Przeglądarka Internet Explorer, której używasz, uniemożliwia skorzystanie z większości funkcji portalu ngo.pl.
Aby mieć dostęp do wszystkich funkcji portalu ngo.pl, zmień przeglądarkę na inną (np. Chrome, Firefox, Safari, Opera, Edge).
18 lutego 2004 r. Komisja Europejska opublikowała III Raport nt. spójności społecznej i gospodarczej. Stanowi on - razem z ogłoszonym tydzień wcześniej Komunikatem w sprawie nowej perspektywy finansowej - podstawę do dyskusji nad priorytetami budżetowymi Unii Europejskiej oraz kształtem polityki spójności w latach 2007-2013.
Po ponadtrzyletniej debacie nt. przyszłości polityki spójności, III
Raport prezentuje propozycję Komisji Europejskiej, której kluczowe aspekty obejmują:
- utrzymanie dotychczasowej wagi i budżetu polityki spójności (ok. 1/3 budżetu Unii),
- koncentrację działań na trzech nowych Celach powiązanych z priorytetami strategii lizbońskiej:
Cel 1 - konwergencja (wspieranie wzrostu i tworzenie nowych miejsc pracy w państwach i regionach najbiedniejszych oraz regionach tzw. efektu statystycznego)
Cel 2 - regionalna konkurencyjność i zatrudnienie (wspieranie zmian strukturalnych w regionach nie kwalifikujących się do uzyskiwania pomocy w ramach celu 1 ze względu na przekroczenie wskaźnika 75% PKB per capita UE oraz wspieranie zmian na rynku pracy),
Cel 3 - europejska współpraca terytorialna (wspieranie terytorialnej konkurencyjności oraz promowanie harmonijnego i zrównoważonego rozwoju terytorium Unii - beneficjentami będą wewnętrzne i zewnętrzne regiony graniczne).
- ograniczenie liczby funduszy finansujących politykę spójności do trzech: Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności,
- rezygnację z kontynuacji Inicjatyw Wspólnotowych (Equal, Interreg, Leader, Urban) na rzecz włączania ich specyficznych dziedzin wsparcia do trzech nowych celów,
uproszczenie systemu wdrażania m.in. poprzez nowe dokumenty programujące, jednofunduszowe programy operacyjne, zarządzanie na poziomie priorytetów, bardziej elastyczne reguły kwalifikowalności kosztów,
- zachowanie podstawowych zasad: wieloletniego programowania, partnerstwa, współfinansowania i ewaluacji.
Przebieg dyskusji
Debata nad przyszłością polityki spójności została zainicjowana na początku 2001 r. wraz z ukazaniem się II Raportu nt. spójności społecznej i gospodarczej. Komisja Europejska sformułowała w nim pierwsze pytania dotyczące kształtu tej polityki w latach 2007-2013. Od tamtej pory odbyło się wiele konsultacji i konferencji międzynarodowych na ten temat. Szczególne znaczenie dla stymulowania dyskusji miały dwa fora kohezyjne (Bruksela - maj 2001 r. i maj 2002 r.) oraz trzy spotkania ministrów do spraw rozwoju regionalnego (Chalkidiki - maj 2003 r., Rzym - październik 2003 r., Port Laoise - luty 2004 r.).
W dniach 10-11 maja 2004 r. w Brukseli odbyło się III Forum Kohezyjne, w którym wzięła udział 50-osobowa delegacja z Polski. Program spotkania poświęcony był dyskusji nad następującymi tematami:
- priorytety dla przyszłej polityki spójności,
- reforma systemu wdrażania: uproszczenie i decentralizacja.
- Polskę reprezentowali wysocy rangą przedstawiciele administracji rządowej i samorządowej, jak również przedstawiciele Związku Miast Polskich, Związku Banków Polskich, Unii Metropolii Polskich, Konwentu Wojewodów.
W lipcu 2004 Komisja Europejska ma opublikować propozycje nowych rozporządzeń dotyczących funkcjonowania funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w latach 2007-2013.
Stanowisko Polski
Polska aktywnie uczestniczy w debacie na temat przyszłości polityki spójności Unii Europejskiej. Prace nad stanowiskiem RP w tej sprawie, w tym wobec propozycji Komisji Europejskiej w III Raporcie, prowadzone są w ramach Międzyresortowego Zespołu do opracowania projektów i wniosków w sprawach objętych reformami w UE.
Głównymi postulatami stanowiska Polski są:
- kontynuacja polityki spójności w oparciu o zasadę solidarności i wymiar regionalny,
- przeznaczenie znacznych środków na politykę spójności,
- zapewnienie wysokiego wsparcia dla najmniej zamożnych regionów i państw członkowskich UE,
- uproszczenie systemu wdrażania polityki spójności,
- utrzymanie siedmioletniego okresu programowania budżetu UE i polityki spójności.
- utrzymanie dotychczasowej wagi i budżetu polityki spójności (ok. 1/3 budżetu Unii),
- koncentrację działań na trzech nowych Celach powiązanych z priorytetami strategii lizbońskiej:
Cel 1 - konwergencja (wspieranie wzrostu i tworzenie nowych miejsc pracy w państwach i regionach najbiedniejszych oraz regionach tzw. efektu statystycznego)
Cel 2 - regionalna konkurencyjność i zatrudnienie (wspieranie zmian strukturalnych w regionach nie kwalifikujących się do uzyskiwania pomocy w ramach celu 1 ze względu na przekroczenie wskaźnika 75% PKB per capita UE oraz wspieranie zmian na rynku pracy),
Cel 3 - europejska współpraca terytorialna (wspieranie terytorialnej konkurencyjności oraz promowanie harmonijnego i zrównoważonego rozwoju terytorium Unii - beneficjentami będą wewnętrzne i zewnętrzne regiony graniczne).
- ograniczenie liczby funduszy finansujących politykę spójności do trzech: Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności,
- rezygnację z kontynuacji Inicjatyw Wspólnotowych (Equal, Interreg, Leader, Urban) na rzecz włączania ich specyficznych dziedzin wsparcia do trzech nowych celów,
uproszczenie systemu wdrażania m.in. poprzez nowe dokumenty programujące, jednofunduszowe programy operacyjne, zarządzanie na poziomie priorytetów, bardziej elastyczne reguły kwalifikowalności kosztów,
- zachowanie podstawowych zasad: wieloletniego programowania, partnerstwa, współfinansowania i ewaluacji.
Przebieg dyskusji
Debata nad przyszłością polityki spójności została zainicjowana na początku 2001 r. wraz z ukazaniem się II Raportu nt. spójności społecznej i gospodarczej. Komisja Europejska sformułowała w nim pierwsze pytania dotyczące kształtu tej polityki w latach 2007-2013. Od tamtej pory odbyło się wiele konsultacji i konferencji międzynarodowych na ten temat. Szczególne znaczenie dla stymulowania dyskusji miały dwa fora kohezyjne (Bruksela - maj 2001 r. i maj 2002 r.) oraz trzy spotkania ministrów do spraw rozwoju regionalnego (Chalkidiki - maj 2003 r., Rzym - październik 2003 r., Port Laoise - luty 2004 r.).
W dniach 10-11 maja 2004 r. w Brukseli odbyło się III Forum Kohezyjne, w którym wzięła udział 50-osobowa delegacja z Polski. Program spotkania poświęcony był dyskusji nad następującymi tematami:
- priorytety dla przyszłej polityki spójności,
- reforma systemu wdrażania: uproszczenie i decentralizacja.
- Polskę reprezentowali wysocy rangą przedstawiciele administracji rządowej i samorządowej, jak również przedstawiciele Związku Miast Polskich, Związku Banków Polskich, Unii Metropolii Polskich, Konwentu Wojewodów.
W lipcu 2004 Komisja Europejska ma opublikować propozycje nowych rozporządzeń dotyczących funkcjonowania funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w latach 2007-2013.
Stanowisko Polski
Polska aktywnie uczestniczy w debacie na temat przyszłości polityki spójności Unii Europejskiej. Prace nad stanowiskiem RP w tej sprawie, w tym wobec propozycji Komisji Europejskiej w III Raporcie, prowadzone są w ramach Międzyresortowego Zespołu do opracowania projektów i wniosków w sprawach objętych reformami w UE.
Głównymi postulatami stanowiska Polski są:
- kontynuacja polityki spójności w oparciu o zasadę solidarności i wymiar regionalny,
- przeznaczenie znacznych środków na politykę spójności,
- zapewnienie wysokiego wsparcia dla najmniej zamożnych regionów i państw członkowskich UE,
- uproszczenie systemu wdrażania polityki spójności,
- utrzymanie siedmioletniego okresu programowania budżetu UE i polityki spójności.
Przedruk, kopiowanie, skracanie, wykorzystanie tekstów (lub ich fragmentów) publikowanych w portalu www.ngo.pl w innych mediach lub w innych serwisach internetowych wymaga zgody Redakcji portalu.
Redakcja www.ngo.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy.
Teksty opublikowane na portalu prezentują wyłącznie poglądy ich Autorów i Autorek i nie należy ich utożsamiać z poglądami redakcji. Podobnie opinie, komentarze wyrażane w publikowanych artykułach nie odzwierciedlają poglądów redakcji i wydawcy, a mają charakter informacyjny.
