Przy szacowaniu rezultatów działań sektora trzeba pamiętać nie tylko o różnorodności aktywności podejmowanych przez organizacje, ale także o ich złożoności. NGO działają w wielowymiarowej rzeczywistości i rzadko koncentrują się tylko na jednym jej aspekcie – ich siłą jest to, że widzą sprawy kompleksowo.
W jednym z poprzednich odcinków opisano strukturę sektora
pozarządowego pod względem pól działań organizacji. Jednak w
rzeczywistości połowa organizacji prowadzi działania na więcej niż
jednym polu, a niektórym trudno jest stwierdzić, jaki obszar
działalności jest dla nich najistotniejszy (okazało się to
niemożliwe w przypadku 13% organizacji).
• Przeciętna organizacja wskazuje na
więcej niż dwa podstawowe pola działań
• Jedna na cztery organizacje
prowadzi działania na co najmniej trzech polach.
• „Specjalizacja” organizacji
(koncentracja na węższej palecie działań) wiąże się z (kolejno wg
siły zależności): działalnością na pewnych szczególnych polach
(mniej pól działań wskazują organizacje sportowe i rekreacyjne,
ochrony zdrowia oraz zajmujące się wsparciem dla inicjatyw
obywatelskich, więcej – organizacje zajmujące się prawem i prawami
człowieka, działalnością międzynarodową, rynkiem pracy, edukacją i
rozwojem lokalnym) i wielkością organizacji (im mniejsza
organizacja tym mniej pól działań wskazuje).
Aktywność na wielu polach to atut organizacji – umożliwia bowiem
dostarczanie odbiorcom ich działań wsparcia o bardziej
komplementarnym i lepiej zharmonizowanym charakterze (o ile
oczywiście działalność na wielu obszarach nie wynika jedynie z
oportunistycznego stosunku organizacji do własnej misji).
Uważniejsze spojrzenie na wyniki badania pozwala stwierdzić,
jakiego rodzaju dodatkową działalność podejmują najczęściej
organizacje działające na poszczególnych polach.
• Aż czterdzieści procent organizacji
kulturalnych (wskazujących jako główny obszar swoich działań
„kulturę i sztukę”) deklaruje także działalność o charakterze
edukacyjnym i wychowawczym (niekiedy mogą tak traktować swoją
podstawową działalność). Co piąta zajmuje się też sportem,
rekreacją lub działalnością hobbystyczną.
• Co czwarta organizacja sportowa lub
rekreacyjna za jedno z głównych pól swoich działań uważa także (co
nie dziwi) „edukację i wychowanie”.
• Organizacje edukacyjne z kolei
równie często wskazują na aktywność w sferze kultury i sztuki oraz
sportu i rekreacji. Co ciekawe, 20% z nich deklaruje także
działania w zakresie pomocy społecznej.
• Co trzecia organizacja zajmująca
się głównie ochroną zdrowia wymienia wśród podstawowych pól swoich
działań pomoc społeczną (i odwrotnie). 20% deklaruje też działania
o charakterze edukacyjnym.
• Działalność w sferze pomocy
społecznej i usług socjalnych często łączona jest z ochroną
zdrowia, edukacją i (nieco rzadziej, w 1 na 5 przypadków) z
aktywnością sportową i rekreacyjną.
• Organizacje zajmujące się rynkiem
pracy i aktywizacją zawodową nierzadko (w 1 na 3 przypadki)
deklarują także działania o charakterze edukacyjnym (szkolenia?).
Prawie równie często wskazują też na działania w sferze rozwoju
lokalnego, którą jednak – zwłaszcza w ich przypadku – trudno
traktować jako odrębną dziedzinę aktywności.
• Podobnie jest w przypadku
organizacji angażujących się w ochronę środowiska: 33% zajmuje się
edukacją, a 22% utożsamia się także z „rozwojem lokalnym”.
Źródło: Stowarzyszenie Klon/Jawor
