Publicystyka - ngo.pl

Obecnie mamy do czynienia z powtarzającym się problemem nieznajomości unijnych przepisów przez pracodawców publicznych i prywatnych, niezależnie od tego, czy prawo krajowe jest zgodne z tymi przepisami. Ten brak wiedzy lub niezrozumienie przepisów są główną przyczyną dyskryminacji ze względu na przynależność państwową.

Poza tym obywatele często nie wiedzą, do kogo w innym państwie członkowskim można się zwrócić w przypadku napotkania problemów związanych z korzystaniem z prawa do swobodnego przepływu. Aby pokonać te przeszkody i łatwiej zapobiegać dyskryminacyjnemu traktowaniu pracowników ze względu na obywatelstwo, Komisja proponuje praktyczne rozwiązania.

Jeżeli propozycja zostanie zatwierdzona przez Parlament Europejski i Radę, może przyczynić się do zapewnienia rzeczywistego i skutecznego stosowania istniejących praw. Państwa członkowskie byłyby wtedy zobowiązane do:

1. stworzenia krajowych punktów kontaktowych udzielających informacji, pomocy i porad, tak aby pracownicy migrujący w obrębie UE, a także pracodawcy lepiej orientowali się w przysługujących im prawach;

2. zapewnienia odpowiednich środków odwoławczych na poziomie krajowym;

3. umożliwienia związkom zawodowym, organizacjom pozarządowym i innym organizacjom wszczynania w imieniu pracowników postępowań administracyjnych lub sądowych w sprawach dotyczących dyskryminacji;

4. ogólnie lepszego informowania pracowników migrujących i pracodawców w UE.

Kontekst

1. inne warunki rekrutacji;

2. uzależnianie dostępu do niektórych stanowisk od posiadanego obywatelstwa;

3. odmienne warunki pracy w praktyce (np. dotyczące wynagrodzenia, perspektyw zawodowych, zaszeregowania);

4. problemy związane z dostępem do przywilejów socjalnych, podlegających takim warunkom, które łatwiej spełnić jest obywatelom państwa przyjmującego niż obywatelom innych państw UE (np. wymóg stałego miejsca zamieszkania);

5. kwalifikacje zawodowe i doświadczenie zdobyte w innych państwach członkowskich nie są brane pod uwagę albo są brane pod uwagę w inny sposób.

Przeszkody te nie tylko mają konsekwencje zawodowe i osobiste dla zainteresowanych osób, lecz także niekorzystny wpływ na ich integrację na rynku pracy i w społeczeństwie państwa przyjmującego.

1. dostęp do zatrudnienia;

2. warunki pracy;

3. przywileje socjalne i podatkowe;

4. dostęp do szkolenia;

5. członkostwo w związkach zawodowych;

6. dostęp do mieszkań;

7. dostęp dzieci do edukacji.

Mobilność pracowników w UE przynosi korzyści nie tylko pracownikom, lecz także gospodarkom państw członkowskich. Kraje zatrudniające zagranicznych pracowników korzystają na tym, że ich firmy mogą obsadzić wakaty, które w przeciwnym razie pozostałyby puste (nie ma żadnych dowodów na to, że pracownicy migrujący zabierają miejsca pracy pracownikom miejscowym), i dzięki temu wytwarzać towary i świadczyć usługi, które w przeciwnym razie nie mogłyby być wytwarzane ani świadczone.

Mobilność jest też z korzyścią dla krajów pochodzenia pracowników migrujących, ponieważ umożliwia zatrudnienie pracownikom, którzy w swoim kraju mają trudności ze znalezieniem pracy, i którzy dzięki pracy w innym kraju mogą wspierać finansowo swoje rodziny oraz zdobywać nowe kwalifikacje i doświadczenie. Później doświadczenie to mogą wykorzystać w swoim kraju.

Dodatkowe informacje: