Publicystyka - ngo.pl

Według pierwszych relacji prasowych, bar w Żorach cieszy się niezwykłym powodzeniem: „Lokal cieszy się taką popularnością, że po tygodniu trzeba go było zamknąć. Na szczęście tylko na chwilę” – czytamy w tekście Jacka Madeja w katowickim dodatku „Gazety Wyborczej”. W rekordowe popołudnie wydano ponad 280 drugich dań. Następnie trzeba było dostawić więcej stolików, by możliwe było obsłużenie wszystkich chętnych klientów.

Madeja przekonuje, że atrakcyjność baru polega na jego podobieństwie do podobnych placówek z czasów PRL. Na początku w lokalu stał nawet stolik jak z filmu Miś – z talerzami przykręconymi do blatu i łyżkami na łańcuchu. Ważniejsze od nostalgii są jednak zapewne ceny. Zupę mleczną można zjeść za niecałe 2 złote. Schabowy z ziemniakami kosztuje 7,6 zł.

Dyrektor ZAZ w Żorach Jerzy Krótki zauważa, że potrawy w barze obłożone są minimalną marżą, dzięki czemu lokal jest konkurencyjny wobec innych placówek na rynku. Najważniejsze w działaniu baru jest bowiem stworzenie miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych, a nie maksymalizacja zysku ekonomicznego.

Żorski bar mleczny pokazuje, jak dobrze pomyślane przedsiębiorstwo społeczne może służyć nie tylko osobom zagrożonym wykluczeniem społecznym i zawodowym, ale również lokalnej społeczności - dostarczając jej pełnowartościowych, tanich i odpowiedzialnych społecznie usług.

Więcej: Jacek Madeja, Bar jak za komuny przyciąga tłumy, „Gazeta Wyborcza. Katowice”, 3. lutego 2011.