Publicystyka - ngo.pl

W trakcie spotkania uczestnicy i członkowie KIG-R przyjęli rezolucję, w której odnieśli się do aktualnej sytuacji środowiska osób niepełnosprawnych i rządowych propozycji zmian w systemie finansowania rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych.

Warszawa, 3 października 2003r.

Rezolucja Walnego Zgromadzenia Członków Krajowej Izby Gospodarczo-Rehabilitacyjnej

Członkowie Krajowej Izby Gospodarczo-Rehabilitacyjnej, uczestnicy Walnego Zgromadzenia KIG-R, wyrażają stanowczy sprzeciw wobec proponowanych w projekcie ustawy budżetowej na 2004 r. radykalnych zmian w systemie rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zasad jego finansowania.

Mimo kolejnych zmian ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, nadal nie widzimy spójnej i długofalowej polityki Państwa wobec wielomilionowej rzeszy osób niepełnosprawnych w Polsce i rozwiązywania ich problemów. Zamiast doskonalenia już funkcjonujących rozwiązań, ze strony Rządu Rzeczpospolitej Polskiej pojawiają się propozycje pełnej destrukcji systemu.

Poprzez propozycje te Rząd wyraźnie zmierza do wyzbycia się przez Państwo odpowiedzialności za kreowanie i realizację polityki społecznej wobec niepełnosprawnych obywateli. Środowisko osób niepełnosprawnych i ich problemy postrzega się wyłącznie przez pryzmat obciążeń finansowych, jakie ponosi z tego tytułu budżet państwa.

Propozycje rozwiązań, jakie pojawiają się przy okazji dyskusji o potrzebie oszczędności budżetowych, dotykają najbardziej środowiska osób pokrzywdzonych przez los - obywateli, którzy nie są w stanie o swoje prawa dopominać się np. podczas burzliwych demonstracji ulicznych.

Sprzeciwiamy się kategorycznie łamaniu przez Rząd Rzeczpospolitej Polskiej umowy społecznej, w myśl której pracodawcy w zakładach pracy chronionej, w zamian za rekompensatę dodatkowych kosztów, jakie ponoszą w związku z zatrudnianiem niepełnosprawnych, realizują w praktyce główne elementy polityki społecznej państwa w zakresie rehabilitacji zawodowej i społecznej.

Pojawiające się plany likwidacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – jedynej obecnie instytucji dysponującej środkami finansowymi na realizację polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych, a także propozycje praktycznej likwidacji chronionego rynku pracy poprzez zrównanie wsparcia finansowego zatrudniania osób niepełnosprawnych na otwartym i chronionym rynku pracy, stoją w sprzeczności z wszelkimi dotychczasowymi deklaracjami władz państwowych. Propozycje te zaprzepaszczają zarówno wieloletni dorobek polskiej szkoły rehabilitacji, jak i wypracowany z wielkim trudem w 2002 r. kompromis społeczny wokół kształtu systemu rehabilitacji zawodowej po wejściu Polski do Unii Europejskiej.

Kilkunastoletnie doświadczenia wskazują, że racjonalizacja systemu rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz jego wspierania finansowego jest wskazana zarówno z punktu widzenia interesów i możliwości finansowych państwa, jak i potrzeb samych osób niepełnosprawnych. Jej przeprowadzenie musi być jednak w pierwszej kolejności poprzedzone rzetelną identyfikacją potrzeb osób niepełnosprawnych, jak również oceną realnych kosztów, jakie pociąga za sobą ich zatrudnianie i rehabilitacja.

Zwracamy się do Rządu RP z apelem o niezwłoczne podjęcie merytorycznego dialogu dotyczącego polityki społecznej wobec osób niepełnosprawnych i ich pracodawców. Deklarujemy aktywny udział w tym dialogu. Jesteśmy otwarci na efektywną współpracę w zakresie rozwiązywania nabrzmiałych problemów.

Wzywamy Rząd do podjęcia, wspólnie z organizacjami działającymi w środowisku pracujących niepełnosprawnych, prac nad docelowymi i trwałymi rozwiązaniami systemowymi, uwzględniającymi zarówno interes państwa, jak i osób niepełnosprawnych, a także ich pracodawców. Apelujemy o wspólne poszukiwanie i wypracowanie właściwych regulacji prawnych na rzecz wyrównywania szans osób niepełnosprawnych we wszystkich obszarach ich aktywności życiowej, w tym zawodowej i społecznej.