Publicystyka - ngo.pl

Zrewidowana Europejska Karta Społeczna, uchwalona w 1996 roku,
jest jednym z podstawowych dokumentów Rady Europy. Określa prawa i
wolności, a także mechanizm kontrolny gwarantujący ich poszanowanie
przez państwa będące stronami Karty.

Zgodnie z Kartą, wszyscy Europejczycy korzystają z takich samych
praw, a prawa te mają wpływ na wszystkie aspekty ich codziennego
życia, włącznie z mieszkaniem, zdrowiem, edukacją, zatrudnieniem,
zabezpieczeniem społecznym, indywidualnymi podróżami i
niedyskryminacją. Znaczna część postanowień Karty została jednak
stosunkowo ogólnie sformułowana, a nawet ma charakter programowy.
Wiele jej postanowień dopiero zobowiązuje do stopniowego
zaspokojenia praw lub do stworzenia warunków do ich realizacji.
Jest równocześnie jedyną konwencją Rady Europy w dziedzinie praw
człowieka, przewidującą systematyczną kontrolę wszystkich
zobowiązań przyjętych przez państwa-strony. Dokument wszedł w życie
1 lipca 1999 r.

Według stanu na 26 kwietnia 2005 r. Kartę (na 46 państw
członkowskich Rady Europy):

• podpisało 19: Austria, Bośnia i Hercegowina, Czechy, Dania,
  Grecja, Gruzja, Hiszpania, Holandia, Islandia, Luksemburg, Monako,
  Rosja, San Marino, Serbia i Czarnogóra, Słowacja, Turcja, Ukraina,
  Węgry, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii
  Północnej;
  
• podpisało i ratyfikowało 19: Albania, Andora, Armenia,
  Azerbejdżan, Belgia, Bułgaria, Cypr, Estonia, Finlandia, Francja,
  Irlandia, Litwa, Mołdawia, Norwegia, Portugalia, Rumunia, Słowenia,
  Szwecja, Włochy.

Zgodnie z art. 89, ust. 1 Konstytucji RP, związanie się umową
powinno nastąpić w drodze ratyfikacji, za uprzednią zgodą wyrażoną
w ustawie ze względu na to, że umowa dotyczy wolności, praw lub
obowiązków obywatelskich określonych w Konstytucji, jak też spraw
regulowanych w ustawie.

Podpisanie Karty jest wyrazem przywiązania Polski do ideałów i
zasad zapisanych w tym dokumencie. W stopniu określonym warunkami
rozwoju gospodarczego i społecznego, ideały i zasady zapisane w
Karcie będą wsparciem w wytyczaniu kierunków polityki społecznej i
kształtowaniu środków jej realizacji. Będą jednym z ważnych
elementów myślenia o stosunkach pracy oraz dialogu z partnerami
społecznymi.

Poziom uprawnień socjalnych w Polsce (związanych z pracą i
zabezpieczeniem społecznym) jest bliski spełnienia wymagań
określonych w Karcie. Wysiłki ustawodawcy skupiają się obecnie na
tworzeniu warunków utrwalających lub wspierających tendencje
rozwoju gospodarczego, zwłaszcza warunków sprzyjających
działalności gospodarczej, jak też na takim kształtowaniu systemu
ochrony socjalnej, aby sprzyjał on przede wszystkim efektywności
podejmowanych działań, aktywizacji świadczeniobiorców i nie groził
załamaniem równowagi finansowej. Wobec niedostatecznego stopnia
przestrzegania prawa, podejmowane są wysiłki skierowane na
zapewnienie lepszego wdrażania praw już zagwarantowanych.

W związku z wynikami analizy ustawodawstwa polskiego z
postanowieniami Karty oraz możliwymi konsekwencjami ekonomicznymi i
społecznymi ich usunięcia, przewiduje się w 2006 roku podjęcie
systemowych prac w kierunku ratyfikowania dokumentu.