Nowe stanowiska podkowców małych stwierdzono podczas inwentaryzacji nietoperzy na strychach budynków w Bieszczadach, w sezonie letnim 2011. Działania te wykonywano w ramach unijnego projektu „Ochrona podkowca małego w Polsce”, realizowanego przez Polskie Towarzystwo Przyjaciół Przyrody „pro Natura” z Wrocławia.
Iwentaryzacja nietoperzy. Fot. Łukasz Płoskoń
Podkowiec mały w Polsce występuje jedynie na południu kraju na terenach górskich i wyżynnych. Jest to gatunek silnie związany z człowiekiem. Tworzy letnie kolonie rozrodcze prawie wyłącznie w budynkach. Nietoperze te są przywiązane do swych stanowisk występowania, są także bardzo wymagające w odniesieniu do warunków panujących w obiektach, w których tworzone są letnie schronienia kolonii rozrodczych muszą być przede wszystkim ciepłe, bezpieczne oraz posiadać odpowiedni wlot i dogodny dolot.
Przeważająca większość aktualnie znanych kolonii zajmuje strychy obiektów sakralnych – kościołów i cerkwi, a także pałaców, szkół i pensjonatów. Wspólną cechą tych budowli jest obecność dużego, niezagospodarowanego strychu. Takich strychów w większości nie posiadają wiejskie budynki mieszkalne i gospodarcze, dlatego podkowce obserwowane są w nich jedynie sporadycznie. Liczba odpowiednich schronień, limitująca występowanie podkowców małych w Polsce, stale i w znacznym tempie maleje.
Podczas inwentaryzacji na strychu cerkwi w Górzance (obecnie rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Wniebowstąpienia Pana Jezusa) odkryto kolonię rozrodczą podkowców małych liczącą ponad 30 osobników . Jest to aktualnie najdalej wysunięte na wschód stanowisko tego gatunku w Polsce. Przed odkryciem kolonii w Górzance, najdalej wysuniętym na wschód stanowisko podkowców małych znane było ze strychu Kościoła przy pustelni Św. Jana w Trzcianie (Beskid Niski) gdzie w okresie letnim przebywa ponad 150 osobników .
Na strychu kościoła w Bereźnicy Wyżnej (Kościół rzymskokatolicki pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny) stwierdzono kolonię rozrodczą podkowców małych liczącą 8 osobników.
