Publicystyka - ngo.pl

Wszystko rozpoczęło się od ściśle tajnej realizacji nawiązującej przewrotnie do pierwszego filmu braci Lumière. Można by ją nazwać: "Wejście publiki do fabryki". Publika owa (liczna) nie miała pojęcia, że znajduje się w ukrytej kamerze, a efekt będzie można oglądać już wkrótce, podczas kolejnych planowanych imprez. Ich celem jest uratowanie unikatowego zabytku przed grożącym mu uwłaszczeniem i niepewnym losem i zachowanie dla celów związanych z kulturą, sztuką, historią i tradycją. Protest można poprzeć wysyłając e-mail ze strony www.zuk.neostrada.pl.

Artyści nie zawiedli, pokryli swoimi fotografiami, obrazami, grafikami, wlepkami, a nawet T-shirtami z portretem norblinowskich maszyn prawie całą powierzchnię pokaźnej hali Starej Odlewni. Przy drzwiach czekała na wchodzących tajemnicza postać wyglądająca jakby miała kłopoty z utrzymaniem równowagi (a wszak wina na tej własnym sumptem artystów zorganizowanej imprezie było niewiele). Po chwili widz orientował się, że to jedna z kukieł uszytych przez Michała Kłosińskiego (a włąściwie - jak głosi wieść gminna - przez Mamę artysty) broni zawzięcie nostalgicznego zabytku przez najazdem pseudoinwestorów. Dalej srożyły się groźne autoportrety Szymona Cygielskiego, a rozrzucone przez słowackiego artystę Mirosława Csölle pomarańcze napawały optymizmem i przypominały o nadchodzących świętach. Wiele prac powstało na terenie Norblina, wydobywając z tej tajemniczej przestrzeni nowe treści i klimaty. Stanisław Kroszczyński zaludnił wnętrza hal przebiegłymi wszędobylskimi potworami, a litografie młodej graficzki Marty Wiśniewskiej idealnie wkomponowane w przestrzeń Odlewni, wyglądały jak przedłużenie przemysłowych konstrukcji. Michał Silski, nie wiadomo, kto bardziej - artysta, muzyk, projektant systemów informatycznych - zaintrygował zebranych napełniając ciepłym powietrzem balon z folii, który niczym gigantyczna bańka mydlana zaczął unosić się nad ziemią. Działanie było tym przyjemniejsze, że w nie ogrzewanej hali panowała temperatura jak z koła podbiegunowego.

Dużo cieplejsza atmosfera była za to w Teatrze Scena Prezentacje, gdzie w rytm muzyki granej przez Tadeusza Sudnika i innych "Artystów Dźwięków Niemożliwych" obejrzeć można było szereg prezentacji, dokumentacji i filmów. Wystąpił też, słynny ze swojej niezależności, Zbigniew Warpechowski, tym razem jednak nie jako performer (w której to roli znany jest najlepiej), ale jako autor książek - rozważań o kondycji człowieka i społeczeństwa w kontekście sztuki.

W trakcie wieczoru złożono też swoisty hołd minionemu wiekowi pary i elektryczności - zwłaszcza ta ostatnia dawała o sobie znać od samego rana, początkowo wyłączając jedną fazę w drukarni i stawiając pod znakiem zapytania pojawienie się na czas katalogów (dotarły na pięć minut przed rozpoczęciem imprezy), a następnie w wyniku serii zwarć pozbawiając realizatorów coraz to nowych urządzeń, a organizatora Józef Żuka Piwkowskiego - kawałka palca. Pod koniec wierna publiczność oglądała nieme filmy z jedynego pozostałego przy życiu vhs-a, przy akompaniamencie organków i gitary elektrycznej grającej akustycznie.

Brak zasilania nie pozbawił jednak organizatorów i uczestników energii. Wystawa, dzięki uprzejmości dyrektora Muzeum Techniki Jerzego Jasiuka, potrwa do 21 grudnia. Można ją oglądać w godzinach 9-16, a podczas następnych spotkań, o których będziemy informować na bieżąco, będzie można posłuchać między innymi śpiewających laserów Michała Silskiego i copyleft music Jacka Grabowskiego.

Jednym z gwoździ wieczoru był kilkuminutowy fragment filmu "Kiss" Andy Warhola z 1963 roku, którego akcja polega na tym, że pary, wyglądające niczym Jan Kiepura z Polą Negri całują się nieprawdopodobnie obleśnie przed kamerą. Zainicjowana w teatrze realizacja remake'u tego awangardowego dzieła pod nazwą "Kiss Norblin" będzie kontynuowana w plenerach fabrycznych przy bardziej sprzyjającej aurze. Realizatorzy zamierzają nakręcić najdłuższy pocałunek na świecie, mając nadzieję, że nie będzie on pożegnalny.