Publicystyka - ngo.pl

KPRES adresowany jest przede wszystkim do instytucji publicznych tworzących i realizujących konkretne polityki publiczne, jak również do podmiotów ekonomii społecznej..

Głównym celem KPRES jest, aby w 2020 roku ekonomia społeczna stała się istotnym czynnikiem wzrostu zatrudniania, spójności oraz rozwoju społecznego. Oczekuje się, że realizacja programu do końca 2020 r. przyczyni się do powstania m.in. 35 tys. nowych miejsc pracy – w szczególności dla osób pochodzących z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym.

– Nareszcie! Bardzo się cieszę. Teraz trzeba zakasać rękawy i rozpocząć realizowanie zapisów KPRES – mówi Cezary Miżejewski współautor dokumentu. – Myślę, że w ciągu dwóch tygodni trzeba będzie we współpracy z Departamentem Pożytku Publicznego MPiPS, który prowadzić będzie Krajowy Sekretariat Ekonomii Społecznej przygotować finalne procedury. Trzeba będzie również powołać Krajowy Komitet Rozwoju Ekonomii Społecznej, być może na bazie działającego Zespołu. Teraz zaczyna się ciężka praca.

Przyjęcie KPRES jest także jednym z warunków spełnienia przez Polskę warunków ex ante w perspektywie finansowej na lata 2014–2020. Zgodnie z rozporządzeniem, w przypadku funduszy objętych Wspólnymi Ramami Strategicznymi 2014–2020, ich uruchomienie będzie uzależnione od zapewnienia określonych warunków wyjściowych, umożliwiających efektywną realizację programów współfinansowanych ze środków europejskich.

Rozwój ekonomii społecznej w rozumieniu dokumentu opiera się na trzech filarach:

- politycznym (czyli tworzeniu przyjaznego klimatu dla ekonomii społecznej po stronie administracji publicznej - wiąże się to m.in. z odpowiedzialnymi społecznie zamówieniami publicznymi)

- społecznym (czyli uruchomieniu potencjału społecznego, wzmacnianiu więzi i aktywności społecznych)

- przedsiębiorczym (czyli wzmocnieniu rynkowej pozycji i kompetencji biznesowych przedsiębiorstw społecznych).

Twórcy KPRES podkreślają również, że ważnym czynnikiem funkcjonowania odpowiedzialnej wspólnoty jest także zwiększenie udziału podmiotów ekonomii społecznej w realizacji usług społecznych, co wzmocni te podmioty i zwiększy zaangażowanie lokalnej wspólnoty w realizację polityk publicznych. Niezbędne jest wreszcie budowanie powiązań kooperacyjnych na poziomie ponadlokalnym, czemu służyć mają m.in. klastry, partnerstwa, franczyza społeczna. Nawiązywanie trwałych, stabilnych więzi gospodarczych może mieć istotny wpływ na konkurencyjność sektora.