Publicystyka - ngo.pl

Dziennik przypomina czytelnikom ideę ekonomii społecznej i podkreśla, że to miejsce dla osób, które długo miały problem ze odnalezieniem się na rynku pracy. „Dziś są na swoim i robią, co umieją, rzadko w związku z wyuczonym zawodem. Zresztą często nie mieli okazji go zdobyć. Podają do stołu, myją okna, opiekują się dziećmi i ludźmi starszymi” – czytamy w „Nowościach”.

Według wyliczeń OZRSS do sierpnia 2012 r. powstało 517 spółdzielni socjalnych w całej Polsce. W województwie kujawsko-pomorskim spółdzielnie świadczą głównie usługi przedszkolne, cateringowe i sprzątające. „Nowości” podają, że można szukać różnych źródeł finansowania spółdzielni socjalnych – z budżetu, PFRON, czy funduszy unijnych, ale podkreślają też, że społecznymi „biznesami rządzą te same prawa, co zwykłymi firmami: na rynku utrzyma się tylko najlepszy i najbardziej konkurencyjny. A to wymaga pełnej mobilizacji”.

Sporo problemów przysparzają spółdzielcom niejasne przepisy prawne. Grzegorz Dudziński, prezes bydgoskiej Spółdzielni Socjalnej Widzących Duszą „Światełko”, skarży się w artykule na trudności w pozyskaniu dotacji (poręczenia) i siedziby (można wynająć, ale na to urzędy pracy patrzą krzywo).

Grażyna Burdzy z Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Wspierania Ekonomii Społecznej w Bydgoszczy zwraca uwagę na dużą aktywność kobiet w spółdzielczości socjalnej. „W Kujawsko-Pomorskiem zwykle spółdzielnie socjalne zakładają bezrobotni i niepełnosprawni. Ich członkami częściej zostają kobiety niż mężczyźni, one też chętniej korzystają z innych form pomocy: szkoleń, kursów i studiów podyplomowych. Może to dlatego, że wcześniej nie miały szansy na rozwój zawodowy i edukacyjny, więc lepiej wykorzystują nowe możliwości” – mówi „Nowościom” Grażyna Burdzy.

Więcej: Dorota Witt, W spółdzielniach socjalnych zarabiają tak, jak umieją, „Nowości – Dziennik Toruński”, 18 stycznia 2013 r.