Od jakiegoś czasu w małym miasteczku na Śląsku powszechnym problemem staje się alkoholizm nieletnich. Do rangi tradycji urastają już urządzane przez młodzież libacje odbywające się na osiedlowych skwerkach. Mieszkańcy narzekają na hałas i agresywne zachowanie młodych, biją na alarm statystyki policyjnej Izby Dziecka. Władze miasta zastanawiają się, jak rozwiązać problem i kto powinien zainterweniować, aby młodzi ludzie zmienili swoje postępowanie? Rodzice? Policja? Szkoła? Lokalna organizacja zajmująca się działaniem na rzecz nieletnich?
Wiele problemów społecznych, z którymi na co dzień spotykają się
organizacje można rozwiązać jedynie dzięki współpracy kilku różnego
rodzaju instytucji lokalnych przy jednoczesnym wsparciu
mieszkańców. Niejednokrotnie, aby działania były skuteczne,
współpracę z organizacjami pozarządowymi muszą podjąć lokalni
decydenci, dyrektorzy szkół, rodzice, media czy miejskie ośrodki
kultury. W tym celu należałoby zawiązać tzw. partnerstwo lokalne,
które bazuje na sieci współpracy różnych podmiotów. Partnerami mogą
być organizacje pozarządowe, przedstawiciele jednostek
organizacyjnych samorządu terytorialnego, instytucji centralnych, a
także społecznie odpowiedzialni przedsiębiorcy, przedstawiciele
kościołów czy powszechnie szanowani obywatele. Zaletami partnerstwa
są m.in.: łatwiejszy dostęp do zasobów (ludzi, czasu, pieniędzy),
możliwość wzmocnienia własnej skuteczności poprzez wspólne
działanie, eliminacja dublowania zadań, uzyskanie większego
rozgłosu czy łatwość pozyskania szerszego poparcia podczas
wykonywania zadań.
Mimo zwiększonej skuteczności działań w grupie, ciągle zbyt
rzadko dochodzi do zawiązania trwałej współpracy między grupami,
instytucjami czy organizacjami. Dzieje się tak dlatego, że na
każdym etapie współdziałania mogą pojawić się trudności wynikające
np. z różnych sposobów działania w poszczególnych sektorach, braku
wspólnoty celów czy po prostu nieumiejętności działania w
powiązaniu z innymi podmiotami społecznymi. W jaki zatem sposób
należy rozpocząć współpracę by była ona skuteczna i w pełni
uwzględniała potrzeby i zasoby wszystkich partnerów? Chcąc
przystąpić do zawiązania współpracy należy pamiętać o tym, że
partnerstwo stworzone przez organizacje funkcjonuje niejako
niezależnie od nich i nie służy zaspokajaniu partykularnych
interesów. Partnerzy działają mając na uwadze wypracowane wspólnie
cele, akceptując ustalone wcześniej reguły i angażując
zadeklarowane w umowie partnerskiej zasoby.
Pierwszym krokiem do zawiązania partnerstwa jest analiza
środowiska problemu, która polega na wskazaniu wszystkich
instytucji i zjawisk związanych z danym zagadnieniem w celu
ustalenia czynników sprzyjających planowanym działaniom lub
hamujących je. Kolejnym etapem powinna stać się analiza
potencjalnych partnerów, która służy wskazaniu osób oraz
organizacji, które warto zachęcić do współdziałania. Analogicznie,
organizacja planująca zawiązanie partnerstwa powinna także skupić
się na wskazaniu potencjalnych przeciwników danego zespołu.
Uświadomienie sobie trudności, jakie mogą wyniknąć podczas
przyszłej współpracy pozwala niejako poszerzyć pole widzenia
problemu i już wcześniej zastanowić się nad sposobem odparcia
ewentualnych zarzutów czy pokonania trudności. Następnie dobrze
jest przemyśleć takie kwestie jak: dlaczego udział potencjalnego
partnera jest istotny dla rozwiązania problemu, co może on wnieść
do partnerstwa, a co na nim zyskać oraz jakie są główne cele i
beneficjenci partnera. W tym miejscu należy podkreślić, że jednym z
największych atutów partnerstwa jest jego różnorodność. Pozwala ona
skuteczniej realizować wyznaczone cele i zapobiega dublowaniu się
działań i sporom w zakresie przydziału kompetencji poszczególnym
partnerom.
Po fazach wstępnych przygotowań do zawiązania partnerstwa
nadchodzi wreszcie czas na pierwsze spotkanie współpracowników w
czasie którego powinno nastąpić ich wzajemne poznanie się,
ustalenie obowiązujących reguł oraz wypracowanie podstawowych
wytycznych projektu. W celu osiągnięcia jak najlepszego
porozumienia powinno się zadbać o to, by każda z osób
współpracujących podczas realizacji zadania mogła swobodnie wyrażać
swoje opinie, a wielkość wkładu partnerów była w miarę możliwości
zbliżona. Bardzo ważnym elementem wspomagającym realizację zadań
jest promocja partnerstwa i nagłośnienie realizowanych przez nie
zadań. Dodatkowo, należy zadbać by w zespole utrzymywał się
odpowiedni poziom motywacji: początkowe zadanie nie powinny być
zbyt trudne, by nie zniechęcać do dalszej współpracy.
Wielu organizacjom proces budowania partnerstwa wydaje się być
do tego stopnia skomplikowany i przynoszący niepewne efekty, że już
na wstępie rezygnują one ze współpracy z innymi podmiotami. Jednak
jeśli partnerzy przestrzegają zasad zaangażowania dobrowolności
oraz równości, partnerstwa okazują się być dużo bardziej skuteczne
w działaniu niż pojedyncze organizacje. Warto więc włożyć wysiłek w
szukanie sojuszników, by wspólnie móc cieszyć się większymi
sukcesami.
Źródło: inf. własna www.slask.ngo.pl
