Publicystyka - ngo.pl

Pierwsza część projektu, 6-dniowe szkolenie, składała się z dwóch głównych bloków tematycznych. Pierwszy z nich obejmował tematy związane ze specyfiką pracy pedagogicznej z grupą wielokulturową, grupą uchodźców wewnętrznych, dzieckiem-uchodźcą w kontakcie indywidualnym oraz z psychiczną higieną pracy w tematyce uchodźczej. Podczas I bloku uczestnicy przeprowadzili również analizę najtrudniejszych sytuacji, z jakimi zetknęli się pracując z młodzieżą IDP.

Druga część szkolenia poświęcona została nowym metodom pracy i angażowania młodych ludzi do działania w oparciu o metodologię wykorzystywaną przez Międzynarodową Sieć Ekoklubów. Koordynatorzy zapoznali się z 10 krokami tworzenia Ekoklubów skupiając się na dwóch z nich: wykorzystaniu metody mapy zasobów i potrzeb w rozwiązywaniu problemów oraz planowaniu projektów w oparciu o wcześniej przeprowadzoną diagnozę lokalną.

Zajęcia miały charakter warsztatowy, dzięki czemu uczestnicy mieli okazję wykorzystać nową wiedzę w praktyce i przekonać się, czy proponowany sposób pracy z młodymi ludźmi mogliby wykorzystać w swoich ośrodkach CFS. Wykonanie mapy zasobów i potrzeb Kobuleti poprzedzone zostało przeprowadzeniem ankiet sprawdzających jakie problemy ekologiczne i społeczne mieszkańcy miasteczka uważają za najważniejsze oraz kto wg nich powinien się zająć ich rozwiązaniem. Na podstawie ankiet uczestnicy sporządzili wykresy odzwierciedlające skalę i ważność poszczególnych problemów, a następnie wykorzystali je podczas happeningu do zaprezentowania mieszkańcom wyników swoich badań oraz zachęcenia ich do aktywnego uczestnictwa przy sporządzaniu mapy.

Powodzenie przedsięwzięcia zaskoczyło uczestników, którzy nie spodziewali się, iż mieszkańcy Kobuleti z chęcią włączą się w tworzenie mapy. Przechodnie z dużym zainteresowaniem podchodzili do mapy, pytali na czym polega projekt, co przedstawiają wykresy, zaznaczali miejsca w których występowały największe skupiska problemów i żywo dyskutowali.

– Omówiliśmy  wiele kwestii – pisze w podsumowującym liście do przyjaciela (list do przyjaciela – metoda ewaluacji działań zastosowana podczas projektu) jeden z uczestników warsztatów – przykładowo powstanie i rozwój ruchu Ekoklubów, jego historię na świecie. Taka rzeczywistość była dla mnie czymś bardzo nowym, ponieważ w Gruzji, za młodych lat, niestety nie podążaliśmy za podobnym stylem życia.

Do zakończenia projektu pozostały 2 etapy. Pod koniec szkolenia koordynatorzy poproszeni zostali o sporządzenie w grupach konspektów zajęć dla dzieci i młodzieży z Child-friendly Spaces, w których wykorzystają nową wiedzę i umiejętności zdobyte podczas warsztatów i które chcieliby zastosować w swojej pracy. Uczestnicy mają do wyboru nowe gry, „lodołamacze”, metody aktywizacji młodzieży oraz planowania działań. Następnie na podstawie konspektów opiekunowie CFS pod okiem koordynatora gruzińskiego oraz trenera z Polski przeprowadzą 3 warsztaty dla młodych ludzi z CFS w Gruzji.

O powodzeniu projektu może świadczyć fakt, iż jego uczestnicy wyrazili chęć kontynuacji działań w oparciu o nowe doświadczenia. Już podczas samego szkolenia koordynatorzy stworzyli wstępne plany 2 projektów lokalnych, ale również pojawiły się pomysły na kontynuację działań z Centrum OPUS oraz Międzynarodową Siecia Ekoklubów: projekty woluntarystyczne, staże, projekty wymian młodzieży uchodźczej i ich rówieśników z innych krajów, projekty związane z edukacją nieformalną i wymianą doświadczeń pracowników młodzieżowych. Mamy nadzieję, że projekt z CHCA „Abkhazeti” i Centrum OPUS będzie pierwszym krokiem długoterminowej i owocnej współpracy obu organizacji.

Projekt „Pokonfliktowa rehabilitacja i rozwój młodzieży IDP’s w Gruzji” powstał z myślą o koordynatorach CFS i zakładaich merytoryczne wsparcie z zakresu pracy z młodzieżą uchodźczą oraz nowych metod angażowania młodzieży do działania na rzecz swojej społeczności lokalnej. CFS (Child-friendly Spaces) to miejsca, w których dzieci i młodzież IDP’s (IDP - Internally Displaced Person) pochodzący z Abchazji i Osetii Południowej mogą przebywać w wolnym czasie bawiąc się, ucząc, integrując ze swoimi rówieśnikami.

Koordynatorzy ośrodków starają się, by młodzież w bezpieczny i zaplanowany sposób spędzała czas zapominając o przeżyciach zeszłorocznych konfliktów. Młodzi ludzie mogą po prostu przyjść i pobyć razem z innymi, najczęściej jednak angażowani są w rozmaite zajęcia dostosowane do ich wieku, zainteresowań i aktualnych potrzeb. Opiekunowie grup stają zatem nie tylko przed wyzwaniem zorganizowania atrakcyjnych i motywujących zajęć pozalekcyjnych, muszą być również przygotowani do pracy z młodzieżą wymagającą, wykazującą niejednokrotnie zaburzenia wynikające z obciążenia wojennymi przeżyciami.

Projekt jest finansowany w ramach Programu Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności „Przemiany w Regionie - RITA” realizowanego przez Fundację Edukacja dla Demokracji.