwykło się mówić, że praca ze społecznością wywodzi się z ruchu zakładania „settlement houses”, czyli miejsc w biednych dzielnicach, w których osiedlali się przedstawiciele lepiej sytuowanych warstw, by poprzez dzielenie się swoją wiedzą, umiejętnościami i stylem życia wyciągać swoich sąsiadów z ubóstwa. – Mało kto wie o tym, że my też mieliśmy swoje „settlementy”. Nazywały się one „domami ludowymi”. To był to ruch masowy, bo powstało ich ponad 5 tys., głownie w Galicji. Nie wszystkie działały w sposób, który dziś można by nazwać działaniem w duchu organizowania społeczności lokalnej. Ale wśród nich było wiele takich, które autentycznie budowało kapitał społeczny i postawy obywatelskie wśród mieszkańców – wyjaśniał Kaźmierczak. Przypomniał również o polskich tradycjach ruchu spółdzielczego i jego sukcesach.
Z kolei Cezary Miżejewski, niezależny polityk społeczny mówił o propozycjach zmian w ustawie o pomocy społecznej, które będą stanowić skuteczne wsparcie dla ośrodków pomocy społecznej w skutecznej pracy ze społecznością. Omawiane były propozycje konkretnych zapisów w ustawie oraz przepisach wykonawczych. Podniesiona została również konieczność zmian w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Trwająca od 4 do 6 listopada Konferencja Pracowników Socjalnych „Planowanie i wdrażanie organizowania społeczności lokalnej” realizowana jest w ramach projektu „Tworzenie i rozwijanie standardów usług pomocy i integracji społecznej” współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Omawiany podczas wydarzenia ramowy model organizowania społeczności lokalnej (model OSL), jest koncepcją środowiskowej pracy socjalnej przygotowaną przez CAL i ISP z wykorzystaniem dostępnej literatury przedmiotu oraz doświadczeń obu organizacji, a zwłaszcza doświadczeń pracy środowiskowej metodą CAL z wybranymi instytucjami publicznymi, w tym ośrodkami pomocy społecznej.
Organizowanie społeczności lokalnej opiera się na założeniu, że efektywne wspomaganie oraz pełna integracja ze społeczeństwem osób i rodzin, szczególnie ze środowisk i obszarów marginalizowanych, nie jest możliwa bez odpowiedniego przetwarzania ich środowiska życia, w tym społeczności lokalnej, w której toczy się ich życie. Tylko aktywne i prężne społeczności stwarzają szansę na samorealizację dla osób i grup w nim funkcjonujących. Podejmowane w ramach OSL działania mają na celu wyrównywanie szans przez wspieranie w rozwoju tych osób, rodzin, środowisk i grup, które znajdują się w najtrudniejszym położeniu oraz przywróceniu najsłabszym ogniwom wspólnot lokalnych poczucia podmiotowości, kontrolowania własnego życia i sprawstwa (empowerment).
